سخنی با کارن همایونفر درباره سیمرغ بهترین آهنگسازی در جشنواره فیلم فجر
کارن عزیز، مرغ همسایه غاز است!
[ هومن ظریف رضائیان - روزنامهنگار ]
اینکه از هالیوود، هنرمندی را به عنوان سوغاتی ناخواسته، به بهانه پروژههای عظیم ارزشی و اعتقادی، به ایران وارد کنند، سنتی دیرباز است. مجریان فرهنگی این دیار، اگرچه هالیوود را بد و اَخ میدانند، اما در عمل ثابت کردهاند که در برابر هالیوود منفعل هستند. کافی است نیمنگاهی به ساختار فیلمهایی که میخواهند به زعم مدیران فرهنگی با ساختار فرمالیستی جهانی شوند، بیندازید. چه بسا، نام کوچک شما، کارن عزیز، در جامعه امروز، به خاطر دوری مردم از سرچشمههای ادبی و فرهنگی خود، یکی از عوامل بیش متنیتی باشد که خواسته و ناخواسته، شما را در زمره هموطنان ارمنی ارجمند معرفی کند! (واژه کارن در دهخدا: نام سردار قشون مهرداد شاهزاده ٔ اشکانی که با اشک بیستم (گودرز) جنگید).
عیب از نگاه غیرمسئولانه و شاید رند مجریان پروژههای بزرگ است که میخواهند به مدد نامهای دهانپرکن و نامأنوس برای جامعه آشفته ذهن امروز، عوامل فیلم خود را انتخاب کنند. برای چه؟ برای ساختن تیترهای جذ اب و پُررنگ و لعاب. حضور آهنگساز هالیوودی در پروژه بزرگ «رستاخیز» و باز هم رجوع به تصلیب حضرت مسیح، همان موضوعی که در قرآنی که حسین (ع) برای آن بهپاخاست، قویا رد شده است. و شاید حضور استفان عزیز stephen warbeck، گوشزد ایمان یک مسیحی به ارزشهای حسینی – که جانم فدای مظلومیتش باد-قلمداد شود. شاید در ادامه ایمان پسر اولیور استون!
انگار ارزشهای انسانی صحنه کربلا، لکنت بازگویی دارد که ایشان را مجاب کرده است تا برای واکاوی ارزشهای حسینی، از آهنگسازی خارجی بهره ببرند. حال ای کاش، آهنگساز مدعو، گوشهای از سبک جامعهشناسانه بزرگانی چون میکلوش روژا، موریس ژار و پیتر گابریل را در کارنامهاش داشت. اینها را کارن عزیز به تو میگویم چون نمکگیر سکانس شورانگیز و جامعهشناسانهای از شما هستم در فیلم «اسب حیوان نجیبی است» جایی که نقد موسیقی روز را در استودیو شاهد بودیم.
کاش در حد فیلم موش سرآشپز Ratatouille، آهنگساز رستاخیز، نگران کاراکترهای ارزشمند و گرانقدر واقعه جاویدان کربلا بود. جیاچینو، آهنگساز موش سرآشپز، برای هر مزهای که سرآشپز میچشید، موتیفی ساخته بود! اما آهنگساز رستاخیز دریغ که حتی زحمت ساخت یک ملودی، برای تمامیت اثر رستاخیز، به خود هموار نکرد. هرچه بود سرو صدا بود. اصلا آهنگساز محترم رستاخیز میدانست که تصویر سینمایی جوانمرد کربلا، حضرت عباس(ع)، درست یا غلط، برای نخستین باری است که بر پرده سینما بیپرده نقش خواهد بست؟! کارن عزیز، حق با توست و با تو باد که منفعل اسامی دهان پرکن نیستید.
منبع:
اختصاصی سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : دوشنبه 5 اسفند 1392 - 10:26
دیدگاهها
چه ربطی داره؟ هر چی باشه اهنگسازان هالیوود در سطح بالاتری از امثال کارن همایون فر و دیگر اهنگسازان سینمای ایران قرار دارن و وقتی این اقای اهنگساز هالیوودی بهتره نمیشه به زور بیایم چون ایشون به قول برخی اجنبی هستن جایزه رو ازش بگیریم و به ناحق به یک ایرانی بدیم
من هم موافقم که بعضی آهنگساز های ایرانی در سطح آهنگسازهای خارجی نیستند ولی اتفاقآ کارن در سطح آهنگساز های خارجی هست و اینو به طرفدار چاووشی میگم که شما بهتر هست که بروید و آهنگ های پاپ گوش کنید و گوشتان را پر کنید ولی در کشور ما اگرسه نفر آهنگساز و تنظیم کننده عالی مجوز دار داشته باشیم بعد از حسین علیزاده و شهرداد روحانی کارن همایونفر در رده سوم هست.همونگونه که آلبوم خاطرات مبهم رضا یزدانی را زیبا کرد.
