موسیقی ما - موسیقی الکترونیک در ایران قدمت زیادی ندارد اما در همین مدت کوتاه، اتفاقات خوبی در آن رخ داده است. هنرمندان این حوزه که تنظیم الکترونیک انجام می‌دهند، هم انگشت‌شمارند. «مهران عباسی» یکی از چهره‌های فعال موسیقی الکترونیک است که طی سال‌های اخیر با خوانندگان متعددی نظیر «فرزاد فرزین»، «روزبه نعمت‌اللهی»، «علی لهراسبی»، «محسن یگانه» و... همکاری داشته است. او سابقه حضور و کسب مقام در چند رقابت بین‌المللی را هم دارد. پس از مدت‌ها سکوت به سراغ مهران عباسی رفتیم. وی برای ما از برنامه‌ها و فعالیت‌های آینده و البته گلایه‌هایش سخن گفت. همچنین نظرات او درباره آلبوم‌های فرزاد فرزین و محسن یگانه و جشن سالانه «موسیقی ما» هم جالب بود. گفتگوی مفصل سایت «موسیقی ما» پیش روی شما قرار دارد که پیشنهاد می‌کنیم تا پایان بخوانید:
   

• * این روزها مشغول انجام چه کارهایی هستید؟

چند آلبوم جدید برای امسال در دست انتشار دارم که مهم‌ترین آنها آلبوم شخصی خودم است. من هم یکی دو سالی بود که در مرحله پیش‌تولید آلبوم خودم بودم. یک سال روی پروژه فکر کردیم و یک سال هم مشغول تهیه شعر و ملودی بودیم. ترجیح دادم با کسی که خیلی راحت هستم، مراحل ساخت ملودی و تنظیم را پیش ببریم. حدود 15 قطعه را تمام کرده‌ایم که قرار شده از این بین، 10 قطعه برای آلبوم انتخاب شوند. چندی پیش یکی از این قطعات به نام «آخرین انتخاب» با ملودی امیرعلی زمانیان منتشر شد. قطعه‌ای که در سایت‌های مطرح بین‌المللی پخش جهانی داشت و خدا را شکر با استقبال خوبی رو‌به‌رو شد. خواننده تمامی قطعات آلبوم امیرعلی زمانیان است و کارهای متفاوتی در این مجموعه شنیده خواهد شد. آلبوم دیگری در دست تولید دارم که با بهترین خواننده‌های ایران مشغول رایزنی هستم. تمام تنظیم‌های این آلبوم توسط من انجام می‌شود و جمعی از سرشناس‌ترین خواننده‌ها در این آلبوم حضور خواهند داشت. بیشتر فعالیت‌های من از ابتدای سال جاری روی این دو پروژه متمرکز بوده است.
 

• * می‌توانید کمی بیشتر در مورد این آلبوم گروهی توضیح دهید؟

انتخاب ملودی‌ها و اشعار آن توسط خودم انجام شده و از خواننده‌های مهمان برای اجرا دعوت خواهم کرد. اسمی از هنرمند خاصی نمی‌برم، زیرا هنوز در مورد افراد به قطعیت نرسیده‌ایم. اما بهترین‌های ایران انتخاب شده‌اند تا در این آلبوم همکاری داشته باشند. هنوز در مرحله رایزنی هستیم، زیرا یک‌سری مشکلات حقوقی هم در این پروژه بابت اجرای کنسرت‌ها وجود دارد. تولید چنین آلبومی ساده نیست و مراحل زیادی را باید طی کنیم.
 

