آقای ناشری
شما در سمت چپ پایین بر روی اسم خود کلیک کن و به گزینه ی حساب من بروید و در اونجا ویرایش رو بزنید و اینگونه میتونید فامیلیتون رو درست کنید

من برای هر هنرمندی که شجاع باشه و از ابراز عقاید باارزشش نترسه واقعا ارزش قائلم و بهش افتخار میکنم.از جناب چاووشی که هنوزم هنرش رو تو ایران خرج میکنه سپاسگذارم.

سلام .. ممنون از لطفت محمد رضای عزیز

خیلی لطف کردی ..
برام مهم بود

من هم همین طور چون شعرا شون حرف دله.....

من هم همین طور چون شعرا شون حرف دله.....

سلام آقای صادق زاده ارجمند
من آقای رجب پور رو نمیشناسم پس در مورد چیزی که نمیدونم نظر نمیدم
اما در مورد اینکه فرمودید هیچ خواننده ای با این کارا به هیچ جا نمیرسه و تعداد کمی طرفدار خاص داره خوب در مورد به جای رسیدن که مقام اخروی رو خدا تعیین میکنه و در موردطرفدار داشتن این کاملا بدیهیه اینو خود آقای زمانی هم قبل از اینکه شما بگی میدونستن که کاراشون کلی مخالف خواهد داشت ولی نکته اینه که آقای زمانی اصلا دنبال طرفدار نیستند و به خاطر همین راحت حرف حق رو میزنن و از هیچ حرف و حدیث و دشمنی هم نمیترسن.

من خودم از طرفدارای ایشون هستم .مگه ما چطوری هستیم که نمیشه بهمون کفت طرفدار؟ما تا پای جونمون برا اعتقاداتمون می ایستیم نه تا جایی که طرفدار جمع کنیم.امام حسین(ع) و لشکرشون خیلی کم بودند اما از زیادی دشمن نترسیدند چون به چیزی که میگفتن اعتقاد داشتن و تا پای جون پاش ایستادن.
مگه ما مردم نیستیم که میگید خواننده باید از جنس مردم باشه.سیاست ماعین دیانت ماست
حامد زمانی یه خواننده ایه که حرفاش از جنس خداست و حرف خدایی به دل میشینه
یا علی
در این شبا ما رو از دعای خیرتون محروم نکنید

خب به نظر شما جنس مردم چیه؟ یه سری آهنگای عاشقانه سطحی که اینروزا هرکی از راه میرسه یه نمونشو میخونه؟ چرا اینقدر مردمو سطح پایین فرض میکنید؟ بابا گوشمون از این اراجیف عاشقانه پره دیگه حالا یکی کار متفاوت میکنه یعنی از جنس مردم نیست؟ کارای آقای زمانی کم طرفدار نداره به نظر شما اونا جزو مردم نیستن؟!! خوبه والاااااااا

دمت گرم محمد رضا
کاملا موافقم
ایشون از الان مجوز همه ی البوماش رو گرفته
خودش که هیچی از خوانندگی نمیدونه
پای یه مداح رو هم به موسیقی وا کرده
امیدوارم تایید بشه این کامنت

نمیدونم از نظر شما به جایی رسیدن ینی چی؟ ولی میدونم کاری که آقای زمانی انجام میدن قطعا و یقینا حقه وقطعا نتیجه میده مهم نیس چقد طرفدار داشته باشه مهم اینه که گفته بشه ،اگر ایشون دنبال جذب مخاطب بود میتونست مثل همه خواننده ها عاشقانه بخونه اونوقت یه عده مثل شما که فک نمیکنم دنبال کار با محتوا باشن دورش جمع میشدن ،قرار نیس کارای ارزشی و پرمحتوا همه رو جذب کنه این کار طرفدار خاص خودشو داره شما نمیپسندی دلیل نمیشه مدام بگی این خواننده طرفدار نداره .ما طرفدارشیم وخدارو شکر روز به روز داره تعداد حامیان راهشون بیشترم میشه

اگر به تاریخ موسیقی رجوع کنید میبینید که خیلی از خواننده ها واهنگسازان فعال سیاسی هم بودند و همیشه عقاید سیاسی خودشون رو در اثارشون گنجوندن .قصدم مقایسه نیست ولی بتهوون هم در جریان انقلاب فرانسه ووقتی تحت تاثیر شخصیت ناپلئون قرار گرفت سمفونی شماره سه اش رو تقدیم ناپلئون کرد که به سمفونی بناپارت مشهور شد و همچنین ویکتورخارا که جونش رو در راه ابراز عقاید سیاسیش داد و جان لنون هم برای مقابله با سیاستهای خصمانه انگلیس علیه کشورهای دیگه از گرفتن لقب شوالیه امتناع میورزه و...و...و... که بهتره برید خودتون تحقیق کنید واطلاعاتتون رو بالا ببرید.حالا باهمه ی اینها ما بیایم بگیم اینا همشون با کارای سیاسی محبوب شدن که اگه شده باشن هم حقشونه چون همیشه انسانهای شجاع محبوب وقابل تحسینن. فقط منظورم به شما نبود و باهمه ی کسایی هستم که از تلفیق هنر وسیاست ایراد میگیرن.در حال حاضر هنر خودشم تو یه موقعیت سیاسی قرار داره ومتاسفانه یا خوشبختانه شجاعت استفاده از این پتانسیل هنررو تو کشور ما معدود خواننده ای داره.

اقای ارجمند از اینده افراد و نیتشون فقط خدا خبر داره و من مثل شما درباره چیزی که نمی دونم اظهار نظر نمی کنم. در باره خودم می گم که از طرفداراشونم که از نظر شما جز مردم محسوب نمی شم.
البته صدا و تکنیک کارهای ایشون خیلی خوبه ولی چیزی که باعث شده من از وقتی کارهای ایشون رو بیشتر شناختم دیگه نتونم بقیه اهنگهایی که دارم رو وش کنم فقط به خاطر اعتقاداتمه. من خجالت نمی کشم که تو این دوره زمونه با اعتقاداتم زندگی می کنم هرکاری می کنم به خاطر اعتقاداتمه درس خوندم، فعالیتهای علمی ام هر چی که فکرش رو بکنید کارهای ایشون رو هم برای این دوست دارم که انگیزه ام رو قوی می کنه هر وقت خسته می شم یا ناامید یا احساس می کنم این بار برای دوش من زیادیه تو هر زمینه ای حتی عصرها که روزه خیلی اذیتم می کنه کارهای ایشون رو گوش می دم این که کنسرت های بیشتری برگزار کنن یا نه یا اینکه البوم بدن یا نه هم تاثیری در این کارم نداره.

