موسیقی ما - صوفیا نصراللهی: سال‌ها بود که در ایران یک گروه از علاقمندان موسیقی از اجراهای زنده بی نصیب می‌ماندند. علاقمندان موسیقی سنتی و کلاسیک و پاپ بالاخره کمتر یا بیشتر می‌توانستند در کنسرت‌های سبک موسیقی موردعلاقه‌شان در طول سال شرکت کنند. این وسط سر دوستداران راک و کانتری بی کلاه مانده بود. سبکی که اتفاقا روز به روز طرفداران بیشتری میان جوانان پیدا می‌کند. کافیست نگاهی به تعداد ایرانیانی بیاندازید که همین تابستان امسال برای کنسرت راجر واترز به استانبول سفر کردند تا یک نمونه خیلی کوچک از جامعه آماری داشته باشید که به سبک راک علاقمندند. با روی کار آمدن وزارت ارشاد جدید و عوض شدن معاونت موسیقی خیلی‌ها دلگرم شدند که وضعیت موسیقی کشور بهتر از قبل خواهد شد و بیشتر به موسیقی بها می‌دهند. در واقعیت هم این اتفاق افتاد و پنج‌شنبه و جمعه هفته گذشته شاهد برگزاری اولین کنسرت به سبک راک-کانتری به زبان انگلیسی در ایران بودیم. پیش از این اگر قرار بود گیتار الکتریک و درامز در یک کنسرت باشند یا کنسرت موسیقی پاپ بود یا گروه‌هایی که کار تلفیقی می‌کردند و کمی از سبک راک را هم مخلوط اثرشان می‌کردند ولی کنسرت این دو شب گروه تندر ادای دین تمام و کمال به موسیقی راک و کانتری بود.

اردوان انزابی‌پور سال‌هاست که هم می‌خواهند و هم گیتار می‌زند. سال 1378 بود که گروه تندر را پایه‌ریزی کرد. خودش وکال و نوازنده گیتار گروه است. بیتا صادقی گیتار الکتریک می‌زند، امین دشتی نوازنده گیتار باس است، آیدین انزابی‌پور برادر اردوان درامز می‌زند و محمد برزیده هم که آچار فرانسه گروه است و از گیتار الکتریک گرفته تا هارمونیکا و ماندولین در حیطه نوازندگی‌اش است. در آخرین اجراهای گروه تندر که در مرکز فرهنگی ایران و اتریش انجام شد صنم پاشا هم به عنوان همخوان گروه را همراهی می‌کرد.

پنج‌شنبه 3 بهمن ماه 92 همه بلیط‌های سالن ایوان شمس فروش رفته بود. شور و اشتیاق برای دیدن و شنیدن اولین کنسرت رسمی راک-کانتری را که مجوز گرفته بود و در یک سالن خوب با صدابرداری استاندارد برگزار می‌شد، در میان جمعیت حاضر در سالن می‌شد حس کرد. بلیط‌های هر سه سانس اجرای گروه تندر که قرار بود ساعت 19 پنج‌شنبه شب و 18 و 20 جمعه شب برگزار شود خیلی زود و با استقبال بی‌نظیر دوستداران موسیقی به فروش رفته بود و به همین دلیل سانس چهارمی برای گروه گذاشته شد تا ساعت 21 پنج‌شنبه هم اجرای دیگری داشته باشند.

گروه با همان صدای رعد و برق همیشگی که نشانه گروه تندر است روی صحنه آمدند.از ویژگی‌های مهم گروه تندر که باعث می‌شود نسبت به خیلی از گروه‌های دیگر موسیقی در ژانرهای دیگر هم ارجحیت داشته باشند، توانایی اردوان انزابی‌پور در اداره کنسرت است. روی سن آنقدر خوش برخورد و راحت است و طوری جمعیت را به همراهی با موسیقی تشویق می‌کند که انگار سال‌هاست در بزرگترین سالن‌های دنیا با ارکسترهای بزرگ اجرا کرده است. تسلط اعضای گروه تندر روی زبان انگلیسی باعث می‌شود ترانه‌ها آنقدر خوب اجرا شوند که گاهی فراموش می‌کنید آنها سروده خودشان هستند نه آهنگسازان و ترانه‌سرایان انگلیسی زبان. از همه این‌ها که بگذریم تازه نوبت می‌رسد به توانایی موسیقایی اعضای گروه. کسانی که گوش موسیقی راک دارند به جرات می‌توانند بگویند که نوازندگی بچه‌های گروه تندر حتی فراتر از حد استانداردهای معمول جهان است. در این کنسرت البته گلبهار سرانجام‌پور هم با ویولنش در قطعات کانتری گروه را همراهی می‌کرد. اولین قطعه‌ای که اجرا شد enjoy the press بود. قطعه‌ای با ریتم تند که بیشتر تمرکزش روی گیتارها و درامز است. خوبی‌اش این است که انزابی‌پور قبل از هر قطعه توضیحی درباره آن می‌دهد. همین باعث می‌شود حتی اگر جایی کلمات ترانه از دست‌تان در رفت حس و حال آن قطعه را از دست ندهید. این‌طوری است که وقتی قطعه the sunken ship(کشتی به گل نشسته) با ریتمی آرام و نوای ملایم گیتار شروع می‌َشود در خودتان می‌روید چون از قبلش می‌دانید این قطعه درباره موقعیتی است که بارها برای همه‌مان پیش آمده. توقف در یک زمان و مکان بدون اینکه توان یا انگیزه حرکت داشته باشیم درست مثل کشتی که به گل نشسته: یه روز دیگه، یه شب دیگه/مبارزه بی‌معنی و هدر رفته...