• * خواننده‌های این آلبوم همان افرادی هستند که در گذشته با آنها همکاری داشتید یا چهره‌های جدید هم در آن حضور دارند؟

در مورد این آلبوم توضیح چند نکته را لازم می‌دانم. تمامی قطعات این پروژه برای افرادی که انتخاب شده‌اند، ساخته شده و می‌شود. به عنوان مثال، کاری که برای آقای زمانیان ساخته باشم، برای شخص ایشان است. در بخش ترانه‌ها هم ترانه‌سرایانی را انتخاب کرده‌ام که صدها اثر را در رزومه کاری خود دارند و همانند خواننده‌های این مجموعه، در سطح اول موسیقی فعالیت دارند. سازبندی تنظیم‌ها هم خیلی خاص است و برای من یک مقدار هزینه‌بَر بوده است. به دلیل اینکه از سازهایی استفاده شده که یا اغلب در ایران نبوده یا کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
روی بخش تنظیم‌ها هم حدود سه سال فکر و برنامه‌ریزی کردم. بزرگ‌ترین مشکل این است که در ایران خیلی مسائل به صورت حرفه‌ای و کامل وجود ندارد. مثلاً هنوز تعیین نشده که حق و حقوق افراد چگونه باید پرداخت شود یا خواننده‌ای که می‌خواهد در چنین مجموعه‌ای همکاری داشته باشد، باید چه دستمزدی بگیرد. نکات زیادی وجود دارد که مراحل تولید را پیچیده کرده است. دو شرکت هم با من برای گرفتن این آلبوم صحبت کرده‌اند. تمام خواسته آنها برای حل این مشکلات است تا به قضیه اصلی و بسته شدن آلبوم برسیم. خدا را شکر فعلاً همه‌چیز خوب پیش می‌رود. اما در مورد سوال شما باید بگویم بچه‌هایی که قبلاً با آنها کار کرده‌ام از این طرح استقبال کردند و خوشحال شدند، ولی هنوز ترکیب کلی مشخص نیست و نمی‌توانم از شخص خاصی نام ببرم.
 

• * فکر می‌کنید این دو آلبوم تا پایان سال جاری منتشر شوند؟

آلبوم امیرعلی زمانیان امسال منتشر می‌شود، ولی این آلبوم گروهی سال آینده به مرحله انتشار می‌رسد.
 

• * در حال حاضر با خواننده‌های دیگر مشغول همکاری نیستید که بتوانید برای ما نام ببرید؟

برای 4 قطعه از آلبوم «علی عبدالمالکی» صحبت‌هایی را انجام داده‌ایم. با دو نفر دیگر از دوستان هم مذاکراتی کرده‌ایم، ولی هنوز هیچ‌چیز صددرصد نشده است. یعنی هنوز به مرحله قرارداد و رد و بدل شدن ملودی نرسیده‌ایم.
 
   

• * یکی از آلبوم‌های سال گذشته که شما در بخش تنظیم آن حضور داشتید، آلبوم «شخصی» بود که مسئله درج نشدن اسم شما در بخش تنظیم‌کننده‌ها هم جنجال‌ساز شد. بین شما و «فرزاد فرزین» و سایر عوامل تولید آلبوم اختلافی به وجود آمده؟

هیچ قصد و غرض و اتفاق خاصی نبود. متأسفانه به دلیل سریع اتفاق افتادن مراحل تولید و چاپ آلبوم این مورد پیش آمد. آقای «مجید عبدی» و فرزاد با من تماس گرفتند و گفتم که اصلاً نمی‌خواهم حالت معذرت‌خواهی و ابراز تأسف پیش بیاید. به‌هرحال بسیاری از شنونده‌ها متوجه می‌شوند که رنگ و جنس تنظیم کار متعلق به چه کسی است. آن کار مشترکی بین من و «مهران خلیلی» و «محمد شاکر» بود که تجربه خوبی بود. این دوستان بسیار بااخلاق و حرفه‌ای بودند و من هم از بابت همکاری با آنها بسیار خوشحال شدم. از نظر رنگ و شکل موزیک تغییرات زیادی به وجود آمد و خوشحال هستم که این کار مشترک ما سه نفر بود. مهم این است که در خلق اثر حضور داشتم و مهم این است که نیت دوستان مشکل‌سازی نبود و صرفاً یک اشتباه باعث این مسئله شد.
 