موسیقی سامی یوسف سطحیه؟!!!سامی یوسف هم خیلی زحمت کشیده درست نیس اینطوری در بارش حرف زدی حامد زمانی!شما که دم به دقیقه میگی من در این فضا اذیت شدم شما تو ایران که کشور مسلمونیه اذیت شدی وای به حال سامی یوسف.این طرز حرف زدنت درست نبود حامد آقا
شما تا چند تا خانم طرفدارت شدن نباید خودتو ببازی.یادت نره تو حامد زمانی هستی نه بشتر.توهین و بی احترامی نکنید.بیچاره سامی یوسف داره واسه چه کسایی میخونه...

آخه مذهب بدون سیاست و سیاست بدون مذهب به چه دردی میخوره؟
سیاست روشیه برای زندگی کردن دین هم اومده برای زندگی راهکار داده

جواب این سوالا رو متاسفانه هرکسی نمیتونه هضم و درک کنه...
باید واقعا بهش اعتقاد داشته باشی ... شما بخند...خندیدن به اعتقادات دیگران ...
برای ما این حرکت از جانب امثال شما عادیه هرروز توجامعه شاهدش هستیم در بسیـــــــــاری از موارد...
روزی هم میرسه که ...

سامی یوسف یه خواننده اسلامیه وبه نظرمن باتوجه به محیطی که ایشون توی اون رشدکرده کاری که داره انجام می ده برای معرفی اسلام به دنیاقابل تحسین وستایشه،ولی برادرمن ارزش معنوی کارهای آقای زمانی خیلی بیشترازآهنگهای سامی یوسفه،مثل آهنگهایی که ایشون درمدح ائمه (ع) خونده یاآهنگ پرمحتوایی که درمورد حجاب که ازارزشهای دین ماست خونده.سامی یوسف برای ماایرانیها که شناخت کاملی ازدین اسلام داریم یه خواننده اسلامی ایده ال نیست.مطمئنم اگه حامدزمانی به جایگاهی که سامی یوسف ازنظرشهرت ومحبوبیت داره برسه باآهنگهای مذهبیش که خیلی عمیق تروپرمحتواترازآهنگهای سامی یوسف اندمی تونه توآشنایی مردم دنیابااسلام وحتی بالاترازاون مذهب تشیع تأثیرگذارباشه.بهترنیست به جای حمله به حامدزمانی ازایشون حمایت کنیم تابه هدف باارزشی که داره که هدف همه ماایرانی هاییه که دلمون برای دینمون می تپه،برسه؟

فک می کنم کسی که داره احساسی برخورد میکنه شما باشید جناب ناشری . مگه آقای زمانی چی گفتن که اینجوری موضع گرفتید . در اینکه چقد آهنگ های سامی یوسف در تبلیغ دینمون نقش داشته هیچ شکی نیس در اینکه چقد آدم خوبیه بحثی نیس اینکه میگن سطحیه منظورشون اینه که داره پوسته اسلام رو معرفی میکنه اما این روش برای ایران جواب نمیده باید مطالب صریحتر بیان بشه .

سلام .. نه خانم مهرداد کاملا مشخص بود منظوئر حامد زمانی چی بود خواهشا کالمنت منو بخونید

محمد اصفهانی به خودش اجازه نداده از سامی یوسف انتقاد کنه ..
خواهشا احساسی برخورد نکنید ..
ارزش کار سامی یوسف هزار برابر بالاتر از حامد زمانی هستش

زمانی حق نداره اینجوری صحبت کنه

خانم مهراد کاملا موافقم
چرا متن رو درست نمیخونید و نظر میذارید من یکبار دیگه متن رو تو نظرات میارم .شاید بعضی از دوستان حوصله نکنند دوباره صفحه رو ببرن بالا و دوباره بخونن!!!!!!!!
خیلی ها اعتقاد دارند که سبک و سیاق کاری «حامد زمانی» را باید نوعی تثیر پذیری از «سامی یوسف» خواننده جهانی مسلمانان دانست که با آثار مذهبی اش با یک موسیقی مدرن توانسته طرفداران زیادی را در جهان به دست بیاورد. اما خود این خواننده در این باره نظر دیگری دارد.

*حامد اگر قرار باشد درباره نوع فعالیت تو در مقیاس جهانی مثال بزنم شاید بهترین گزینه ای که بتوان مورد بحث قرار داد «سامی یوسف» است. خیلی ها تو را دنباله رو سامی یوسف می دانند که یک خواننده ارزشی ولی فراری از سیاست است. این تنها شاخه ای است که نوع فعالیت تو و سامی یوسف را جدا می کند؟
زمانی: اصلا «سامی یوسف» الگوی من نبود. اولا که مذهب او با من فرق دارد و این طبیعتا در حرفی که می زند تاثیر دارد. ثانیا ما در دو فرهنگ متفاوت زندگی می کنیم. اصلا کارها از یک نوع نیست چون سیاست در کارهای او دخیل نیست. تندی و رادیکال بودن کار من به دلیل نمک «سیاست» است که وجود دارد و به همین جهت است که اعتقادات من، رو است. کارهای سامی یوسف را سلیقه ی من نمیپسندد چون سلیقه ی من حرف عریان سیاسی و مذهبی است، کارها شاید از لحاظ تکنیکی قوی باشد اما عمق ندارد. احساس می کنم او به درد همان جامعه می خورد و من به درد جامعه شیعه که حرف هایشان بایدعمیق تر و رادیکال تر باشد.

* فکر نمی کنی «سامی یوسف» با لطافتی که در نشان دادن دین به جامعه جهانی داشته، تاثیرگذارتر بود و با فراری بودن از سیاست و پرداختن به لطافت دینی، بیشتر توانسته در جامعه جهانی تاثیرگذار باشد؟
زمانی: کارهای سامی یوسف از نظر من دارای یک محتوای سطحی است. یعنی به درد جامعه ای مثل جوامع غربی می خورد که معارفی شبیه معارف دینی ما در آنجا کمتر به چشم میخورد و به نوعی روحیه اسلام طلبی مسلمانان را ارضا می کند. ولی در جامعه ای که ما زندگی می کنیم مردمی که پای منبر می نشینند می خواهند حرف هایی که در هیئت و پای منبر می شنوند را خواننده همانها را بیان کند و جنس کارهای من از آن نوع است. اصلا من دنبال جذب کردن نیستم و من آمده ام حرف یک عده ای را بزنم که تا الان خواننده نداشتند.