موسیقی راک است و انرژی و شورش. این‌طوری است که بعد از یک قطعه آرام اعضای گروه کاوری از گرت بروکس می‌زنند که به قول اردوان انزابی‌پور: همیشه کار می‌کند. گرت بروکس یکی از مشهورترین خوانندگان و آهنگسازان سبک کانتری در آمریکاست که فعالیتش را از اوایل دهه 80 شروع کرد. واقعا هم قطعه روی حضار کار می‌کند. تند و سبک و باانرژی و رها. همان حسی که قطعات خوب کانتری دارند. تصویری که به ذهنت می‌آید تاختن با یک اسب در دشتی فراخ است. همان‌قدر سبکبال. محمد برزیده در این قطعه ماندولین می‌زند و گلبهار سرانجام‌پور هم ویولن. نوبت به کاورها رسیده که بخش هیجان‌انگیز کنسرت است. شنیدن دوباره همه قطعاتی که با آنها کلی خاطره داریم. انزابی‌پور اعلام می‌کند که قطعه بعدی موسیقی یک فیلم است و اسمش را نمی‌گوید چون همه می‌شناسند. آنهایی که قبلا اجراهای کوچک گروه تندر در انجمن فرهنگی ایران و اتریش را رفته‌اند خوب می‌دانند چه قطعه‌ای قرار است زده شود و آنهایی هم که نمی‌دانند با همان اولین‌ نت‌ها موسیقی فیلم «لئون» (حرفه‌ای) اثر لوک بسون را که استینگ خواننده مشهور ساخته و خوانده می‌شناسند: shape of my heart.

«الماس‌ها و زنگار» (diamonds and rust) اجراهای متفاوتی دارد ولی اصلش به اجرای جون بائز برمی‌گردد و بعد از او هم گروه‌هایی مانند judas priest(جوداس پریست) این قطعه را اجرا کرده‌اند. کاور بعدی گروه تندر این قطعه است. اعضای گروه سعی کرده‌اند در تنظیم مجدد قطعات کاور به اصل آنها وفادار بماند تا حس نوستالژی آنها حفظ شود.

تنها قطعه instrumental و بدون کلامی که گروه می‌زنند one and only نام دارد. قطعه بسیار دلنشینی است با یک مقدمه آرام که کم‌کم اوج می‌گیرد ولی حس آرامش این قطعه در تمام مدت آن جریان دارد. ملودی‌ تکرارشونده‌ای دارد.

قطعه بعدی باز هم کاوری است این‌بار از گروه rainbow به نام «معبد پادشاه» (temple of the king) . موقع زدن این قطعه اردوان انزابی‌پور از رونی جیمز دیو یاد می‌کند. دیو آهنگساز و وکالیست مشهور سبک راک و هوی متال بود که مدتی هم عضو گروه rainbow بود. دیو سال 2010 درگذشت و رفتن او برای دوستداران موسیقی راک ضایعه بزرگی بود. از آن آهنگسازانی که یکه است و جایش پر نمی‌شود.

دوباره فضای کنسرت به حالت راک برمی‌گردد. یکی از قطعات پرطرفدار گروه تندر Mr.Morgen است. انزابی‌پور در توضیح کاراکتر مورگن می‌گوید:« این ترانه درباره مردی است که شبیه او را خیلی اطرافمان می‌بینیم. کسی که در زندگی خوشگذرانی‌هایش را کرده و حالا که سنی از او گذشته به دنبال یک همسر جوان نجیب است. اما نه دختر آن چیزی است که نشان می‌دهد نه آقای مورگن.» قطعه آقای مورگن شاد و تند است درست مثل ترانه‌اش که طنز طعنه‌آمیزی دارد.