موزیسین ها در کشور ما،با دل و جان کار میکنند،سختی ها و ناهمواری هارا تحمل میکنند...با کمترین امکانات بهترین ها را خلق میکنند...دلیل هایمان کافی است،آنقدر زخم خورده ایم از جماعتی که هم راه موسیقی را بر ما میبندند و هم در مقام مقایسه زحمات و خون دل خوردن ها را نادیده میگیرند،که عادت کرده ایم به این گونه دل شکستن ها...
موسیقی کشور ما هرچقدر ضعف داشته باشد،اما چیزی از موسیقی دنیا کم ندارد...ما اینجا بهترین نوازنده ها را داریم(که اکنون با تعطیلی ارکستر ها،بسیاری از آنها خانه نشین شده اند )،بهترین آهنگسازان را داریم،بهترین ایده ها و خلاقیت ها را بین هنرمندان جوانمان میبینیم...این کشور آهنگساز بزرگ به خود کم ندیده است...خیلی هایشان که گوشه گیر و منزوی شدند(از صدقه سر همین رفتارها و قدرنشناسی ها)،کاش همین عده ای که هنوز با عشق و جان کار میسازند و فعالیت میکنند با این بی مهری ها بی انگیزه و مائوس نکنید...
موسیقی کشور ما تنها اندکی حمایت بیشتر کم دارد...
چه نقد مسخره ای. همین قدر که توانسته برای چنین موضوعی آهنگسازی کند شاهکار است. در مملکتی که آلت موسیقی دیدن، حرام است و به اجبار سانسور می شود حتی برای ایام شادمانی و شادباش، شما توقع دارید فیلم رستاخیز موزیکال هم باشد؟؟؟
عجب.
کمی قدر شناس باشید و به بزرگانی که موسیقی را در دورانی که کسی از موسیقی خبر نداشت و چیز خیلی زشتی به شمار می رفت، در همان دوران مد شدن انسان های خز، احترام بگذارید.
سپاس
نه توی کن فقط به فرانسویها جایزه میدن و توی لوکارنو هم به ایتالیاییها! سال به سال هیچ کس جز یک سری آدم تکراری که کارهای تکراری ارائه میکنند توی این جشنواره شرکت نمیکنه حالا هم یک بدبخت از یک حای دیگه برنده شده این قدر غش و ضعف نداره.
خب جشنواره مگه شرکت کردنش برای ملیتهای دیگه ممنوع بوده؟ باز بوده و بعد میگن یک سری چرا فلانی برده اون هم فقط برای این که ملیتش فرق داشته!
باورنکردنیه که چی توی اون مملکت میگذره که این مدل فکری وجود داره و طرفدار هم لابد داره.
خیلی ببخشید ولی من به عنوان یه تماشاگر و شنونده کاملا مخالفم
اولا هر کارگردانی حق انتخاب داره دوما صحبت اقای کارن در فجر من را خنداند به جای دست مریزاد گفتن
مشک ان است که خود ببوید نه انکه عطار بگوید اتفاقا موسیقی ایرانی ضعف های داره که با این حرف ها شیرین نمیش و مشکلش هم برطرف نمیشه مثلا همین فیلم چ که با صدای دالبی تو سینما ملت داشتن دیوانه میشدن از بس مویسقی رو اعصاب بود برخی صحنه ها و جلوتر از فیلم
بعد هم کارگردان رستاخیر به هیچ وجه ادعا نکرده که اهنگسازش عرق حضرت عباس و اسلام پیدا کرده که شما جلوتر رفتید وپیش بینی کردید
مرغ همسایه غاز نیست جناب همایون فر اما وقتش ما ایرانی ها هم بفهمیم نقاط ضعف زیادی داریم و باید برطرفش کنیم و دوما به عقل و نظر دیکران احترام بگذاریم اگر با داورها مشکل داریم یه چیز دیگس
افزودن یک دیدگاه جدید