موسیقی ما - جمعه این هفته قرار است «نادر مشايخى» پرفورمنسی را با نام «آفتابه لگن هفت دست» در گالرى «بوم» اجرا کند که می‌گوید نوشتن قطعات موسيقى اين اثر ٢٠ سال طول كشيده است. او در این اثر روی ضرب‌المثل‌های ایرانی تمرکز کرده و در آن نت‌های ابداعی نادر مشایخی، یک‌سری طرح گرافیک موسیقی هستند که منشأ آنها خوشنویسی فارسی است. این نت‌ها برای سازهای کوبه‌ای، زهی و بادی نوشته شده و هر نقطه‌ای که بر روی طرح گذاشته می‌شود، شدت موسیقی و تکرار آن را نشان می‌دهد.

مشایخی در این باره به «موسیقی ما» می‌گوید: «مجموعه‌ای که من در نمایشگاه «آفتابه لگن هفت دست» ارائه داده‌ام، یک‌جور کار گرافیکی و هنر شنیداری است، بنابراین من اسم این کار را موسیقی نمی‌گذارم. اگر اثری در قالب کنسرت باشد و اجرا شود، می‌توان به آن موسیقی گفت؛ ولی وقتی در نمایشگاه است، جنبه پرفورمنس و چیدمان دارد.»

به گفته‌ی مشایخی در این کار، مسئله این است که به‌طور کل چه صداهایی را می‌شود شنید؟ «اعتقادم این است که ما فقط دو نوع صدا می شنویم. یک نوع شنیداری عاطفی و دیگری شنیداری اخباری. من می‌خواهم در این نمایشگاه بگویم که این ما هستیم که به صداها جنبه عاطفی می‌بخشیم و این ما هستیم که می‌توانیم این صداها را بر اساس برداشت خودمان، تفسیر و تعبیر کنیم. در واقع تعریف من هم از موسیقی، جنبه عاطفی هر صدایی است که نیازمند کشف شدن است. آهنگساز کسی است که این جنبه‌ها را با هم ارگانیزه می‌کند. به‌هرحال من در این پرفورمنس قصد داشتم تا صدا را به وسیله رسانه‌های مختلف ارائه دهم. ‌به‌ویژه به دنبال این مسئله بودم که صدا را با رسانه دیگری مثل نوشتار تلفیق کنم و در این کار هم احتیاج به گرافیک داشتم و از آن کمک گرفتم.»

این رهبر ارکستر بار معنایی این نمایشگاه را به دوش علایم گرافیکی می‌داند: «این پرفورمنس شامل آثار مختلفی می‌شود. من سعی کردم با استفاده از لگن و آفتابه صداهایی تولید کنم، حتی در این زمینه از صدای آب هم کمک گرفته‌ایم تا بتوانیم اثری نو را در معرض دید مخاطبان بگذاریم و به نوعی به صداها، جنبه عاطفی ببخشیم. من می‌خواهم با این کار بگویم از همه عناصر حتی آفتابه و لگن هم می‌توان صدای عاطفی را درک کرد و این مخاطب است که باید این صداها را کشف کند.»

اجرای این قطعه‌ها توسط 7 تا ٩ نوازنده با آفتابه و لگن‌های مسی و به رهبری نادر مشایخی صورت می‌گیرد. این اجراى موسيقى با خلق زنده نقاشی توسط «هما ارکانی» با چشمانی بسته بر روی بومی در ابعاد 100×250 سانتی‌متر و متریال‌هايى جدید چون جارو و لگن همراه خواهد بود؛ نمایش ویدئوآرت «افروز وزیرپور» ضلع ديگر اين پرفورمنس است كه به مدت پنج دقیقه، مفهومی دیگرگونه از تکرار را نشان می‌دهد.

ویدئوآرت «افروز وزیرپور» فضایی سوررئال دارد و هنجارها و ناهنجارهایی که به صورت خودکار در زندگی تکرار می‌شوند و از کنترل انسان‌ها خارج شده را به نمایش مى‌گذارد. ديگر نكته جالب اين پرفورمنس اين است كه نت‌های قطعه‌هاى موسيقى در ابعاد 75×110 سانتی‌متر به وسیله مهرهایی برجسته روی کاغذ چاپ شده و توسط نادر مشایخی با قلم خوشنویسی، تعداد ضربه‌ها، نقطه‌ها و علایم روی آن مشخص شده و بر روی دیوار آویخته مى‌شود تا نوازندگان از روی آنها قطعه‌ها را بنوازند.

پرفورمنس «آفتابه لگن هفت دست»، يازدهم ارديبهشت از ساعت ١٨ تا ٢٠ اجرا مى‌شود؛ اين اجرا در جمعه بعد، هجدهم اردیبهشت نيز در گالرى بوم واقع در خیابان ولیعصر، بالاتر از نیایش، کوچه ارمغان غربی، پلاک 11 تكرار خواهد شد.