زنده باد حامد زمانی با غیرت

اقای ناشری !خود اقای زمانی گفتن که به عنوان یه مخاطب این حرفو میزنن نه ایرادگیری از جایگاه یک خواننده.

مریم جون کاملا باهات موافقم با اینکه طولانی بود اما خوندم و تاییدت میکنم
وقتی آقای زمانی میگن محتوای آثار سامی سطحیه یعنی مسائلی رو مطرح میکنه که برای من و تویی که مسلمان زاده ایم و داریم تو جامعه اسلامی با وجود همه کاستی های هم که توی عمل به دین داریم زندگی میکنیم تاحدزیادی جا افتادست.بله آثارسامی یوسف برای جذب به دین واقعا کارسازه و تاثیرشو هم گذاشته اما آقای زمانی که گفتن من برای جذب نیومدم و برای محکم تر شدن و فریاداعتقادات کسانی اومدم که تا حالا صدا نداشتن! آثارسامی بیشترجنبه ی احساسی و عاطفی به دین داره که البته اونم به جای خودش نیازه در حالیکه کارای آقای زمانی بیشترروح حماسه و مقاومت و امید توش جریان داره مثلا مکرشیطان واقعا عالیه و برای همه مسلموناست ویه جورایی دعوت به وحدته یا حماسه بیتاب که مربوط به رنان و بیداری اسلامیه و قابلیت اینو داره که برای کشورای منطقه و کشورای دیگه هم پخش بشه و تاثیرگذارباشه
به نظر شما اینا مهم نیست اینا چهره اسلامو چطور نشون میده؟؟؟ خشن ایا؟؟؟خشونت یه چیزه مقاومت و غیرت و حماسه هم یه چیز دیگه!!!

