موسیقی ما – وحید لشکری: اولین کنسرت «شهرام شعرباف» و گروه «اوهام» در سال 92 در حالی برگزار می‌شود که او مراحل پایانی تولید آلبوم جدید اوهام را پیگیری می‌کند. این گروه با سابقه روز دوم آبان و در سالن «اریکه ایرانیان» به دیدار دوستداران خود می‌روند و تهیه کننده جدید آنها شرکت «آوای دوران» است. گفتگوی سایت «موسیقی ما» با شهرام شعرباف در حالی انجام شد که او اتفاقات تلخ کنسرت اسفند91 و کلاهبرداری تهیه کننده سودجوی آن برنامه را به دست فراموشی سپرده است و با انگیزه خاصی از آینده صحبت می‌کرد. این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

*پس از اتفاقات کنسرت اسفند و حاشیه ها و اتفاقاتی که در آن رخ داد، چه شد که این بار جدی‌تر از قبل وارد فاز اجرای زنده شدید؟
هنرمندان خیلی حساس هستند و قبل از مسائل مادی یک سری اصول مهم‌تری دارند. وقتی یک ضربه‌ای وارد می شود که از لحاظ مادی و معنوی و آبرو و... افراد را تحت الشعاع قرار می‌دهد ، دل‌زدگی ایجاد می‌کند و همه به یک خلوتی می‌روند. آن برنامه ضربه شدیدی بود که به قول تو باید فراموش شود. در این سه ماه تابستان سرگرم ضبط آلبوم بودم و تصمیمی برای اجرای زنده نداشتم. از طرف عزیزان طرفدار گروه «اوهام» پیام‌ها و درخواست‌های زیادی برای اجرای زنده داشتیم. و مهم‌تر از همه این‌که با شرکت «آوای دوران» که دوستان بسیار خوبی هستند صحبت‌هایی را انجام دادیم و کم کم ذهنیت من را از آن حالت منفی تغییر دادند. پیشنهاد خوبی برای اجراهای زنده یک سال داشتند و کیفیت کارهای آن‌ها را هم دیده بودم و احساس کردم که شاید این فرصتی برای استارت جدید و درست باشد. یا بهتر است بگویم که این یک شروع متفاوت است!

*پس از این کنسرت قصد دارید که فاصله بین اجراهای زنده خود را کم کنید؟
اول این را بگویم که قرار بود که کنسرت‌ها را پس از انتشار آلبوم شروع کنیم و فکر کنم آلبوم اواخر آذر یا در دی ماه منتشر شود. ولی فکر کردیم که از اسفند تا دی حدود ده ماه می‌شود. تصمیم گرفتیم برای یک شب اجرا داشته باشیم تا هم خودمان گرم بشویم و هم بچه‌های طرفدار اوهام نیز از این فاصله ناراحت نشوند. پس از انتشار آلبوم اجراهای زنده بیشتر می‌شود و با قراردادی که با این شرکت داریم ، حداقل سه یا چهار اجرای زنده تا پایان زمستان خواهیم داشت.

*برای تور بین المللی برنامه ریزی کرده‌اید؟
بله. طی این یکی دو سال گذشته که در ایران مشغول بودم باز هم درخواست‌هایی مطرح می‌شد اما خود ما به دلایلی ترجیح دادیم که آن‌ها را پیگیری نکنیم. تا الان صحبت‌هایی انجام شده است و قطعا خارج از ایران نیز برنامه خواهیم داشت. غیر از خارج ایران ما خیلی دوست داریم که در شهرهای دیگر ایران برنامه داشته باشیم. فکر کنم اگر خدا بخواهد بعد از ماه محرم و صفر در ساری و چند شهر دیگر اجرا داشته باشیم.

*پیش بینی خودتان از شهرستان‌ها چیست؟ فکر می‌کنید استقبال خوب باشد؟
اوضاع کنسرت‌ها قابل پیش بینی نیست. چیزی که باعث شد ما به فکر شهرستان‌ها باشیم حجم زیاد ایمیل‌ها و پیام‌هایی است که به خصوص از شیراز ، اصفهان ، بندرعباس و مشهد و... داشتیم. اصولا سال‌ها از این عزیزان درخواست داشتیم و در این چند وقت هم تعداد آن‌ها بیشتر شده است. می‌دانم که اجرای زنده در شهرستانها سخت است ولی ما روی همین بچه‌هایی حساب می‌کنیم که در آن شهرها هستند. چرا که نشان دادند هم پتانسیل و هم عشق نسبت به برگزاری کنسرت را دارند.

*برای کنسرت تهران آیا قطعه جدیدی به کنداکتور برنامه اضافه می‌شود؟
یکی از دلایلی که می‌خواستم کنسرت جدید پس از آلبوم باشد این بود که خود من دیگر از قطعاتی که سال‌ها اجرا کردیم خسته شده‌ام! با این‌که در تنظیم آن‌ها تغییراتی ایجاد می‌کنیم ولی دوست داشتم که یک شروع تازه داشته باشیم. تصمیم گرفتیم برای این کنسرت دو قطعه از آلبوم جدید که مراحل پایانی را طی می‌کند اجرا کنیم. غیر از این هم چند مورد از آهنگ‌های اوهام هستند که تا کنون آن‌ها را زنده اجرا نکرده‌ایم. اصل کنسرت‌ها بعد از محرم و صفر است که دیگر آلبوم جدید را کامل اجرا خواهیم کرد.

