موسیقی ما - شب گذشته (شنبه 16 مردادماه) دومین اجرا از «کج‌شنبه‌های حافظ» با حضور نیما رمضان، اسماعيل عظيمى، علی پناهی و رضا کولغانی برگزار شد. رویدادی که به تازگی شروع به کار کرده و طی آن قرار است مخاطبان، شنبه‌ها در تالار حافظ شاهد تجربیات جدیدی باشند. تجربه‌هایی با محوریت موسیقی و همراهیِ هنرهای دیگر که در عمل شاید به محصولی بین رشته‌ای ختم شود. همچنین با دو اجرای اول مشخص شد که احتمالاً آرتیست‌هایی که در این برنامه شرکت می‌کنند آثاری متفاوت از آنچه سراغ داریم را اجرا می‌کنند.

اولین اجرا که دو هفته پیش برگزار شد در واقع پرفورمنسی از ماکان اشگواری بود و حالا در دومین شب از این رویداد، گروهی چهار نفره با محوریت نیما رمضان به اجرای برنامه پرداختند. نیما رمضان نوازنده گیتار الکتریکی که با گروه آلترنیتیو راک «کامنت» شناخته شد اما سابقه حضور در آنسامبل جز پیتر سلیمانی‌پور را هم دارد، حالا سراغ تجربه‌ای جدید رفته است. نیما در کنار اسماعيل عظيمى که وظیفه ساختن ریتم‌ها را برعهده داشت و على پناهى که کارهای تصوير و  ويدئومپينگ را انجام می‌داد، اجرایش را آغاز کرد و در ادامه هم، رضا کولغانی (خواننده گروه داماهی) در یک قطعه گروه را همراهی و بداهه‌خوانی کرد.

از همان ابتدا، بیت‌های اسماعیل عظیمی نشان داد که با یک اجرای ریتم‌محور روبه‌رو هستیم و تا پایان، الگوهای ریتمیکی که ساخته شده بود مبنای اصلی اجرا بودند. تقریباً تمام این بیت‌ها پیش ساخته بود و آنجا پخش می‌شد. تصاویر هم چنین وضعیتی داشتند و در مقاطعی هم با بداهه‌پردازی همراه بود و البته که قرار هم نیست در میانه اجرا تصاویر ساخته شوند.

نیما رمضان برای پارت‌های مختلف آرپژهایی ساخته بود که بر مبنای آن فضا سازی می‌کرد و با پیش رفتنِ ریتم، او از امبینت فاصله می‌گرفت و شروع به بداهه‌نوازی می‌کرد؛ بداهه‌نوازی البته در معنای مصطلح و کاربردی، چراکه به نظر می‌رسید اگر دوباره این اجرا برگزار شود، با کمترین تغییرات روبه‌رو خواهیم بو د. درواقع واژه موسیقی تجربی شاید برای این اجرا مناسب نباشد و البته که خود گروه هم چنین واژه ای به کار نبردند.

نیما رمضان و یارانش برای این برنامه توانستند الکترونیکی برمبنای ریتم (شاید در قسمت‌های نزدیک به موسیقی EDM و IDM) با مایه‌های راک ارائه کنند که در سطح استانداردی بود و مخاطبان را هم با خود همراه کرد. از این منظر شاید بتوان این نوع از موسیقی الکترونیک را پاپ و فراگیر توصیف کرد چراکه بسیار قاعده‌مند و جذاب است. این تجربه شاید جدید نباشد و قبلاً در ایران هم شاهد کارهای مشابهی بوده باشیم اما سطح حرفه‌ای و مخاطب زیاد، این اجرا را متمایز می‌کند.

حالا باید منتظر ماند و دید سومین برنامه‌ «کج‌شنبه‌های حافظ» متعلق به چه گروهی‌ است و البته این روند چگونه ادامه پیدا خواهد کرد.