موسیقی ما – دنبال کنندگان حرفه ای موسیقی پاپ یا آن دسته از مخاطبان مسن تر این سبک قطعا یک نوازنده  پر انرژی را به یاد دارند که اوایل دهه هشتاد اوج دوران کاری او بود. نوازنده ای که در دوران طلایی موسیقی پاپ مطرح شد و در سال 84 آلبومی به نام «چیکه چیکه» را با صدای خود به بازار عرضه کرد. هرکدام از ستاره های آن نسل طلایی به نوعی از عرصه رقابت دور شدند و دوری «بهزاد ابطحی» هم به دلیل ممنوع الکاری بود. این آهنگساز، نوازنده و خواننده خوش ذوق آن سالها اکنون نه سال توام با ممنوعیت را پشت سر گذاشته است و قصد بازگشت دارد. بازگشتی که با دریافت مجوز رسمی فعالیت از دفتر موسیقی آغاز شد و به انتشار آلبوم با کلام وی ختم خواهد شد. این اتفاق بهانه خوبی بود تا با بهزاد ابطحی گفتگو داشته باشیم که می گوید اکنون دید بازتری دارد و رنگ امید در حرف های وی به وضوح دیده می شود:
 

• *شنیده ایم که پس از مدتها ممنوع الکاری از این پس می توانید فعالیت های خود را به شکل مجاز و رسمی دنبال کنید. در این زمینه کمی توضیح دهید.

اگر دقیق بخواهیم حساب کنیم من پس از نه سال از ممنوع الکاری رها شده ام و الان می توانم فعالیت داشته باشم. دلیل ممنوع الکاری من هم همان دلیل همه دوستان بود. یک زمانی راه را کج رفتیم و به سراغ شبکه های ماهواره ای و کلیپ رفتیم. البته عدم پیگیری خودم هم باعث شد که کار من یک مقدار با تعویق همراه شود.  این مساله را به فال نیک می گیرم زیرا پس از این نه سال با دید بازتری می خواهم به این عرصه برگردم. الان هم درگیر جمع آوری کستینگ آلبوم جدیدم هستم.


*فکر کنم شروع به کار مسئولین جدید وزارت ارشاد و دفتر موسیقی هم در حل این مشکل شما بی تاثیر نبود.
صد در صد. در دولت قبل نمی گوییم که پیگیر این داستان و نامه نگاری ها نبودند ولی خیلی هم قضیه ممنوع الکاری امثال من برای آنها مهم نبود و فقط یک عده خاص فعالیت داشتند. با آغاز به کار عوامل جدید دفتر موسیقی، کار من با سرعت زیادی پیش رفت. در شش ماه اخیر به اندازه آن نه سال که برای اخذ مجوز زحمت کشیدم، کار من سرعت داشت. از مسئولین جدید تشکر می کنم و حداقل این است که در حال حاضر جواب بله یا خیر را درست به هنرمندان می دهند و از چرخیدن بیهوده دوستان در دفتر موسیقی جلوگیری می کنند.


*پیش از آغاز این دوره شما یکی از چهره های مطرح موسیقی پاپ بودید و با هنرمندان سرشناس زیادی همکاری داشتید. اکنون چه برنامه ای دارید تا بازگشتی به همان روزهای اوج داشته باشید؟
البته آن موقع سن من کمتر و شیطنت های من بود تمایل به همکاری با همه هنرمندان در مقوله نوازندگی داشتم. بعد از یک مدت که درگیر ساخت ملودی و شعر هم شدم دیدم که می توانم به عرصه خوانندگی قدم بگذارم. از شانس بد یا خوب یا قسمت، من ممنوع الکار شدم. در این سالها هم برای خودم ساز زده ام و تمرین داشته ام و امروز که با شما صحبت می کنم به خودم حق انتخاب می دهم. با هر کسی ساز نمی زنم و این بار اولویت را بر روی خواندن و آلبوم مجاز و کنسرت ها گذاشته ام. هیچ گاه نوازندگی از من جدا نبوده است و جدا نمی شود. در آن سالها از لحاظ اخذ مجوز و انتشار آلبوم و اسپانسرینگ و... حق انتخاب نداشتیم ولی الان کاملا این حق را دارم. روی این موارد بیشتر فکر خواهم کرد تا یک کار خاص انجام دهم. این روزها همه می گویند که کار خاص می خواهند انجام دهند. ولی منظور من کاری است که در چارچوب موسیقی پاپ باشد و در قسمت نوازندگی هم کمی تخصصی تر باشد. این روزها در کنار این آلبوم روند تولید یک آلبوم بی کلام را هم جلو می برم. آلبومی که پیرو هیچ سبک خاصی نیست و نمی توانم عنوان سبک خاصی را برای آن به کار ببرم. می خواهم از پرکاشن های بومی ایران و پرکاشن های غربی استفاده کنم و یک آلبوم بی کلام پوستی را به مرحله انتشار برسانم.