*برای این برنامه تغییری در اعضای گروه ندارید؟
با همان بچه‌های عزیز در کنار هم هستیم. همه جا هم گفته‌ام که اگر شروع جدیدی داشتیم فقط به خاطر حمایت این بچه‌ها بود. تمام سختی‌ها را به جان خریدند و من را تشویق کردند که دوباره شروع کنیم. احتمالا یک یا دو نوازنده مهمان هم داشته باشیم.

*از آلبوم جدید بگویید و اینکه در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
دو سه سالی بود که برای ضبط این آلبوم دورخیز کرده بودم ولی متاسفانه به دلایل مختلف نظیر شرایط اقتصادی این امکان فراهم نمی‌شد. به دلیل اینکه به صورت رسمی فعالیت نمی‌کردم برای پیدا کردن سرمایه گذار مشکلات زیادی داشتم. بهار امسال شرایط برای ضبط فراهم شد و خودم مجوز اشعار را که از «حافظ» هستند اخذ کردم و کلا ده قطعه دارد. بچه های گروه که کار شنیدند می‌گویند آن حال و هوای آهنگ‌های قدیمی اوهام را دارد و آلبوم خوبی شده است. در حال انجام کارهای پایانی هستیم تا پس از محرم و صفر طرفداران اوهام یک آلبوم راک اوهامی بشنوند.

*در این آلبوم چطور هنرمند مهمان حضور دارد؟
در واقع تیم اصلی خودمان هستیم. یکی از نقاط قوت این اثر وجود «سامان وندادی» عزیز است که سازهای ایرانی را می‌نوازد. در آلبوم بیشتر بار سازهای سنتی بر عهده ساز «تار» بود و من خودم قبلا در موزیک‌های اوهام از این ساز تقریبا استفاده نکرده بودم. دوست داشتم با چند تن از گیتاریست‌های خوب کار کنم. برخی از آن‌ها در ایران زندگی می کنند که کم کار هستند یا فراموش شده‌اند و دوست داشتم که برگردند و همه از هنر آن‌ها بهره ببرند. برخی هم به قول خودمان لژیونرهای موزیک هستند! در خارج زندگی می‌کنند و می‌توانم به «ماهان میرعرب» یا «شاهرخ ایزدخواه» اشاره کنم. در کل با چند نوازنده گیتار خیلی خوب همکاری می‌کنم و فعلا مهمان خاصی نداریم مگر این‌که یک مهمان ناخوانده خوب داشته باشیم!

*الان که به قول خود شما یک شروع تازه را تجربه می‌کنید با طرفداران اوهام چه صحبتی دارید؟
این داستان مفصل است و به نوعی یک درد دل و حرف دوازده ساله است. همه امید من این بود زمانی که رسمی کار کنیم و این بچه ها را ببینیم و برایشان اجرا کنیم مسائل زیادی حل و درک شود. متاسفانه برخوردهای خیلی خوبی ندیدم و همه می‌گویند که این برخوردها همیشه هست. آدم شاید در طول روز حرف‌های زیادی را در خیابان بشنود و ناراحت نمی‌شود چون اهمیتی ندارند. اما ساده‌ترین و کوچک‌ترین حرف‌ها درون خانواده یا جمع دوستان قابل تحمل نیستند زیرا از آن‌ها انتظار ندارید. از زمانی که ما کار رسمی را از سال گذشته شروع کردیم یک سری حرف‌هایی مطرح شد که ترجیح می‌دهم دیگر آن گفته‌های پوچ را به یاد نیاورم. هنوز هم این حرف‌ها ادامه دارد و نمی‌دانم که از چه چیزی ناراحت هستند؟ آن موقع که نمی‌توانستیم کار کنیم می‌گفتند شما غرب زده هستید و برای خارجی‌ها موزیک می‌زنید و حالا که برای بچه‌های خودمان کار می‌کنیم حرف‌های عجیب دیگری می‌زنند. البته درک می‌کنم که این مسائل به دلیل جو اجتماعی ما و ادبیاتی است که در این هفت هشت سال رایج شد. از دوستانی که حمایت کردند تشکر می‌کنم و به آن‌هایی هم که ناراضی هستند و فکر می‌کنند که باید به گونه‌ای دیگر باشد ، می‌گویم تا همین جا که با ما بودند سپاسگزار هستم. هر کاری که از دست من بر می‌آمد انجام دادم که فقط این موزیک و این گروه زنده بماند. زیرا اگر برگردیم به گذشته متوجه می‌شویم که در این سال‌ها چه گروه‌های درخشانی بودند که متوقف شدند یا از ایران رفتند.

*و این‌که به آینده خوش‌بین هستید؟
من همیشه به آینده خوش‌بین هستم. از صد سال قبل تا امروز کار موزیک در کشور ما کار ساده‌ای نیست و به عنوان یک شغل هنوز در اجتماع قبول نشده است. اگر امید نداشته باشیم نمی‌توانیم ادامه بدهیم و تمام زندگی و شغل من موسیقی است. امید داشتم و هنوز هم دارم. الان امید من مثل همه مردم زیاد شده است و در صنوف مختلف این مساله به چشم می‌خورد. امیدوارم این دریچه روشنی که باز شده است انگیزه مردم را بیشتر کند و برای همه چیز امیدوارم به خصوص در بخش موزیک و فرهنگ و هنر کشور.