آنتراکت کوتاهی برقرار می‌شود و بعد از برگشت اردوان انزابی‌پور از اولین کنسرت راک-کانتری ایران حرف می‌زند که چطور با تلاش‌های عده زیادی در وزارت ارشاد به نتیجه رسیده است. از جمله مرادخانی، معاونت موسیقی ارشاد که همه موزیسین‌ها از شیوه کارش رضایت دارند و اخیرا هم پیروز ارجمند را به عنوان مدیرکل دفتر موسیقی منسوب کرده که به گفته انزابی‌پور خود ارجمند موزیسین بزرگی است. در ادامه از محمدعلی حجازی، رییس ایوان شمس تشکر می‌کنند که سالن را در اختیار گروه تندر قرار داده است. و همچنین ازشرکت چنگ زرین پارسی که حامی گروه بوده است.
این وسط بد نیست اشاره کنیم که بخشی از حال و هوای خوب و انرژی بخش اجرای تندر به صدابرداری خوب سالن شمس و نورپردازی جذاب آن برمی‌گردد. رقص نورهای سبز و سفید و قرمز و آبی که مثل اسم گروه رعد و برق را در ذهن تداعی می‌کردند، حساب‌شده و هیجان‌انگیز بود.
Stranded یکی از قطعات مشهور گروه تندر است که پیش از این کنسرت خصوصی به همین نام هم اجرا کرده‌اند. از لحاظ آهنگسازی و تنظیم شاید بهترین کار تندر باشد. ترانه‌اش درباره آدم‌هایی است که به رویاهایشان دست پیدا نکرده‌اند. یکی از آهنگ‌هایی است که انزابی‌پور در طول آن می‌تواند قدرت صدایش را هم نشان دهد. این قطعه‌ای است که می‌توانید بارها و بارها به آن گوش دهید و در تک تک نت‌ها و کلمات غرق شوید.

قطعه بعدی Rockin man در اصل وصف حال همه آنهایی بود که در سالن حضور داشتند. شرح حال خود بچه‌های گروه تندر. همه آنهایی که عاشق موسیقی راک هستند. دیوانگی و سرخوشی که در این قطعه وجود دارد روح خود راک است. برای اولین کنسرت رسمی راکی که در ایران برگزار می‌شود نامی بهتر از این نمی‌شد انتخاب کرد.

اما سورپرایز گروه با آمدن فرید فهیم، خواننده و آهنگساز مهمان اتفاق می‌افتد. قطعه‌ای که ترجیح می‌دهند بدون معرفی بزنند چون آنقدر مشهور است که از همان نت‌های اول می‌شود تشخیص‌اش داد. Hey you پینک فلوید جزو اولین قطعاتی است که هر علاقمند به سبک راک می‌شنود. آلبوم «دیوار» پینک فلوید که hey you هم یکی از قطعات آن است جزو درس‌های اول هر کسی است که می‌خواهد با سبک راک آشنا شود. کاور دشواری بود بخصوص برای آنها که تابستان با صدای خود راجر واترز تجربه‌اش کرده بودند اما با همراهی فرید فهیم اجرای قابل قبولی از آن ارائه شد که باعث شد بعد از آن سالن از شدت تشویق حضار منفجر شود.

«ماشا» تنها قطعه‌ای از گروه است که برای آن ویدیو هم درست کرده‌اند و در یوتیوب می‌توانید آن را ببینید. یک ترانه عاشقانه با تمی شاد و دلپذیر.

اما برای خود من نقطه عطف کنسرت کاور بعدی گروه بود. گراهام نش را با آهنگ prison song شناختم. با آن هارمونیکای خارق‌العاده اولش و تصویری که از آن در ذهن دارم سکانسی از مستند «آقای کیمیایی» ساخته امیر قادری است که دانه‌های درشت برف به شیشه ماشین می‌خورند و می‌توانی هیاهوی باد را آن بیرون حس کنی. حال و هوای این آهنگ گراهام نش با آن صحنه آنقدر هماهنگ است که برای همیشه در ذهنم حک شد. وقتی انزابی‌پور اعلام کرد می‌خواهند کاوری از گراهام نش بزنند دلم می‌لرزید که prison song باشد که بود. محمد برزیده هارمونیکای اول آهنگ را زد که اوج این قطعه دوستداشتنی است که بوی تنهایی و رها شدن می‌دهد.

آخرین قطعه‌ای که تندر اجرا کرد انتخاب هوشمندانه دیگری از گرت بروکس بود: beer run. پایان‌بخش یک کنسرت راک باید یک قطعه پرانرژی و تند و شلوغ باشد که حاضران در سالن را به وجد بیاورد یعنی دقیقا ویژگی که کارهای گرت بروکس دارد.

اولین کنسرت رسمی راک-کانتری به پایان رسید. گروه تندر یکی از اولین‌بارهای تاریخ موسیقی ایران را رقم زد. وزارت ارشاد آقای جنتی و معاونت آقای مرادخانی با دادن مجوز برای یکی از سبک‌های پرطرفدار موسیقی شجاعت و در عین حال هوشمندی خودشان را نشان دادند. این قرار است اول یک راه باشد. یک راه طولانی که نیاز به همراهی موزیسین‌ها، مسئولان و مخاطبان دارد. این مثلثی است که هر سه ضلعش باید کامل باشند تا اثر هنری شکل بگیرد. خوشبختانه اولین قدم به درستی برداشته شد. منتظر خبرهای خوش آینده از جامعه موسیقی می‌مانیم.