• * قطعه «نرو» از آن آلبوم در میان مخاطبان و کاربران شبکه‌های اجتماعی حرف و حدیث‌های زیادی به وجود آورد. اصلاً چرا برای تنظیم به سراغ آن فضا رفتید که مشابه خارجی داشته باشد؟

دید مردم نسبت به موزیک‌هایی که شباهت دارد، یک مقدار درست نیست. مثل اینکه من به شما بگویم چند سال از ساخت گیتار می‌گذرد و از چه جاهایی شروع شده و فکر کنید هر کس که گیتار استفاده کند، «جیپسی کینگز» است! سازبندی در تمام کارها یکسان است و موسیقی الکترونیک هم همه‌جای دنیا این‌جوری است که سازبندی آن باعث می‌شود که در مواردی، سبک شباهت پیدا کند. هر سبکی برای خودش لهجه و داستان خودش را دارد و نمی‌توانیم بگوییم صرفاً فلان سبک متعلق به یک خواننده خاص است. این سبک هم برای یک خواننده نیست و مشخصاً از جای دیگری آمده و من هم از آن الهام گرفتم. اجرای این الهام هم کار آسانی نیست.

فقط در ایران است که کاور کردن را بد می‌دانند. در دنیا خیلی از خواننده‌ها با افتخار می‌گویند که ما از موزیک دهه 60 «الویس پریسلی» یا از موزیک «فارل ویلیامز» و تنظیم‌های فلان شخص الهام گرفته‌ایم. این جنجال‌ها فقط مختص ایران است و ابزاری برای کوبیدن خواننده‌ها و تنظیم‌کننده‌ها است. متأسفانه برای این کار مشترک من و فرزاد هم افرادی جنجال‌سازی بی‌مورد کردند. اگر به رزومه کاری من نگاه کنید، متوجه می‌شوید که سعی کرده‌ام فقط سبکی که مناسب خودم باشد را کار کنم. کاری نکرده‌ام که پیاده‌سازی صددرصد یک کار دیگر باشد. این کار بر مبنای تصمیم مشترک ما بود و خیلی خوشحال هستم که توانستیم این سبک را در ایران اجرا کنیم. زیرا دور از ذهن نیست که ما بتوانیم کارهای مدرن انجام دهیم که بتواند به موسیقی ما کمک کند.
 

• * به نظر شما این گارد مردم و منتقدان نسبت به آثار کاور، تقصیر یک‌سری از هنرمندان نیست که کارهای کاور را به عنوان اثر تولیدی خود معرفی کرده‌اند؟

خیلی دوست داشتم که یک روز این داستان را براساس یک مقاله علمی و با تحقیق و استناد مطرح کنم. کاور یک داستان کاملاً متفاوتی دارد نسبت به آنچه در ایران مطرح می‌شود. زیرا در دنیا خوانندگان زیادی موزیک‌های قدیمی را کاور می‌کنند و خیلی هم معروف می‌شوند و سپس به دنبال سبک و ملودی خودشان می‌روند. استفاده از هر ملودی و اثرِ مربوط به یک گروه دیگر، با اجازه کتبی و هماهنگی آن هنرمند بلامانع است. مثل اینکه «بهنام صفوی» ملودی «شهاب رمضان» را بخواند ولی چون رضایت آقای رمضان را داشته، هیچ‌کسی به او ایراد نمی‌گیرد. خیلی از موزیسین‌های بزرگ دنیا موزیک‌های قدیمی دهه 60 و 70 را با اجازه کتبیِ صاحب‌اثر می‌خوانند. این مثل کاری است که ما برای «محسن یگانه» انجام دادیم. محسن گفت که من می‌خواهم «نرو» را بخوانم و به ایشان گفتم که با «ریک آلیسون» هماهنگی داشته باشید. به این موزیسین ایمیل زدیم و پس از یک هفته استقبال کردند و گفتند که مشکلی ندارد. این ایمیل هم منتشر شد. نکته مهم این است که الان در کشوری زندگی می‌کنیم که قانون کپی‌رایت به‌ویژه برای موسیقی و هنرمند وجود ندارد. به همین دلیل اگر کسی هم طبق قانون رفتار کند و با اجازه اثری را بخواند، با جنجال برخی افراد غیرمتخصص رو‌به‌رو می‌شود.
 

