موسیقی ما - شنبه شب در شب فرهنگ ایران و ترکیه، سالن مرکز کنگرهٔ خلیج، جمعی از هموطنان ایرانی هوادار کامران رسولزاده را در دل خود جا داد تا در کنار هواداران مورات ککیلی شاهد اجرای مشترک این دو هنرمند عرصهٔ موسیقی راک باشند.در این اجرا که راس ساعت ۹ شب (به وقت استانبول) آغاز شد، تماشاگران حاضر در سالن ابتدا نظاره گر هنرنمایی پدرام آزاد (آهنگساز و تنظیم کننده) و اجرای الکترونیک قطعاتی از موزیسین‌های برجستهٔ دنیا و ریمیکسی از آثار کامران رسولزاده بودند که با استقبال مصادف شد.

پس از این آمادگی و در میان تشویق‌های ممتد مخاطبان، به خصوص مخاطبان ایرانی، کامران رسولزاده و گروهش روی صحنه آمدند و ترانهٔ وایسا را اجرا کردند. در اواسط اجرای این قطعه حاضران در سالن با کامران همصدا شدند و تا پایان او را همراهی کردند.

رسولزاده در پایان این قطعه به هموطنان وفادار و غیرتمند ایرانی‌اش خوشامد گفت و در ادامه با تسلط با دوستداران ترکیه ای‌اش صحبت کرد که با تشویق‌های ترک‌ها همراه شد.

در ادامه، رسولزاده چند ترانهٔ دیگر اجرا کرد که تماشاگران ایرانی همصدایش بودند و همراه با او از عشق‌ها و ناکامی‌ها خواندند. نکتهٔ جالب توجه در این میان همخوانی دست و پا شکستهٔ برخی از مخاطبان ترک بود.
تا اینکه نوبت به ترانهٔ درخت رسید. قبل از اجرای این قطعه رسولزاده با زبان استانبولی دربراهٔ این ترانهٔ ملی وطنی توضیحاتی داد و آن را به مردم مقاوم ترکیه تقدیم کرد که این روز‌ها درگیر رفتارهای خشونت بار گروه‌های تندرو هستند. این حرکت با استقبال ترک‌ها مواجه شد و ان‌ها ضمن ایستادن به احترام ایران و ایرانی به تشویق رسولزاده پرداختند.
  نوبت که به همین امشب رسید، سالن برای لحظاتی لرزید و مورات ککیلی وارد صحنه شد و با اهدای گل به دوست دیرینش کامران به دوئت با وی پرداخت. در ادامه مردم هم به ان‌ها پیوستند و سالن یکپارچه نور و صدا شد. جالب آنکه ایرانی‌ها بخش ترکیه‌ای اثر را می‌خواندند و ترک‌ها بخش فارسی ترانه را خوب اجرا کردند. قسمت اول کنسرت با این قطعه به پایان رسید و صحنه خالی شد. در زمان آنتراک ایرانی‌ها مثل همیشه با خونگرمی تمام به خوش و بش پرداختند و با اعلام گویندهٔ سالن وارد سالن شدند تا به تماشای هنرنمایی مورات ککیلی بنشینند.

ککیلی با آن مو‌های بلند و رفتار پر از حجب و حیایش و در میان تشویق‌های بسیار، به روی صحنه آمد و ابتدا یک ترانهٔ عاشقانه خواند و سپس به ایرانی‌ها و بعد هموطنانش خوشامد گفت. او ایرانی‌ها را برادر خواند و ابرازخرسندی کرد از اینکه در چنین شرایطی کنسرتش لغو نشده و توانسته است با دوستش کامران رسولزاده روی یک استیج بخواند.

ککیلی در ادامه چند ترانه عاشقانه و اجتماعی ضد جنگ اجرا کرد که با استقبال مواجه شد. در این بخش هم هواداران ترک زبان و ترک تبار با مورات همصدا شدند.
  تا اینکه نوبت به اجرای بو آخشام رسید و رسولزاده با پوششی عکس پوشش قسمت اول (پیراهن قرمزو شلوار سفید) و دسته‌ای گل به مهمانی مورات رفت. در ادامه اعضای گروه کامران هم روی صحنه آمدند و در کنار همتایان ترک خود ایستادند و با وجود اینکه ساز نمی‌زدند، به همخوانی با کامران و مورات و مردم پرداختند.

اجرای این ترانه به قدری پرانرژی و پر از احساس بود که مردم تا نزدیکی‌های آوانسن آمدند و با برآوردن صدای بیردا‌ها بیردا‌ها (دوباره دوباره) از هنرمندان خواستند که برای سومین بار این ترانهٔ ماندگار را بخوانند. شرایط طوری پیش رفت که کامران و مورات در میان درخواست‌های چندبارهٔ مردم ناگزیر به ترک صحنه شدند.

نکتهٔ جالب توجه در میان تماشاگران حضور محمدرضا خانزاده (مدیر شرکت اکسیرنوین) و همچنین کوپوز مدیر برنامه‌های مورات ککیلی بود. تعداد زیادی از اعضای کانون هوادران رسولزاده با حضور در سالن و داشتن پلاکاردهایی با نام این هنرمند و حک کردن عبارت‌های محبت آمیز به تشویق او پرداختند.

در پایان برنامه هواداران این دو خواننده با تجمع در ورودی بخش هنرمندان خواستار دیدار این دو هنرمند شدند که تا پاسی از شب طول کشید.

در این کنسرت آرمان مهربان (رهبر و نوازندهٔ کیبورد و سینتی سایزر) سارا سقایی (فلوت) مهرداد حامدی (گیتار باس) شروین شهبازی (گیتار کلاسیک) خشایار جوزی (گیتار الکتریک) سعید جامع (درامز) رضا ملک (پرکاشن) ، علیرض دریایی (ویلون)، علیرضا بیطرف و مجید ضابطی (مدیران اجرایی) و محمود توسلیان (مشاور رسانه‌ای و مطبوعاتی) کامران رسولزاده را همراهی می‌کردند