سلام
آقای ناشری، از سیر کلی صحبت ها و کامنت هایی که تا بحال داشته اید،این برداشت به من دست داد که علی رغم برخی مخالفت ها،روحیه ی حقیقت طلبی دارید و سعی تان بر رعایت انصاف است.مانند برخی از دوستان نیستید که انگار وظیفه ای ندارند جز تاختن با تمام قوا به یک ایدئولوژی ،بدون آگاهی .هرجا هم که از بحث منطقی باز می مانند،زبان به توهین و تمسخر و افترا باز می کنند به هر قیمتی،حتی شکستن حرمت این ماه مقدس..
از نوشته های شما این طور برمی آید که مانند کسانی نیستید که شان قلم را تابحدی در نوشته هایشان پایین می آورند که بنده ترجیح می دهم خیلی با اونها هم کلام نشم،چرا که بیم دارم قلمم هرز شود و نازل
پس برادر من،از شما هم انتظار دارم در این مورد هم مثل کامنت های سابقتون،از جانب منطق و استدلال وارد بشید.اون طور که نوشته های سابقتون نشون میده، اون قدر گوشتون برایر شنیدن حق باز هست که به نتایج قابل قبولی برسیم...
یک جمله ای آقای زمانی داره که شاید اگه بهش معتقد نبود،الان من هم حامی گفتمان اش نبودم:"هوادار من،حامد زمانی را مادامی می خواهد که پایبند به ارزش ها باشد و به محض اینکه حامد زمانی از آن ارزش ها فاصله بگیرد،دیگر او را نمی خواهد"
بنده و بسیاری از طرفداران آقای زمانی،نه تنها تمام تلاشمون رو کردیم که احساسی برخورد نکنیم و ایشون رو همیشه حق به جانب ندونیم،بلکه تموم سعی مون بر این بوده که اگه تعالی و پیشرفت دینی باشه،با همراهی هم صورت بگیره،نه اینکه بخوایم با کامل دونستن ایشون ،راه پیشرفتشون رو سد کنیم.
اتفاقا نکته ی واقعا جالب توجه برای من اینه که وقتی تو سایت بسیاری از خواننده ها(کلی گفتم شر نشه!)گشت و گذار میشه،غالب طرفدارا صرف علاقه ی مفرط به خواننده،احساس می کنن چیزی جز تعریف از زبونشون نباید دربیاد ،مبادا خواننده ناراحت بشه!!!جابجا شاهد تبریک گفتن ها و قربان صدقه رفتن ها و...هستیم،دریغ از چند انتقاد درست و درمان!!!غافل از اینکه همین جانب داری ها و تعریف های بیجاست که مسیر پیشرفت و اعتلای خواننده رو سد می کنه
ولی برعکس،هرجا هوادارای آقای زمانی جمع شده اند،در کنار تعریف و تمجید و حمایت ها،شاهد انتقادهای نسبتا تند و تیزی از برخی از همین هواداران پر و پاقرص هستیم،صرف اینکه "به نظر آن هوادار"،فلان حرکت جزیی آقای زمانی فلان سال پیش اشتباه بوده!!!!خود این مطلب به وضوح نشون میده که هوادار آقای زمانی،به دید متعصبانه به خواننده ی خودش نگاه نمی کنه که خواننده اش بشه مرجع تقلیدش!!بلکه حرکات و سکنات خواننده رو با اصول مقبول دینی خودش تطبیق میده و نتیجه گیری می کنه.همین،خود به خوبی نشون میده که بسیاری از هوادارای آقای زمانی،تموم سعی شون بر اینه که موقع قضاوت درباره ی آثار ایشون،به جای یک نظر دگم و احساسی و خالی از آگاهی،"وجدانی" و "انصافی" نظر بدن
این رو برای شما میگم که احساس می کنم سعی تون بر بحث منطقیه ،نه حاشیه رفتن و به بیراهه کشیدن بحث:بنده نه تنها این بار،که سعی می کنم در غالب بحث هایی که داشته ام،برای اینکه متهم نشم به بحث احساسی و دلی و بی منطق،با دلیل و مدرک و استدلال حرف بزنم و برای هر حرفم دلیل داشته باشم.ادعایی ندارم که صددرصد موفق بوده ام،ولی" تلاشم"بر تحقق این امر بوده.اینجا هم که این مطلب رو گفتم و دفاع کردم براش دلیل آوردم و دلیلم "متن صریح حرفای آقای زمانیه".مطمئن باشید اگه قلبا فکر می کردم آقای زمانی اینجا به "کلیت"کارهای سامی یوسف ایراد گرفته یا از حرفش انتقاد غیر منطقی به سامی یوسف برداشت می کردم،به جای اینکه وقتم رو برای نظر" احساسی" در دفاع از ایشون بذارم،نصف این وقت رو میذاشتم و از ایشون به خاطر این حرفشون انتقاد می کردم.
هر عقل سلیمی حکم میکنه ،دفاع صرفا احساسی من از ایشون،بدون توجه به حقیقت،اون هم تو این شرایط و این ماه که هزار کار مهم و عبادت سر آدم ریخته!واقعا از عقلانیت بدوره...
شما فرمودید برای اینکه احساسی نظر ندم،کامنت شما رو بخونم.من هم توصیه می کنم شما یک بار دیگه مجددا اون قسمتی از کامنت بنده رو که عین حرفای آقای زمانیه،بخونید.شما در صورتی میتونید ادعا کنید حرفای من بدون منطق و صرفا از روی احساساته که نقدی بر دلایل و استدلال های من داشته باشید.حرفهای من،خیلی شبیه برخی ادعاهای دوستان که یهو در هوا شبهه می اندازند و هیچ مدرکی هم براش نمی آرن و صرف ادعاشون رو وحی منزل میدونن، نبود.حرفای من،آغاز و پایانی داشت و با دلیل و برهان حرف زدم و برای حرفم سند و مدرک آوردم.نمیگم اصول فلسفه رو پیاده کردم،ولی بی دلیل و تو هوا هم نظر ندادم.شما ،تا دلایل من را نقد نکردید،نمی تونید بگید "احساسی "نظر دادم.من برای دفاعم دلیل داشتم و مدرک ارائه دادم.شما یا باید دلایل من رو قبول کنید،یا نقد کنید و دلیلی برای ردشون داشته باشید-که اگه منطقی باشه طبعا من هم موظفم نظرم رو عوض کنم و حرف شما رو قبول کنم.مادامی که دلایل و استدلال های من رو نقد نکردید ،نمیتونید ادعا کنید نظرم "احساسی"بوده.
اصرار من صرفا جهت اینه که شما رو فرد منطقی دیدم.شما یک بار دیگه متن بنده،که چیزی جز بازتاب متن اصلی نیست، بخونید.ببینید دقیقا آقای زمانی"چی "رو نقد کرده و به "چی"ایراد گرفته؛اگه در "متن صریح ایشون "جمله ی نادرستی در مورد سامی یوسف دیدید اعلام کنید.
از شما با توجه به عقبه ی مثبتتون،واقعا انتظار ندارم وقتی ایرادی در متن اصلی و نظر "علنی" آقای زمانی نسبت به سامی یوسف نمی بینید،"ذهن خوانی"کنید و بگید"کاملا مشخص بود" منظور" حامد زمانی چی بود".
شما اگه ایرادی در متن صریح انتقاد ایشون پیدا نکردید،این درسته که بگید حتی اگه ظاهر انتقاد ایشون هم ایرادی نداشته،لزوما باطنش دچار مشکل بوده، و ایشون این حرف رو با نیت و منظور خاص دیگری زدند و منظور باطنی ایشون،پایین آوردن سامی یوسف بود؟؟این "منظورخوانی"بدون نقد اصل حرف،از انصاف بدور نیست؟؟
من کامنت شما رو دقیق خوندم.تمام حرف شما بر سر اینه که کار سامی یوسف ارزشمنده چون تعالیم اسلام و پیامبر(ص)رو در جهان گسترش داده،علی رغم موقعیت خاصش و زندگی در جوامع غربی،با به کارگیری لطافت موسیقی و مضامین کلی و لطیف اسلام،چهره ی اسلام رو در جهان غرب بهبود داده و...
سوال اصلی من اینه برادر من:یک جمله از مصاحبه ی آقای زمانی به من نشون بدید که خلاف حرف شما رو بزنه... قرار نیست ما مادامی که به اصل حرفهای یک نفر به عنوان سند قضاوت دسترسی داریم،از روی باطن و نیت درونی و منظور پنهانی ،بدون آگاهی ،اون رو قضاوت کنیم ،که مصداق علنی تهمت و افتراست...شما از "اصل حرف"های آقای زمانی جمله ای نقض این رو بیارید و به من نشون بدید.