• * به نظر شما کلیت آلبوم فرزاد فرزین چطور بود؟

من همیشه سعی می‌کنم بدون تعصب نظر بدهم. به نظر من آلبوم «شخصی» یکی از قوی‌ترین آلبوم‌های سال 92 بود. به ترک‌های خودم کاری ندارم ولی قطعات «ماه عسل» و «برگرد» و چند قطعه دیگر من را واقعاً جذب کرد. به‌جز بخش تنظیم که آثار دوستان همگی از کیفیت بالایی برخوردار بود، من شعر و ملودی‌های آن مجموعه را هم خیلی دوست داشتم. یک‌سری از آنها خیلی خاص بود و برخی هم مخاطبان عام داشتند. واقعاً اثر خوبی بود و من و اطرافیانم را راضی کرد.
 
   

• * این روزها خبرهایی می‌شنویم مبنی بر اینکه «محسن یگانه» می‌خواهد آلبوم چهارم را منتشر کند. به عنوان یکی از دوستان نزدیک محسن یگانه برای ما بگویید که چه شد چنین تصمیمی گرفت؟

یک هنرمند محکوم به این است که هوای هواداران‌اش را داشته باشد. فشاری که بچه‌های «جاست یگانه» روی محسن می‌آوردند، خیلی زیاد بود. او هم واقعاً خسته است، زیرا اجراهای پشت سر هم داشته و توقع ظالمانه و بیش از حدی را تحمل می‌کند. در دنیا روال اینگونه است که هر 2 سال یا در مواردی حتی 6 سال یک‌بار آلبوم می‌دهند. نباید توقع داشته باشیم که محسن بتواند هر سال آلبومی را منتشر کند. محسن باید ایده‌های خود را بپروراند و آثار درخوری را تولید کند و ثابت کرده که توان تولید چنین آثاری را دارد.
 

• * پس می‌خواهد هواداران خودش را راضی نگه دارد؟

محسن یگانه باید نواقص سه اثر گذشته خود را برای آلبوم چهارم برطرف کند. محسن باید بداند که نمی‌تواند سه آلبوم قبلی خود را تکرار کند. اما باید به دنبال جذب طرفداران جدید و نظر منتقدان هم باشد. سبک پاپ فقط مختص یک جمع خاص نیست و مطمئن هستم که محسن هم این موارد را لحاظ می‌کند. او در منگنه قرار گرفته و به ناچار در حال تولید آلبوم چهارم است. می‌داند که اگر این کار را نکند، با ناراحتی هوادارانش مواجه می‌شود. هنوز خستگی آلبوم «حباب» در محسن یگانه وجود دارد، زیرا یک سال کامل بی‌خوابی و استرس را برای آن تحمل کرد. در ماه‌های اول انتشار هم مورد هجوم گسترده‌ای قرار گرفت و زمانی که می‌خواست خودش را ثابت کند، از لحاظ روحی لطمه زیادی دید. خوشبختانه آلبوم موفقی بود و هنوز هم قطعات آن را می‌توانید نزد مخاطبان موسیقی بشنوید.
 

• * واقعاً محسن یگانه قصد داشت که آلبوم دیگری را منتشر نکند یا از این مسئله به عنوان یک حربه تبلیغاتی برای آلبوم چهارم استفاده کرد؟

