موسیقی ما - کیوان میرهادی استاد دانشگاه و رهبر ارکستر «کامه‌راتا » شش پروژه در دست دارد که شامل 4 آلبوم ضبط شده و 2 کنسرت است که بخش عمده این چهار آلبوم تاکنون ضبط شده و در مراحل فنی پایانی به سر می‌برند. میرهادی برای «موسیقی ما» توضیح داد که یکی از این آلبوم‌ها دوئت گیتار «ناگویا/Nagoya» است که با همراهی بابک ولی‌پور ضبط و آماده شده و متعلق به «استیو رایش» هنرمند نوگرای معاصر است.

دوئت دیگری که میرهادی با ولی‌پور آمده کرده «رقص شب» اثر اندرو یورک است. این اثر هم به‌طور کامل ضبط شده و در مراحل نهایی آماده‌سازی به سر می‌برد.
 
کوارتت‌های شماره 2 و شماره 3 فیلیپ گلس هم ضبط شده‌اند. این کوارتت‌ها توسط میرهادی برای کوارتت گیتار تنظیم شده است. از این مجموعه نسخه ویدئویی هم تهیه شده که در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.

اما اثر دیگری که ظاهراً برای میرهادی بسیار مهم بود و تا اینجای کار از نتیجه آن راضی است «کنسرتو برای تنبور» است که توسط ارکستر «کامه‌راتا» با تکنوازی تنبور امیرحسین تفرشی ضبط شده است. این اثر در سه موومان و یک کادانس ساخته و اجرا شده است.
 
«کنسرتو برای تنبور» ظاهراً کاری مدرن و غریب است و میرهادی از کار تنبور‌نواز این اثر رضایت دارد. امیرحسین تفرشی سابقه طولانی‌مدت شاگردی علی‌اکبر مردای را در کارنامه خود دارد و در دو آلبوم با استادش همنوازی کرده است.

میکس این پروژه هم انجام شده و میرهادی می‌خواهد مسترینگ کار را در یکی از استودیوهای مجموعه ضبط موسیقی «اَبی رود» لندن انجام بدهد. او در این باره می‌گوید: «در این استودیو می‌توان با هزینه‌ای معقول که البته کم هم نیست ولی به نسبت کیفیت‌اش خیلی هم گران نیست، کارها را به شکل بهتری مَستر کرد.»
 
میرهادی همچنین «کنسرتو گیتار» اثر کلود بولینگ را هم در دستور کار خود دارد. او ضبط این کنسرتو را از اواخر سال 91 آغاز کرده و به دلیل سفر نوازندگانی که قرار است این کار را اجرا کنند، کار تا به امروز به تعویق افتاده است.

این استاد دانشگاه همچنین دو پروژه کنسرت هم پیش رو دارد. یکی اجرای دوئت‌هایی در سالن گوشه فرهنگسرای نیاوران که در مردادماه انجام خواهد شد و دیگری کنسرتی برای اجرای آثاری از «آرانخوئز» که توسط گروه «کامه‌راتا» در پاییز برگزار می‌شود.

او همچنین سال گذشته آلبوم جَز «لیکو» را در اسپانیا منتشر کرده است. این آلبوم یک کوارتت جز است که خود میرهادی در آن نوازنده اصلی کار بوده و توسط کمپانی «اوید ریکورزد» منتشر شده است. میرهادی در پاسخ به پرسش «موسیقی ما» که چرا این آلبوم را در ایران منتشر نکرده با خنده می‌گوید: «در ایران که مردم جَز گوش نمی‌کنند!»

این مدرس موسیقی همچنین با اشاره به هزینه وحشتناک تولید و انتشار آلبوم در ایران گفت که این آثار را خودشان تولید می‌کنند و پس از اخذ مجوز ارشاد کار پخش را هم خودشان انجام می‌دهند.

کیوان میرهادی در حال حاضر 55 سال دارد و در دانشکده‌های مختلف مشغول به تدریس است. او 7 سال است که سمت دبیری برگزاری مسابقات نوازندگی گیتار و ویلون را بر عهده دارد. او از محققان و مدرسان شاخص موسیقی در ایران است و از تألیفات‌اش در این زمینه می‌توان به کتاب‌های «تکنیک گیتار» و «یک قرن موسیقی مدرن» اشاره کرد. میرهادی در سال‌های دور مقالات بسیاری در حوزه موسیقی جَز و موسیقی مدرن نوشت و سهم مهمی در آشنا کردن جوانان نیمه دوم دهه 1370 شمسی با موسیقی جدی روز اروپا و امریکا داشت.