موسیقی ما – وحید لشکری: چندی پیش در سایت «موسیقی ما» مطلبی در مورد نگاه گزینشی برج میلاد نسبت به برخی از هنرمندان مطرح شد که نظرات متفاوتی را به دنبال داشت. از آنجا که ابتدا این بحث از سوی هنرمندان و برنامه گذاران مطرح شد برای پیگیری آن با اهالی موسیقی گفتگوهایی را انجام دادیم. اولین بخش از این مجموعه به گفتگو با «حسین تفرشی» اختصاص دارد و او در این بحث اتفاقا برخلاف دیگران نگاه برج میلاد را صحیح ارزیابی کرد:

*در مورد نگاه گزینشی برج میلاد نسبت به خواننده ها چه نظری دارید؟
گزینش برای حضور هنرمندان در سالن های دیگر کشور نیز اتفاق می افتد و فکر می کنم در سایر سالن های دنیا نیز به همین صورت باشد. به عنوان مثال در مجموعه «اریکه ایرانیان» که یک مالک خصوصی دارد ، یک سری قواعد از لحاظ مالی و یا حق استفاده از امکانات فنی مجموعه در اختیار خواننده یا برنامه گذار قرار می گیرد. یا در سالن «ایوان شمس» نیز یک سری قواعد خاصی وجود دارد و در مجموعه «برج میلاد» هم این موارد متفاوت است. من این حرف را قبول ندارم که ما بگوییم لزوما فقط برج میلاد این کار را انجام می دهد. اما به دلیل اینکه برج دارای امکانات خیلی خوبی است و فضای مناسب تری نسبت به موقعیت های دیگر سالن های کنسرت تهران دارد طبیعتا هم علایق بیشتری برای برگزاری برنامه در آنجا وجود دارد و موارد دیگری هم پیرامون آن مکان بیان می شود. وقتی یک مجموعه اینقدر مورد توجه برنامه گذاران یا هنرمندان باشد طبیعتا در فضاهای مختلف نیز حرف و حدیث های بیشتری در حاشیه آن به وجود می آید. مدیریت هر سالنی حق دارد برای مجموعه خود ملاک های خاصی را درنظر بگیرد. من به جز بحث کنسرت در زمینه برگزاری کنفرانس و همایش نیز فعالیت می کنم. دیده ام که در برخی مجموعه ها از سوی متولیان سالن نسبت به اینکه چه شرکتی و با چه شرایطی می تواند در آن سالن حضور پیدا کند ، اعمال نظراتی انجام می شود و این بررسی ها به نظر من چندان عجیب نیست.

*بهتر نیست که ملاک ها و نکاتی که مدیران این مجموعه برای بررسی های خود لحاظ می کنند را به صورت شفاف اعلام کنند؟
شاید بخشی قابل ارائه باشد و شاید بخشی قابلیت ارائه نداشته باشد. شما به عنوان خبرنگار ، من در سمت تهیه کننده و یا یک دوست خواننده یک سری نکات در ذهن داریم که شاید به هیچ عنوان نخواهیم اعلام شود و دلایل آنها را صرفا برای خودمان منطقی ببینیم. شاید ده پارامتر وجود داشته باشد و در این بین پنج مورد قابل ارائه کردن باشد. اینکه برج این نگاه را دارد که من سالن را در اختیار فلان خواننده قرار می دهم یا قبلا داده ام و الان دیگر این کار را نمی کنم ، بی شک به این مساله باز می گردد که در نوبت های قبلی دوستان هنرمند ما هنگام برگزاری کنسرت در برج از آن مواردی که مدنظر متولیان برج بوده است تیک خورده و عبور کرده اند و کنسرت برگزار شده . ولی در نوبت های بعدی اینطور نبوده است. به نظر من نباید نگاه خودمان را به این معطوف کنیم که برج به برخی اجازه ورود نمی دهد زیرا شاید بحث برگزارکننده ها نیز مطرح باشد. خواننده موظف است که شعر و آهنگ خود را با رعایت یک سری از اصول اجرا کند ولی بقیه کنسرت به شرکت برگزار کننده مربوط می شود. شاید خیلی از مواردی که از سوی دوستان مورد گلایه قرار می گیرد از طرف هنرمندان رخ نداده باشد. در برخی از مصاحبه های همکاران من طی چند وقت اخیر به این موضوع اشاره نشد. شاید بحث کیفیت های برگزاری هم یکی از دلایل باشد و خوانندگان هم که با تهیه کننده ها قرارداد سالیانه دارند. به هر حال این تجربه قبلا بوده که دوست هنرمندی در سالن اجرا کرده است و قطعا نگاه برج نسبت به او و برگزارکننده دچار مشکل نبوده است. ولی بی شک تجربه ای به وجود آمده است که باعث تغییر نظرات می شود. هنرمندانی هم بوده اند که کنسرت اول خود را در برج میلاد برگزار کرده اند. اجرا کردند و موازین و نگاه های مشترک به وجود آمده است و برای نوبت های بعدی نیز از برج استفاده می کنند.

*آیا سالنی که متعلق به بخش دولتی است این حق رار دارد وقتی یک هنرمند برای کنسرت مجوز دریافت می کند به او امکان برگزاری برنامه را در آن سالن ندهد؟
در روند برگزاری کنسرت شما باید اوراقی را یکجا به دفتر موسیقی ارائه کنید. یکی از این اوراق نامه سالن است که پس از دریافت پیش پرداخت ، نامه برگزاری را ارائه می کند. در کنار آن نامه سالن باید نامه موسسه ، رضایت نامه خواننده و لیست قطعات مورد نظر برای اجرا باید تحویل داده شود. اگر بابت هنرمندی یا موسسه ای مجوز برای کنسرت صادر شده است قطعا قبلا سالن این تعامل را با آنها داشته است. بعید می دانم دوست برنامه گذار یا هنرمندی مجوز کنسرت را گرفته باشد و پس از اخذ مجوز بگویند که ما اجازه برگزاری به شما نمی دهیم.