من مطمئن هستم که تصمیم محسن قطعی بود و باز هم تأکید می‌کنم که فقط به خاطر هواداران و بچه‌های «جاست یگانه» قبول کرد. محسن می‌گوید که نمی‌دانم چرا بچه‌ها نمی‌توانند تک‌قطعه را قبول کنند. او سال گذشته تک‌قطعات خیلی خوبی داشت که واقعاً با استقبال رو‌به‌رو شد. محسن نیازی به تولید آلبوم ندارد و خود من هم نمی‌دانم که چرا نمی‌خواهیم عین روند روز موسیقی دنیا عمل کنیم و بر مبنای تک‌قطعه حرکت داشته باشیم. انتشار آلبوم در موسیقی ایران همانند یک ویترین است و این‌گونه نیست که آلبوم فروش بالا یا بازده مالی داشته باشد. اگر در بین جمعیت 75 میلیونی کشور فقط 20 میلیون مخاطب موسیقی داشته باشیم، قاعدتاً باید از یک آلبوم 20 میلیون نسخه چاپ شود. در حالی که موسیقی ایران به معنای واقعی راکد است و اصلاً در ایران بازار موسیقی به معنای واقعی وجود ندارد. شما از خانه که خارج می‌شوید، هیچ موسیقی نمی‌شنوید تا اینکه مجدداً به پای کامپیوتر خود برگردید و شنونده یک قطعه باشید. عملاً موسیقی در اولویت پنجم مردم ما قرار دارد. در درجه‌های اول مسائل اقتصادی و هزینه‌های زندگی و مشکلات جامعه است و شاید در جایگاه پنجم، موسیقی را ببینیم! در این شرایط، انتشار آلبوم به معنای سوختن وقت و انرژی است. انرژی که می‌تواند صرف کارهای بزرگ‌تری شود. یک تک‌قطعه که در شرایط آرامش تولید می‌شود، خیلی بهتر از آلبومی است که سراسر مراحل تولید و انتشار آن با استرس عجین باشد.
 

• * یگانه تمامی ترانه‌ها و ملودی‌های سه آلبوم قبلی‌اش را خودش انجام می‌داد که همین مسئله یکی از نکات مورد بحث منتقدان بود. فکر نمی‌کنید دیگر وقتش رسیده باشد که او افراد دیگری را هم به این دو بخش وارد کند؟

من در جایگاه تصمیم‌گیری برای محسن نیستم، ولی پیدا کردن کسی که هم‌سلیقه شما باشد، در این موج بی‌هنرمندی خیلی سخت است. مگر چند نفر مثل محسن یگانه، فرزاد فرزین یا سیروان خسروی داریم؟ اگر بتوانید چند نفر هم‌سلیقه و شبیه به خودتان را پیدا کنید، باید بگوییم که خیلی خوشبخت هستیم و در کشوری با هنرمندان زیاد زندگی می‌کنیم. هنوز و در طول این سال‌ها نتوانستیم چهره‌ای مشابه استاد «بنان» یا استاد «محمدرضا شجریان» پیدا کنیم که همسطح آنها باشند. در سایر کشورهای دنیا اینقدر موسیقی زنده است که پیدا کردن چند نفر مثل «انریکه» سخت نیست. شرایط محسن هم اینگونه است، زیرا شاید اگر او هنرمندی هم‌سلیقه و شبیه به خودش را پیدا می‌کرد، در آلبوم‌های گذشته از کارهای آنها بهره می‌برد. برای این آلبوم هم اگر از ملودی و یا ترانه‌های چهره‌های جدید استفاده کند، خوب است و تغییر ایجاد می‌کند. اما در غیر این‌صورت مشکل خاصی وجود ندارد. زیرا او هنوز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
 

• * شما در آلبوم جدید او حضور دارید؟

اگر که این افتخار را به من بدهد، با کمال میل حضور پیدا می‌کنم، چرا که محسن یکی از بهترین دوستان من است. ریمیکس قطعه «فداکاری» را هم آماده کرده‌ام و هر زمان که بخواهد آن را منتشر می‌کنیم.
 
   

• * قبل از این مصاحبه در مورد نظرسنجی امسال «موسیقی ما» با هم صحبت داشتیم. دوست دارم نظر شما را در این مورد و دومین جشن سالانه «موسیقی ما» بدانم.

نظراتی هست. مثلا من اصلاً واجد شرایط نیستم که درباره آلبوم «همایون شجریان» نظر بدهم، زیرا این سبک‌ها را خیلی کم گوش می‌کنم. من بیشتر موسیقی خارجی و موسیقی پاپ که در حیطه فعالیت خودم هست را گوش می‌کنم.
 

