موسیقی ما - «شروین مهاجر» در ادامه‌ی برگزاری کارگاه‌های تخصصی کمانچه که در بسیاری از شهرستان‌ها برگزار شده است، قرار است دهم و یازدهم دی ماه در شهرکرد این کارگاه را برگزار کند. این نوازنده‌ی کمانچه همچنین به زودی آلبوم «کهن کمان» که قطعاتی برای کمانچه و کمانچه‌آلتو و سازهای کوبه‌ای است را به صورت هم‌زمان در ایران و امریکا به انتشار درآورد.  

«مهاجر» می‌گوید: در این کارگاه‌ها تلاش می‌کنم تا ابتدا سطح کیفی نوازندگان را ارزیابی کنیم و بعد از آن درباره‌ی مبانی حرفه‌ای نوازندگی با آنان صحبت خواهیم کرد. در واقع تلاش می‌شود مشکلاتی که آنان در زمینه‌ی نوازندگی دارند، بررسی شود؛ برای مثال بسیاری از هنرجویان موسیقی، مشکل در دست گرفتن ساز را دارند، علاوه بر آن درباره‌ی مبانی نظری به صورت گروهی صحبت می‌شود، سرفصل‌هایی که وجود دارد و همچنین نوازندگی و مبانی تکنیکی نوازندگی از جمله دیگر موضوعاتی است که در این باره بحث می‌شود.

این نوازنده‌‌ی کمانچه همچنین به این نکته اشاره دارد که معمولا بین نوازندگان سازهای ایرانی اختلافاتِ نظری وجود دارد؛ برخی نگاهی کاملا متعصبانه به این سازها دارند و تر جیح می‌دهند تا نگاهشان به موسیقی کاملا سنت‌گرایانه باشد و برخی دیگر نگاهی جدید به نوازندگی سازها دارد، هدف من در این کلاس‌ها، اتفاقا نشان دادن همین تفاوت‌ها و بیان دیدگاه‌‌‌های متفاوت است. در واقع حضور در این کلاس‌ها را به عنوان یک فرصت برای اینکه هنرجواین با روش نوازندگی من آشنا شوند، نگاه نمی‌کنم؛‌بلکه تلاشم این است تا دیدگاه‌های مختلف اساتید و پیشکسوتان مورد بررسی قرار گیرد و در نهایت خود هنرجو، تصمیم بگیرد که می‌خواهد در چه زمینه‌ای فعالیت کند و سبک و سیاق نوازندگی‌اش به چه شکل خواهد بود: «اصرار دارم که هنرجویان متوجه‌ی این ماجرا باشند که قرار نیست در این کلاس‌ها نگاهی خاص به نوازندگی کمانچه تخریب شود و تنها قرار است عشق به موسیقی بیشتر شود.»

مهاجر همچنین می‌گوید:‌ »من تعدادی هنرجو از شهرستان دارم که ماهی دو بار به تهران می‌آیند؛ اما این امکان برای همه وجود ندارد و به همین خاطر فکر می‌کنم موسیقی‌دانان حرفه‌ای باید در شهرستان‌ها حضور پیدا کنند و نگاهی تخصصی به موسیقی را در میان هنرجویان شهرستانی ایجاد کنند و آنها را با دیدگاه‌های نظری و عملی آشنا کنند. به خصوص اینکه در شهرستان‌ها استعدادهای خوبی وجود دارد و از آن مهم‌تر اینکه بستر سالم و پاکی است که می‌توان در آن فعالیت کرد و شرایط را به گونه‌ای به وجود آورد که این نوازند‌ها بتوانند در فضای رسمی موسیقی ایران نقش موثری داشته باشند.» 

این نوازنده‌ی کمانچه همچنین می‌گوید:‌ »متاسفانه یکی از مهم‌ترین دشواری‌ها، نبود امکانات آموزشی و اساتید فعال در زمینه‌ی موسیقی در شهرستان‌ها است، البته ما در تهران نیز تا حدی با این مشکل روبه‌‌رو هستیم و بسیاری از نگاه‌ها به صورت سلیقه‌ای به دانشجویان تدریس می‌شود و در این میان باید موزیسین‌های فعال تلاش کنند تا این معضلات در شهرستان‌ها از بین برود، شاید تعداد نوازندگان برخی سازها مثل کمانچه کم باشد؛ اما من خودم شخصا به این مساله توجه چندانی ندارم و فکر می‌کنم حتی اگر پنج هنرجو نیز در کلاس‌ها حضور پیدا کنند و از میان آنها تنها یک نفر بتواند نگاهی حرفه‌ای تر به موسیقی پیدا کند،‌کفایت می‌کند. به خصوص آنکه تجربه‌ی من ثابت می‌کند که هر زمان که وقتی برای دومین بار این کلاس‌ها را برگزار می‌کنم، معمولا تعداد کسانی که در این کلاس‌ها شرکت می‌‌کنند،‌بیشتر می‌شوند.»

اما آیا این کلاس‌ها، مانع فعالیت‌های شخصی یک نوازنده و آهنگساز نمی‌شود؟‌ مهاجر در پاسخ به این سوال می‌گوید:‌ »من همیشه در ارایه‌ی آثار به خصوص تکنوازی‌هایم حساسیت بسیاری داشته‌ام، به خصوص اینکه معمولا انتشار آلبوم هزینه‌های بسیاری دارد که همین به کم‌کاری‌های من منجر شده است، اما به هر روی قرار است به زودی آلبوم «کهن کمان» از من منتشر شود که قطعاتی برای کمانچه و کمانچه آلتو و سازهای کوبه‌ای است و در آن نوازندگانی چون همایون نصیری، زکریا یوسفی، مرتضی عابدی سازهای کوبه‌ای را نواخته‌اند و سیاوش روشن و مهدیه صفدری نیز به عنوان گروه کر در آن ایفای نقش می‌‌کنند.