اولا آقای زمانی،تا وقتی از ایشون درباره ی الگوبرداری از سامی یوسف،سوال نشده بود و موظف به جواب نشدند،صحبتی در مورد سامی یوسف نکردند.ثانیا درمورد اهل سنت بودن سامی یوسف،آقای زمانی اصلا مانوری بر این قضیه ندادند و فقط غیر مستقیم گفتند این تفاوت مذهب باعث میشه کارهای آقای زمانی ،صریح تر باشه و به مضامین جزیی تری بپردازه.آقای زمانی،"ذات " کار سامی یوسف رو نقد نکردند .نگفتند کار سامی یوسف" به کل"مورد انتقاد است.بلکه گفتند:کار سامی یوسف،"در کشوری مسلمان و آشنا با اصول اسلام" سطحی است .این دو مطلب به مراتب با هم فرق دارند.
واقعا تعجب می کنم،مگه خود آقای زمانی صریحا نگفتند کارهای سامی یوسف اتفاقا برای جوامع غربی که چندان با اسلام آشنا نیستند،مناسب هم هست؟؟مگه خود آقای زمانی نگفتند کارهای سامی یوسف رو هم سلیقه های "غربی ناآشنا با اسلام ولی حقیقت طلب"می پسنده؟؟مگه خود ایشون واضحا نگفتند کارای سامی یوسف روحیه ی اسلام طلبی مسلمانان رو ارضا می کنه؟؟
از شما انتظار ندارم آقای ناشری،که این جملات که متن صریح مصاحبه است،نادیده بگیرید و یک طرفه به قاضی برید.
بر هیچ کدوم از ما پوشیده نیست که کار آقای سامی یوسف ارزشمنده و به خوبی اسلام رو در کشورها ی نا آشنا و جهانی که به مسلمونا به چشم تروریست نگاه می کنه شناسانده.ولی آیا همون مفاهیم کلی،برای پیش برد جامعه ی مسلمان ایران هم ،به اندازه ی تاثیرش تو غرب موثره؟؟از روی انصاف قضاوت کنید آقای ناشری،من هم با آهنگ سامی یوسف اشکم سرازیر میشه و به ادامه ی راهم امیدوارتر میشم.ولی آیا این ،برای تثبیت و اعتلای اعلای دین من-به عنوان یک بچه مسلمان-کافی است؟؟مفاهیم عنوان شده در آثار سامی یوسف،گرچه فوق العاده ارزشمنده،ولی صرفا کلیاتی از اسلامه و بدون شک برنامه ی جامع دین من رو در اختیارم قرار نمی ده.
شما خود قضاوت کنید،نیاز من-به عنوان یک مسلمان-صرفا محدود می شه به شناخت مسائلی کلی مثل "شناختن نام و صفات پیامبر و خداوند"؟با صرف همین چند نام و معرفی نامه-که بارها و بارها به گوشم خورده و چون در فضای جامعه ی اسلامی نفس می کشم،ابدا با آنها بیگانه نیستم-دین من رو به اعلا درجه تقویت میکنه؟آیا انتظار نمیره من به عنوان یک بچه مسلمان ،در مورد این مسائل کلی،به یقین رسیده باشم و حالا وقتم رو برای سایر جنبه های دین جامع اسلام بذارم؟مسائلی مثل شهید،ولایت،امامت،ایستادگی و پایداری،بیداری اسلامی و...؟قرار نیست که من مسلمان تا آخر عمر تمام تمرکزم بر اون مسائل کلی باشه-که هرچند ارزشمند ولی به هیچ وجه تمام دین اسلام نیستند-و از سایر مسائل دینم جا بمونم که؟؟قبول ندارید که مضامین مطرح شده در اشعار سامی یوسف،صرفا "معرفی نامه"ای از اسلامه-اون هم فقط بخشی از اسلام که سازگار با روحیه ی جهانیه و نه همه ی اسلام- و دقیقا به همین دلیله که آقای زمانی گفتند بیشتر به درد جامعه ای می خوره که با این مفاهیم نا آشنا باشه؟؟
مفاهیم سامی یوسف ،رسالتش "شناساندن "اسلامه. به نظر شما "صرف معرفی و شناساندن برخی مسائل کلی اسلام"تو جامعه ی اسلامی هم اندازه ی جامعه ی غربی تاثیر گذاره؟؟؟بله من مسلمان هم برای کارهای سامی یوسف ارزش و احترام زیادی قایلم،ولی به نظر شما نباید اسلام شناسی من در اون حد رشد کرده باشه که سراغ چهار مفهوم و جنبه ی دیگه ی دینم هم برم؟؟؟به نظر شما آثار سامی یوسف،"جامعیت دین اسلام" رو دربر داره که من مسلمان رو به حد اعلا،ارضا کنه؟؟؟
دقیقا به همین دلیله که آقای زمانی گفتند کارهای سامی یوسف"برای جامعه ی مسلمان"سطحی است.چون تمامیت اسلام رو با تمام جوانبش،با تمام حب و بغضش،نشون نمیده و ابدا نماینده ی "تامی"از تفکر اسلامی نیست.این موضوع ،ارزش کارای سامی یوسف رو زیر سوال نمی بره،چرا که همین کلی گویی در جوامع غربی اتفاقا خیلی هم تاثیرگذاره و آقای زمانی هم اینوگفتند .بحث فقط بر سر اینه که این مسائل،در کشور مسلمان،به همون کاربرد کشورهای غربی نیست.چرا که مسلمان دنبال "تمامیت "دینشه با تمام ارزش ها و اعتقاداتش در کنار هم،نه فقط پرداختن به" یک سری مسائل دینی محدود بدون توجه به سایر جنبه ها"
تصویری که سامی یوسف از کاراش ارائه می کنه،برای محیط غربی "نمود زیبای رحمت اسلامی"و بسیار تاثیر گذاره،ولی نمی تونه همون تاثیر رو در جامعه ی اسلامی هم داشته باشه؛ و در کشور مسلمان،پرداختن به یک سری کلیات واضحه و تصویر ناقصی از دین نشون میده...این زیر سوال بردن سامی یوسف نیست.کاربرد تام نداشتن مفاهیمش در "کشور اسلامی"اه،گرچه اون مفاهیم در یک کشور غربی میتونه مثمر ثمر باشه.
تمام بحث آقای زمانی هم برسر اینه که :خواننده ی ارزشی که برای "جامعه ی اسلامی"میخونه،الگوبرداری اش متفاوته با خواننده ی ارزشی که برای"جامعه ی غربی "میخونه.چرا که رسالت کار در این دو حوزه اساسا متفاوته...اینجا ،تفاوت ارزش دو خواننده مطرح نیست...تفاوت بر سر "عمق ارزش های فریاد زده در اشعار "این دو خواننده است...همین
درضمن،عذر می خوام ولی من فکر می کنم این نظرات شماست که درمورد آقای اصفهانی ،کمی "احساس محور"میشه،چرا که نه ذیل این صفحه و نه ذیل صفحه ی "امام رضا"اساسا صحبتی در مورد آقای اصفهانی نبود و اصلا طرف حساب ما ایشون نبود،ولی شما مدام از ایشون اسم می برید وبه نوعی انتظار دارید ما هم حق رو با معیار ایشون بسنجیم.یک نمونه اش هم اینجا: محمد اصفهانی به خودش اجازه نداده از سامی یوسف انتقاد کنه ...
بنده برای آقای اصفهانی ارزش و احترام زیادی قائلم و ایشون رو از هنرمندایی می دونم که حقیقتا دغدغه ی دین و ارزش دارند.ولی بنا به دلایلی که دارم ،به عنوان اولین خواننده ی محبوبم ترجیح میدم آقای زمانی رو انتخاب کنم،نه ایشون.دلایلی هم برای این موضوع دارم ولی چون این مطلب اساسا ارتباطی به ایشون نداره و نمی خوام بحث به بیراهه بره،دلیلی برای لیست کردن دلایلم برای شما نمی بینم.در پست"امام رضا"هم شما فرمودید چرا همین حمایت ها رو از آقای اصفهانی نکردید که پاسخ روشنه ،چون گمان نمی کنم حجم توهین و سنگ انداختن ها و تهمت و افتراها و اهانت هایی که به ایشون شده،یک هزارم آقای زمانی هم باشه و این هم اساسا به دلیل سبک صریح تر آقای زمانیه که سلیقه ی من در بسیاری موارد،این سبک رو بیشتر می پسنده.با این حال بحث ،اصلا خلاصه در آقای زمانی نیست و طبیعتا دراین زمینه ها،هرجا توهینی به اصول و عقاید باشه،بنده موظف به واکنش هستم
در هرصورت اگه در مورد احساسی نظر دادن شما،اظهار نظر بنده اشتباه باشه،بسیار مایلم پاسخی بشنوم که من رو از نظرم برگردونه،چرا که در این ایام عزیز،ابدا دوست ندارم تهمتی به کسی بزنم.
امیدوارم جوابام به حد کافی قانع کننده بوده باشه...التماس دعا