*به نظر شما آیا تصویب یک قانون هماهنگ برای سالن ها می تواند در یکسان شدن شرایط برای همه هنرمندان موثر باشد؟
قرار است که در کشور همگی از قانون مشترک تبعیت کنیم ولی قوانین مهم تر از برگزاری کنسرت به نظر من قوانین اخذ مجوز است. قبل از اینکه بخواهیم سالن ها را متحد القانون بکنیم باید قوانین اخذ مجوز را در سراسر کشور یکسان کنیم. در یکی از شهرها برای برگزاری کنسرت از من چک ضمانت خواستند و اینکه باید معادل بلیت فروشی به ما چک بدهید. یا باید فلان تعداد بلیت مهمان به ما بدهید یا مثلا مجموعه ورزشی یک اجاره بهای نجومی را طلب می کند. اگر برای قوانین فکر کنیم خوب است ولی متولیان سالن های ما متغیر هستند. ایوان شمس زیر نظر شهرداری است ، متولی برج میلاد یک شرکت سهامی خاص می باشد یا متولی اریکه ایرانیان خصوصی است و هر کدام از اینها قوانین متفاوتی دارند. سالن های ما متولیان مشترک ندارند که بخواهیم برای آنها قانون یکسان وضع کنیم. شما به عنوان یک رسانه خصوصی باید قوانین وزارت ارشاد را رعایت کنید، اما یک سری از قوانین درون سازمانی را نیز لحاظ می کنید.

*در صورت زمینه سازی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی سالن های بیشتری ساخته می شود و قطعا رقابت بیشتری به وجود می آید. به نظر شما این اتفاق می تواند به بهبود شرایط موجود بین سالن ها کمک کند؟
کثرت در مورد چیزهای خوب همیشه باعث بهبودی می شود. فراهم بودن شرایط ، سالن ، امکان اخذ مجوز و امکان حضور در کنسرت برای همه خوب است. الان در خیلی از شهرهای اروپا ممکن است در یک شب چهار یا پنج برنامه با درجه کیفی «A» به روی صحنه بروند و هرکدام مخاطب خود را دارند. سالن ، گروه موسیقی مناسب ، مخاطب و امکان تهیه بلیت وجود دارد و طبیعتا نتایج مثبتی حاصل می شود و بار فرهنگی بیشتری به وجود می آید. ما در شهرهای خودمان نیز همین مساله را می بینیم. یک زمانی قرار بود کنسرت ها به فرهنگسراها معطوف شود ولی سالن وزارت کشور وارد شد و با وجود همه مشکلاتی که داشت رونق را دیدیم. سپس سالن میلاد نمایشگاه مطرح شد و رونق آن ایام را هم دیدیم و این روند در مورد اریکه ایرانیان یا برج میلاد هم به وضوح دیده شد. الان با هم اسم بردیم و تعداد سالن ها پنج مورد شد اگر ده یا پانزده مورد بشود به مراتب بهتر است. به شرطی که ما سطح کیفی موسیقی و مخاطب را همسنگ سالن ها ارتقا بدهیم. نباید پس از ساخته شدن سالن ، استقبال مخاطبان یا هنرمندان به دنبال نیاید. من در ماه صفر با ارکستر پنجاه نفره و با هنرمند بزرگی به نام آقای «حسام الدین سراج» برنامه داشتم و مشکلی به وجود نیامد. در ماه مبارک رمضان با آقای «مهدی یراحی» کنسرت پاپی را در برج برگزار کردم و در فصول دیگر برنامه های دیگری داشتیم که مشکلی رخ نداد. در کنسرت آقای «شهرداد روحانی» حداکثر بهره برداری را از امکانات مجموعه داشتیم و همه چیز طبق روال بود. اما بنده برای برگزاری کنسرت هنرمندی پیشنهاد دادم و نتوانستم که موافقت برج را اخذ کنم. ببینید فضای سایت «موسیقی ما» به گونه ای نیست که امکان درج هر مطلب یا موضوعی وجود داشته باشد. شما هم برای خودتان یک سری استانداردهایی را در نظر می گیرید. همه ما برای مجموعه خودمان یک سری ملاک هایی را در نظر می گیریم. همان بخش خصوصی که اشاره کردید اگر سالنی را بسازد قطعا اجازه نمی دهد که هر برنامه ای در آنجا برگزار شود و برج میلاد نیز از این قاعده مستثنی نیست. الان برج میلاد به یک نماد ملی تبدیل شده است و نمی گویم استانداردترین اما راحت ترین سالن برگزاری کنسرت می باشد و برای چنین مجموعه باید شأن خاصی در نظر گرفته شود.

*و کلام آخر؟
امیدوارم این مسائل حل شود و می دانم که به سادگی قابل حل است. موارد بحث قطعا فرهنگی و هنری بوده است و با چند جلسه مشترک و صحبت کردن همه مشکلات برطرف می شود. همه ما در حوزه فرهنگ فعالیت می کنیم و اگر نتوانیم این مسائل را با گفتگو حل کنیم دیگر چه توقعی از مشکلات بزرگتر می توان داشت؟ با یک همفکری مجدد و برطرف سازی مجهولاتی که باعث این انتقاده شده است همه می توانند برنامه ها خود را احیا کنند.