• * منظور شما این است که نظرسنجی «موسیقی ما» باید تخصصی‌تر شود؟

باید به این سمت حرکت کنید. اگر به مراسم «گرمی» هم نگاه کنید، هیچ‌گاه سبک «دنس» را با «راک» یا «بلوز» مقایسه نمی‌کنند. به عنوان مثال در نظرسنجی «موسیقی ما» گزینه‌ای مربوط به انتخاب تنظیم‌کننده الکترونیک نداریم که همین یک نقص محسوب می‌شود. «کوشان حداد»، «آرون حسینی» و من در موسیقی الکترونیک به شکل تخصصی فعالیت می‌کنیم. ولی من و کوشان و آرون با «سیروان خسروی» مقایسه می‌شویم. مشخص است که سیروان با جمعیت طرفدارانش به عنوان نفر اول تنظیم‌کننده انتخاب می‌شود. به همین دلیل تمام زحمات من و کوشان که زحمت کشیده‌ایم و در این چند سال موسیقی الکترونیک را به موسیقی پاپ ایران اضافه کردیم، نادیده گرفته می‌شود. زیرا یک تنظیم‌کننده‌ای وجود دارد که خواننده هم هست و مسلماً هرکسی طرفدار خواننده محبوب خودش است. سیروان الان بیشتر یک خواننده است و دیگر تنظیمی برای کسی نمی‌زند. نباید افرادی که در این راه سال‌ها زحمت کشیده‌اند و کارهای تخصصی‌تر انجام داده‌اند با کسانی مقایسه شوند که طرفدار بیشتری دارند. الان من باید در مورد کار کوشان و آرون و تنظیم‌کننده‌هایی که کار الکترونیک انجام می‌دهند نظر بدهم. اگر الگوی شما همین مراسم گرمی باشد، پیشرفت‌های خوبی خواهید داشت.
 

•  * البته این نظرسنجی سال گذشته در 20 بخش برگزار می‌شد که امسال شامل 16 بخش است. در همان 16 بخش هم به سمت تخصصی‌تر شدن حرکت کرده. اما هنوز راه زیادی تا رسیدن به شکل آرمانی این نظرسنجی وجود دارد.

بحث من برای بهبود رویه این نظرسنجی است و اصلاً قصد انتقاد منفی ندارم. انتقاد یعنی اینکه شما سال گذشته عملکرد بدی داشتید. در حالی که می‌دانم با وجود یک مرتبه کنسل شدن برنامه و مسائل دیگر، تمام توان خود را به کار گرفتید. کسانی در جشن سال گذشته حاضر شدند که بالاتر از تصور خیلی از ما بچه‌های موسیقی بود. استاد «شهرام ناظری» و اساتید بزرگ در جشن حضور داشتند که هر کدام وزنه‌های مهم در فرهنگ و هنر این کشور هستند. صددرصد برای امسال هم خوشبین هستم که «دومین جشن سالانه موسیقی ما» از سطح بالاتری برخوردار خواهد بود. خود من به‌شخصه از این حرکت پشتیبانی می‌کنم. شاید «موسیقی ما» اولین و دومین جشن را برگزار کند، ولی نباید در همین‌جا متوقف شود. اعتبار این جایزه باید آنقدر بالا باشد که کسب آن برای هرکسی آرزو باشد. حتی سال قبل هم که اولین دوره این جوایز بود، این جایزه ارزش بالایی داشت. امیدوارم جایزه «موسیقی ما» همانند سیمرغ بلورین جشنواره فجر، به جایزه رسمی موسیقی کشور تبدیل شود.
 