سلام خانم مهرداد
ممنون از لطفتتون ..
کس که درست صجبت میکنه و به دیگران احترام میذاره و آداب حرف زدن رو. رعایت میکنه فی الواقع به خودش و خانواده خودش احترام گذاشته و بعد به مخاطب ..
من وظیفه خودم میدونم که چنین صحبت کنم ..
ولی ببینید خواهر بزرگوار شما حرفهای حامد زمانی رو تفسیر کردید امیدوارم واقعا منظورشون همین باشه ..
شما همین الان تو لابه لای حرفهاتون جواب خودتون رو دادید گفتید کارهای حامد زمانی تو جامعه اسلامی و کارهای سامی یوسف تو جامعه غرب کارکرد داره ..
من هنوزم که هنوزه میگم ارزش کار سامی یوسف هزار براب ر بالاتر از حامد زمانیه ..

با یه مثال ساده شروع کنم مسلما قهرمان المپیک خیلی قدر و منزلتش بالاتر از یه قهرمان شهرستان یا استان هستش ..
به نظرم همین قیاس کردن سامی یوسف با حامد زمانی قیاس مع الفارق هستش که یک چهره بین المللی رو با یک خواننده د اخلی( که بخدا قسم از روی غرض نمگم که در حال حاضر ایشون تو داخل درجه 2 هستند)مقایسه میکنید ..
خواهر بزرگوار من احساس میکنم شما معلم قران یا خلاصه تو کار تعالیم دینی هم باشید بینی و بین الله از شما میپرسم شما اگه یک انسان فاسدی رو که ذر ه ای از نور خدا تو وجودش نیست رو به راه راست هدایت کنید لذت وجودیش برا شما باقی میمونه یا بالفرض یک انسانی رو که تو نمازش کهالت میکنه یا یک خانمی رو که بالفرض حجابش رو رعایت نمیکنه ..
اگرم بالفرض کارهای سامی یوسف تو بطن جامعه اسلامی برا انسانهای شریفی مثل شما شاید زیاد قابل قبول نباشه شایذد ترانه ها و و عملکردهاش تو یک جوامعی که مسلمان رو به یک دید تروریست و جنایتکار نه العیاذبالله بزرگترین پیشوایان ما رو به نگاه غضب الود مینگرن حتی بارها با ساختن فیلمها و سریالها علنا دین مبین اسلام رو کوبوندند یک ادمی مثل سامی یوسفی که به کلیت دین اسلام میپردازه و نور محمد مصطفی رو به دنیا نشون میده ارزشش بی نهایت باشه
به نظرم اصلا درست نیست که این انتقادرو ازش کنیم حرفهاش تو بطن جامعه مسلمان کارایی نداره ..
خوب ایشون دارن توی یک بعد دیگه خییییییییییییییییلی وسعیتر تو کل دنیا نه فقط تو جامعه مسلمان نورانیت دین مبین اسلام و چهره نورانی محمد مصطفی رو نشون میدند ..
اصلا این حرف اقای زمانی اگه درست هم باشه که از کارهای سامی یوسف انتقاد کرده چون تو جامعه مسلمان کارایی نداره درست نیست چون ارزشش کاریش تو یک جامعه ای هستش که بویی از خدا و بصیرت نبردند درست دنباله رو کار پیامبران الهی که تو جوامع فساد ذات باری تعالی رو به مردم نشون میدادند ..
واما در خصوص ققنوس اوای ایران زمین دکتر محمد مهدی واعظی اصفهانی
خواهر بزرگوار اول دکتر اصفهانی هیچ نیازی به تعریف و تمجید من ناچیز نداره ..
چون مسلما هدیه خودش رو از خداوند سالهای پیش گرفته که کار مشترک با خوانندگان بزرگ دنیا رو رد کرده چون قرار بود تو کلیپشون شیشه مشروب نشون بدند ..
محمد اصفهانی تنها خواننده درجه 1 بود که تو ماجرای توهین به حضرت محمد ص غم غفلت رو خوند و اون پیام ماندگار رو گذاشت و پیامش حتی تو کشو.رهای خارجی بر سر زبونها افتاد ..
من تو اون پست از نام دکتر یاد کردم چون خواننده ای بوده که به شدت تو ماجرای توهین به ساحت مقدس امام هادی و حضرت محمد عکس العمل نشون داد و اونجا کسی به این موضوع اشاره نکرد و بعضی از دوستان اشاره کردند که (فقط ) حامد زمانی بوده که عکس العمل نشون داده ..
سوای این وقتی یک خواننده درجه 1 یک حرفی رو میزنه ارزش کاریش خیلی بالاتر از یک خواننده جوونه که شاید به نوعی تحت تاثیر قرار گرفته باشه ..
در ض

در ضمن اقای دکتر یک بار کار سامی یوسف رو بازخوانی کرده و چون مث ایشون کار الهی میکنه من ایشون رو با سامی یوسف قیاس کردم .
و اینکه اگه حامد زمانی بتونه به جایگاه دکتر اصفهانی برسه بعد از دین دفاع بکنه ارزشش خیلی بالاتره تا الانی که به نظرم شماها و دوستان دارید دربارش یه خورده اغراق میکنید

موفق و موید باشید در لیالی قدر ما رو هم دعا کنید

سلامی دوباره ...عذر خواهی بنده رو. در خصو ص عدم ر عایت اصول دستور و انشا فارسی بپذیرید
متاسفانه به دلیل کم بودن وقت و از روی عجله تو بعضی جاها جملات درهم و برهم نوشته شده ..
امیدوارم بتونید از منطوق کلامم مفهوم درست رو استنباط بکنید