*شما طی این نه سال فعالیت زیادی در عرصه نوازندگی نداشتید. آیا در مقوله نوازندگی هم چنین مشکلی داشتید؟
در این سالها تنها آلبومی که اسم من در لیبل آن دیده شد آلبوم «شلیک» با صدای «فرزاد فرزین» بود. من ممنوع النوازندگی، ممنوع الصدا، ممنوع التصویر و ممنوع الاسم بودم. یعنی تمامی ممنوعیت های موجود قبل از اسم «بهزاد ابطحی» وجود داشت! کمرنگ بودن حضور من به همین دلیل بود ولی در عین حال همیشه با تمام ارکسترها تمرین کرده ام. به امید اینکه شاید این بار هم مجوز نوازندگی بگیرم. از جمله ارکستر «رضا صادقی» ولی این اتفاق برای من رخ نداد.


*عوامل تولید آلبوم با کلام شما چه کسانی هستند؟
دیدم که اگر بخواهم یک آلبوم خوب داشته باشم باید از حضور کسانی بهره ببرم که کارهای خوبی در کارنامه دارند و برای سایر همکاران من هم بهترینها را تولید کرده اند. نمی توانم صرفا با یک نفر کار کنم زیرا سلیقه شنیداری مخاطبان از ده سال قبل تا کنون بسیار تغییر کرده است. تنها کاری که می توانستم انجام دهم این بود که بهترینها را کنار هم قرار دهم و از هر کدام یک یا دو کار دریافت کنم. ولی آنقدر تعداد آهنگسازان، تنظیم کننده ها و ترانه سراهای خوب زیاد است که عدد کارهای من به 40 قطعه رسیده است. می خواهم از این 40 قطعه دو آلبوم را منتشر کنم و اگر شرایط مناسب باشد دو آلبوم را همزمان منتشر خواهم کرد. در حال حاضر سفارش کارها را می دهم و در صورتی که تمامی برنامه ها محقق شود دو آلبوم 12 قطعه ای را روانه بازار می کنیم. «یاحا کاشانی» و «افشین سیاهپوش» در بخش ترانه و «کوشان حداد»، «پدرام کشتکار»، «زانیار خسروی»، «امیرعلی بهادری»، «امیر یگانه»، «پاشا یثربی»، «مسعود همایونی»، «سعید سام» و «امید جامع» در بخش آهنگسازی و تنظیم لیست ما قرار دارند. هنوز حضور این عزیزان قطعی نشده است و در مرحله رایزنی و ابتدای تولید قرار داریم. من هم حضوری در بخش ترانه سرایی این آلبوم خواهم داشت. اما پس از انتخاب قطعات و تصمیم گیری نهایی، عوامل تولید را با قطعیت معرفی خواهیم کرد.


*این آلبوم یا آلبوم ها چه زمانی به مرحله انتشار می رسند؟
از زمانی که خبر رفع ممنوع الکاری من رسید تقریبا دو هفته می گذرد. تا پایان شهریور را برای تولید در نظر گرفته ام و سپس کارها را به دفتر موسیقی تحویل می دهیم تا پروسه اداری را طی کند. زمستان 93 را به عنوان تاریخ انتشار این مجموعه در نظر گرفته ام.


*وزارت ارشاد دولت «تدبیر و امید» از آغاز فعالیت خود سیاست درهای باز را دنبال کرده است. در این یک سال اخیر هنرمندانی نظیر شما یا چهره های زیر زمینی موفق به اخذ مجوز شده اند. درباره این سیاست و سهولت آن چه نظری دارید؟
این سیاست را می پسندم. به این دلیل که وزارت ارشاد با خواندن آدم ها مشکلی ندارد. کسی که زیرزمینی یا خارج از ایران بوده است اگر در چارچوب قدم بردارد می تواند در این شرایط وارد بازار رقابت شود. در سالهای گذشته موسیقی پاپ ما روی پنج یا شش اسم می چرخید در صورتی که خواننده های خوب و خوش ذوق زیادی در موسیقی داریم. به همت ریاست محترم دفتر موسیقی که خودشان از خانواده موسیقی هستند به کسانی که واقعا بی دلیل غیر مجاز شده اند کمک می شود. شاید بی دلیل هم نباشد زیرا شخصی مثلا کلیپ ساخته است یا دیگری آهنگ زیر زمینی خوانده است. ولی اکنون نگاه ها را عوض کرده اند و کاملا تشخیص می دهند که چه کسانی می توانند کار کنند. بهترین روش مسئولین جدید، بله یا خیر گفتن است. در دولت قبل دوست داشتیم بشنویم که برای همیشه ممنوع الکار هستیم یا بگویند ممنوع الکار نیستید که چنین جواب هایی نشنیدیم. الان دیگر کسی نیست که بگوید به ارشاد رفتم و جواب نگرفتم. به عنوان مثال من اولین کلیپ های شبکه های ماهواره ای را ارائه کردم ولی سالها گذشت و مسئولین با دید بازتری نگاه کردند و دیدند که گناهی نداشتم. تنها گناه من شیطنت دوران جوانی بود.