• * فکر می‌کنید امسال بابت کدام قطعه یا کدام آلبوم شانس بیشتری برای کسب تندیس طلایی «موسیقی ما» داشته باشید؟

نمی‌دانم، زیرا در بخش تخصصی و بخش مردمی انتخاب‌ها متفاوت است. من یک تنظیم‌کننده هستم و برعکس دنیا که همیشه تنظیم‌کننده نفر اول است، من در ایران و از دیدگاه مردم نفر آخر هستم! در ایران خواننده نفر اول است و بعد چهره‌های دیگر قرار دارند و در نهایت تنظیم‌کننده‌ها دیده می‌شوند. در قسمت کارشناسی هم به نظر من امسال باز هم سیروان شانس بیشتری داشته باشد. زیرا او بیشتر دیده می‌شود و موفقیت‌های او خاص‌تر است. او یک پله از ما جلوتر است. یعنی اینکه محبوب‌تر است، رزومه کاری بیشتری دارد و فوکوس بیشتری روی اوست. سیروان الان در سطح محسن یگانه و «احسان خواجه‌امیری» و کسانی است که مورد بحث روز خبری هستند. مسلماً با من که حتی یک عکس اینترنتی هم نمی‌گذارم و هر کنسرتی که دعوت می‌شوم را رد می‌کنم، تفاوت دارد. فکر کنم من در زندگی خودم مجموعاً دو سه کنسرت بیشتر نرفته‌ام. یکی اولین کنسرت سیروان در «اریکه ایرانیان» بود، یکی کنسرت محسن یگانه و یک کنسرت فرزاد فرزین. بالاخره شانس کمتری برای دیده شدن دارم نسبت به بچه‌هایی که همیشه در بک‌استیج‌ها و جمع‌های موزیسین‌ها هستند. کلاً اخلاق من اینگونه است که زیاد وقت نمی‌کنم بین بچه‌ها باشم و چون زیاد با کامپیوتر کار می‌کنم، اینگونه شده‌ام!
 
تمام تمرکز فعالیت‌های من روی موسیقی خارج از کشور است و زیاد فکری نکردم که چه اتفاقی برای من در ایران رخ می‌دهد. شما هم می‌دانید که من در کمپانی کار می‌کنم که ارائه‌کننده پرفروش‌ترین نرم‌افزار موسیقی است. مشغول کار بر روی ورژن جدید و برنامه‌نویسی آن هستیم. اما احساس می‌کنم امسال شانس بیشتری در جشن «موسیقی ما» دارم و برای دوره سوم این شانس بیشتر هم خواهد شد. زیرا به شدت مشغول هستم و برنامه‌های زیادی برای امسال دارم.
 
   

• * در دو سه سال اخیر به غیر از مقوله همکاری با کمپانی «FL STUDIO»، در صفحه شخصی خودتان خبرهایی را مبنی بر همکاری با چهره‌های خارجی می‌نوشتید. اغلب این همکاری‌ها به قطعیت نمی‌رسید اما چون اعلام می‌کردید، یک موج خبری در مورد آن راه می‌افتاد. چرا خیلی از آنها با وجود اعلام شما به اجرا در نمی‌آمد؟

من برنده مسابقه‌ای برای یکی از کارهای «پیت‌بول» خواننده معروف بودم. می‌توانستم سفر به آمریکا همراه با اقامت یک هفته‌ای در یکی از هتل‌های «میامی» را داشته باشم. شرایط لازم برای این سفر فراهم نشد، ولی من نمی‌توانم جزئیات آن را رسانه‌ای کنم. برخی از این پروسه‌ها خیلی زمان می‌برد. به عنوان مثال من یک کاری را برای جایی ساختم و ارسال کردم و جواب مرحله دوم را هم فرستادند، اما برای مرحله سوم آن 6 ماه است که جوابی نداده‌اند. اینگونه نیست که اگر من امروز با فلانی صحبت کردم، فردا کار ما منتشر شود.
 

• * ولی این انتقاد در مورد مهران عباسی هست که می‌گویند از پروژه‌ای که هنوز به سرانجام نرسیده، در صفحه خودش صحبت می‌کند.

ببینید چارچوب یک صفحه شخصی کاملاً مشخص است و وقتی می‌توانیم بگوییم موج خبری به راه افتاده که با فلان روزنامه یا فلان سایت مصاحبه کنم. من هیچ‌کدام از حرف‌ها را به صورت قطعی نردم و به خاطر ندارم که گفته باشم فلان قرارداد را بسته‌ام. همین الان هم سه پروژه بزرگ در دست تولید دارم که هر زمان به مرحله انتشار رسید، برای جلوگیری از همین جنجال‌ها، مطلب را عنوان می‌کنم. توجه داشته باشید چند بار تاکنون پیش آمده که پروژه از جانب خواننده لغو شده و من بی‌تقصیر بوده‌ام.
 