(این سومین و آخرین کامنت از سه کامنت است)حرف پایانی بنده با شما :برادر عزیز،این قسمت عرایضم ،نه اثبات چیزی است و نه بحث و استدلال و برهان.این قسمت پایانی را صرفا به عنوان توصیه ای صمیمانه از خواهر کوچک ترتان پذیرا باشید.مطمئن باشید از وقتم می گذرم و این مسئله را با شما در میان می گذارم ،تنها به این دلیل که برای شعور بالایتان احترام قائلم و معتقدم ظرفیت پذیرایی از حق را دارید؛ والا ،برخی دوستان تا بحدی بی منطقی خود را نشان داده اند که اصلا حاضر به صحبت و هم کلام شدن با آنها نیستم،چه برسد به توصیه های این چنینی.
اگر این مساله را به شما متذکر می شوم ،برای این است که شما را خودی می دانم و حیفم می آید اگر اشتباهی ولو کوچک می بینم،یادآوری نکنم.این را می گویم چون مطلعم که در کلیات ،هیچ مشکلی با آقای زمانی و ایدئولوژی و جریان ایشان ندارید و چه بسا در بسیاری موارد ،موافقت و تحسین خود را هم از شخص ایشان اعلام کرده اید .این را می گویم مبادا خدایی نکرده ناخواسته با عملکردتان،موجب شوید کسانی که اساسا با آرمان و ایدئولوژی آقای زمانی و یا بالاتر از آن،با آرمان های نظام مشکل دارند،شما را صرف این مخالفت جزیی تان ،مصادره به مطلوب کنند.
ضمن اینکه به دلیل احترامی که برای شخص شما قائلم،قلبا دوست نداشتم این تذکر را در فضای مجازی با این وسعت به شما بدهم و تمایلم بر این بود ،اگر عیبی می بینم به طور خصوصی عرض کنم.ولی متاسفانه در این سایت امکان پیام خصوصی یا وجود ندارد،یا بنده از آن مطلع نیستم.والا به جای طرح این مساله در ملاعام،با ذکر پیام خصوصی خدمتتان می گفتم.
ببینید آقای ناشری ،بنده سابق بر این هم بارها متذکر شدم در "حسن نیت"شما و "عدم غرضمندی" تان،شکی ندارم.پس مساله اینجا اساسا بر نیت شما نیست،بلکه بر "ظاهر عمل"و "صورت عملکرد شما در این بحث" و نتایج آن است.
برادر گرامی،بنده معتقدم شما علی رغم نیت خیرتان برای دفاع بجا،در اجرای آن بطور کامل موفق عمل نکرده اید.گرچه نیت شما مقدس بوده،ولی از نظر من، ظاهر دفاع شما از سامی یوسف و انتقاد از آقای زمانی،کمی جنبه ی افراط و تفریط به خود گرفته.مثال می زنم تا روشن تر شود:بنده از کامنت قبلی تان در "شهر باران" و "امام رضا"این را دریافتم که به طور کلی از موافقان آقای زمانی هستید و در کلیات مشکلی با ایشان ندارید.طبیعتا بنده هم انتظار دارم وقتی در این page شاهد مصاحبه ای طولانی از آقای زمانی هستیم (که به ابعاد بسیار گوناگونی ازایشان،از اثر امام رضا گرفته تا سبک هنری،از فعالیت حرفه ای گرفته تا عقاید و آرمان های شخصی و واکنش های مختلف کاری-مثل واکنش به هتاکی به امام مظلوم –و ...می پردازد)و شما تنها با یک جمله از ایشان مشکل دارید و باقی نظرات ایشان را قبول دارید و تایید می کنید،حجم کامنت ها ی موافق و مخالفتان هم از این قاعده تبعیت کند.
طبیعتا شما اگر در اکثریت کارها،موافق آقای زمانی باشید،تعداد کامنت های موافقتان هم باید این را نشان دهد.در حالیکه اصل کامنت موافقتان،تنها خلاصه در کامنت اول بود و سایر کامنت ها،همگی بر ضد آقای زمانی بود.اگر به اصل ایدئولوژی شما بازگردیم،متوجه می شویم که شاید در انبوه جملات گفته شده ی آقای زمانی با 99 درصد آنها موافق باشید و تنها قسمت مخالفتتان ،جمله ی آقای زمانی به سامی یوسف است.ولی برادر گرامی،آیا سیر کامنت های شما هم از این قاعده تبعیت می کند؟؟
کاری به منطقی یا غیر منطقی بودن انتقادتان به آقای زمانی ندارم.ولی آیا این،از انصاف بدور نیست که فقط با یک جمله از جملات آقای زمانی مشکل داشته باشید و با سایر جملات ایشان موافق،ولی همان یک جمله ی مخالف را آنقدر bold و برجسته کنید که اصل ایدئولوژی شما،به عنوان حامی آقای زمانی زیر سوال برود؟؟آیا همین یک جمله ی مخالف،باید باعث شود که چندین و چند کامنت بر ضد طرفداران آقای زمانی بنویسید وفقط یک کامنت را به طور خاص به حمایت از آقای زمانی اختصاص دهید،در حالیکه عملا با بخش اعظم جملات و عملکردهای ایشان موافق و همسویید؟؟؟آیا این همه مخالفت و مانور دادن بر همان یک جمله ی مخالف،باعث نمی شود که اصل نظر شما -که هم سو با حامد زمانی است- گم شود؟؟آیا بی توجهی به آن همه جمله ی موافق ایدئولوژی تان در مصاحبه ی آقای زمانی،و در کنارش آن همه توضیح و تفسیر نسبت به تنها یک جمله ی مخالف،این تفکر را در مخاطب بیرونی القا نمی کند که شما از مخالفان آقای زمانی هستید ،نه از موافقانش؟؟گمان نمی کنید این همه قلم فرسایی ،تنها برای یک جمله ی مخالف،آن هم در شرایطی که به دلیل نزدیکی با دیدگاه تان،آن همه دلیل برای حمایت از آقای زمانی دذارید،تصویر معکوسی از شما و ایدئولوژی تان به مخاطب می دهد و شما را ناخواسته در جرگه ی کسانی قرار می دهد که اساسا با ایدئولوژی تان مخالفند؟؟!!!
درست است،شما بارها در کامنت هایتان گفته اید که قصد تخریب آقای زمانی را ندارید و این تذکر خود نشان می دهد دغدغه ی دین دارید که کسی را بیهوده تخریب نکنید.ولی برادر من ،شما هدفت تخریب نبوده،ولی آیا نتیجه ی کارت هم تخریب نیست؟؟گمان نمی کنید افراط شما در مخالفت با همان یک جمله ،در قالب کامنت های گوناگون ،تا بحدی است که این جمله ی شما را که "قصد تخریب ندارید"عملا بی تاثیر می کند؟؟
اشتباه نکنید ،بنده درحسن نیت شما شکی ندارم،بحثم بر" اجرای نادرست این نیت حسنه" است.گمان نمی کنید به جای کمی هم پرداختن به قسمت هایی از مصاحبه که با آن موافق هستید ،بیش از حد بر همان یک جمله ی مخالف زوم کرده اید؟؟