• * با توجه به این همکاری‌های بین‌المللی که دارید، آیا جایگاه خود را موسیقی داخل کشور نمی‌دانید؟

هدف من موسیقی داخل کشور نیست. از وقتی که ما کار موسیقی الکترونیک را شروع کردیم، خیلی‌ها ما را مسخره می‌کردند. در پاورقی‌های وزارت ارشاد از موسیقی ما با عنوان مبتذل و دور از شأن یاد می‌کردند. این چیزها که برای ما می‌نوشتند، آنقدر ما را دلسرد می‌کرد که همان زمان راه خودمان را کج کردیم. همین الان هم به موسیقی ما سردردآور و موسیقی اجنبی می‌گویند. با ما برخورد مناسبی نمی‌شود که بخواهیم انگیزه بالایی داشته باشیم. موسیقی داخلی را دوست دارم و دستاوردهای زیادی هم برای من داشته ولی هدف من موسیقی خارج از کشور است. زیرا به من در آینده بهای بیشتری می‌دهند. اگر بهایی بدهند که ارزش داشته باشد، من با کمال افتخار در همین جا تمام کارها و پروژه‌های خودم را پیگیری می‌کنم. الان من یک‌هفتم دستمزد یک تنظیم‌کننده متوسط دنیا را می‌گیرم. در حالی که با توجه به توانایی که من دارم، باید دستمزد 100 تا 250 هزار دلاری دریافت کنم. و این در حالی است که الان 800 دلار برای یک تنظیم می‌گیرم! حتی این شامل کوشان و سیروان و آرون و... هم می‌شود، زیرا ارزش تنظیم آنها هم بسیار زیاد است.
 

• * به فکر مهاجرت از ایران نیفتاده‌اید؟

بارها شرایط مهاجرت برای من پیش آمده ولی اصلاً علاقه ای ندارم و دوست دارم اگر اتفاقی هم قرار است رخ بدهد، در همین کشور باشد.
 

• * شما که می‌گویید در ایران به شما بها نمی‌دهند.

خیلی از افراد هستند که در مراکش، لبنان یا امارات استودیو دارند و کارهای بزرگ انجام می‌دهند و این کارهای بزرگ به اسم آن کشور و هنرمندانش مطرح می‌شود. من هم خیلی دوست دارم یک کار برای فلان خواننده مطرح بین‌المللی بسازم، اما با نوازندگی مثلاً «پیام طونی»، «رضا تاجبخش»، «بهنام حکیم»، «بابک ریاحی‌پور» و... ارزش این بچه‌ها کم نیست و کلاً هنرمندان ایرانی توان بسیار بالایی برای حضور در عرصه‌های جهانی دارند. متأسفانه این عبارت «خارجی از ما بهتر است» را همیشه با خود داریم زیرا به کیفیت موسیقی داخلی ایمان نداریم.
 

• * الان خواننده‌هایی داریم که می‌گویند شرایط داخل خوب نیست، گرفتار مافیا هستیم و مشکل مجوز داریم، پس اگر برویم خیلی بهتر است.

همه این حرف‌ها بهانه است. آدم‌هایی داریم که در همین‌جا واقعاً موفق‌اند. بحث خواننده را که مطرح کردید، باید به مسئله شعر اشاره کنم. موسیقی‌هایی داشته‌ایم که کل ایران را تکان داده‌اند، ولی شعر آنها با مجوز بوده است. مگر حتماً باید از کلمات ممیزی استفاده کنیم تا مطرح شوند؟ این دیگر به هوش و ذکاوت ما بازمی‌گردد که با همین محدودیت‌ها بتوانیم بهترین کار را انجام دهیم. با بهانه گرفتن هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد و هنر این است که در محدودیت‌ها ستاره شوید.