اگر حرف بنده را باور ندارید،خواهشمندم یک بار،با نهایت انصاف،تمامی کامنت های خود را از اول تا آخر ،مجددا بخوانید .ببینید چند کامنت در حمایت از آقای زمانی نوشته اید و چند تا در مخالفت با ایشان.در حالیکه من و شما، هردو می دانیم که موارد موافقت شما با آقای زمانی به مراتب بیشتر از موارد مخالفت است،ولی متاسفانه این حقیقت به هیچ عنوان در سیر کامنت های این بارتان نمود نداشته و به نوعی ناهمسوست. تاکید شما بر نظرات موافقتان با آقای زمانی-با وجود کثرت شان-بیش از حد کم رنگ نیست؟؟؟ و بالعکس،آیا تاکید شما در برجسته سازی نظر مخالفتان بیش از حد پررنگ نیست؟؟؟نظر واقعی شما را، من و شما می دانیم. هرکسی نمی داند.من و شما می دانیم ،که کامنت های سابق شما را هم در مطلب امام رضا و شهر باران دیده ایم و متوجه شده ایم که در کلیات ،موافق آقای زمانی و از حامیان ایشان هستید.ولی مخاطب تازه وارد،نمی داند.او از روی همین کامنت ها،درباره ی شما قضاوت می کند و بعید است حوصله کند به کامنت شهربارانی که ارجاعش داده اید،رجوع کند و نظر واقعی شما را ،تمام و کمال در مورد آقای زمانی بفهمد-که عمدتا نظر موافق است-او با همین چند جمله ی این page درباره ی شما قضاوت می کند و شما را حامی یا مخالف می داند.آیا زیاده روی تان در نقد آقای زمانی،در حالیکه موضع درونی تان نسبت به ایشان در مجموع مثبت است-باعث نمی شود در چشم مخاطب تازه وارد،به جای دوست ، دشمن ما تلقی شوید و به نوعی گل به خودی بزنید؟؟
چون می دانم دغدغه ی دین دارید عرض می کنم.می دانم که "تهمت نزدن "برایتان مهم است می گویم:
بنده هنوز هم معتقدم آقای زمانی جمله ای در پایین آوردن شان سامی یوسف نگفتند و انتقاد ایشان،بجا بود؛ولی برفرض هم که شما با این جمله ی آقای زمانی در ارتباط با سامی یوسف مخالف بودید و نه با نظر من و نه نظر سایر دوستان موضعتان عوض نمی شد،آیا بهتر نبود انتقاد خود از آقای زمانی و شبهه ای که در ذهنتان –دال بر خودبزرگ بینی ایشان-به وجود آمده، ،مستقیما به خود ایشان می گفتید و عیب ایشان را-به جای طرح ابتدایی در سایتی با این وسعت و مانور دادن بر آن و تاکید فراوان- در ابتدا به خودشان تذکر می دادید؟؟
بحمد الله،،به سبب تواضع آقای زمانی در ارتباط با هواداران، راه ارتباط با ایشان تابحدی باز است که به راحتی می توانید در سایت ها و وبلاگ های مرتبط با ایشان ،انتقاد و اعتراض کنید و مطمئن هم باشید که به گوششان میرسد و شخصا پاسخ گو هستند.آیا بهتر نبود این مساله را -اگر به زعمتان اشتباه بود و عیب، و با نظرات من و امثال من هم قانع نشدید-به طور خصوصی با ایشان در میان می گذاشتید و پس از اینکه مطمئن می شدید ،در این سایت با این وسعت مطرح می کردید وتا به این حد بر آن مانور می دادید؟؟
توجه کنید،شما در ابتدا فرمودید "این حرف حامد زمانی درمورد سامی یوسف درست نبود" و "به نظرم حامد زمانی در مورد سامی یوسف کم لطفی کرد"
به نظر من تا به این جا،هیچ خرده ای بر شما نیست و نظرتتان صرفا انتقاد است و قابل احترام.ولی متاسفانه ،شما به همین انتقاد صرف اکتفا نکردید و ناخواسته دست به قضاوت هم زدید:"فکر می کنم حامد زمانی دچار خودبزرگ بینی شده"
اینجا دیگر حرف شما،صرف یک انتقاد نیست،یک قضاوت بدون سند و مدرک است،یک اتهام است،به نوعی تهمت و افترا محسوب می شود.والله برادر من ،این را به شما می گویم چون میدانم دغدغه ی دین دارید و همین حد اشتباه هم برایتان مهم است،والا از افرادی که برایشان تهمت بی اهمیت است که انتظاری ندارم.رای شما به خودبزرگ بینی و غرور آقای زمانی ،همان طور که خودتان هم اشاره کرده اید،مساله ای نیست که به آن مطمئن باشید .به همین دلیل ناخواسته،و صد البته ناخواسته،تهمت زده اید.
در نفی خودبزرگ بینی آقای زمانی ،همین بس که به گمانم تنها خواننده ای هستند که اقدام به ساخت وبلاگی کرده اند که در آن مستقیما با هواداران در ارتباط هستند و نظرات کاربران را تک به تک تایید می کنند و به بسیاری شخصا پاسخ می دهند.آن هم در این ایام پرمشغله،چه از لحاظ کاری که حقیقتا این روزها پرکار هستند و چه از لحاظ تحصیلی که به گمانم، خود را برای آزمون دکترا آماده می کنند.حقیقتا احترام به مخاطب تا به این حد،با خود بزرگ بینی در تضاد آشکار نیست؟؟
در هرصورت اگر هم شما به این قضیه شک می کردید،بهتر نبود این مساله را ابتدا با خود آقای زمانی در وبلاگشان در میان می گذاشتید و از صحت و سقم آن مطمئن می شدید و در این فضای سرشار از توهین و تمسخر و تهمت و افترا،به آن دامن نمی زدید؟؟شما خود شاهد هستید که در هر صفحه ی مربوط به آقای زمانی-به دلیل جنس کار ایشان که به نوعی مبارزه با ناهنجاری های رایج است و طبیعتا نباید هم به مزاق عده ای خوش بیاید-تا چه حد شاهد سیل توهین و تمسخر و بی انصافی و هجمه های بی منطق علیه ایشان هستیم.شما خود شاهد هستید که قشر مخالف من و شما،تا چه حد نسبت به آقای زمانی و آرمان هایشان گارد می گیرند و به هر قیمتی - ار تهمت و افترا گرفته تا زبان تحقیر و تمسخر و ادبیات"هو کشیدن-سعی در پایین آوردن ایشان دارند.شما که خود شاهید ایشان چه بایکوت ها و سانسورهایی را که تحمل نمی کنند،تنها به این دلیل که صدای گم شده ی نسلی هستند که تا به امروز صدایشان در موسیقی چندان به جایی نمی رسید.شما که خود شاهد و ناظر بر موج اتهام و هجمه های بی ربط و بی اساس به ایشان هستید.آیا نباید بیشتر مراقب باشید که ناخواسته،به این مخالفان ،مجال موج سواری بیشتر ندهید و صرفا از روی غفلت،خدایی نکرده،عرصه را برای عده ای جهت هجمه و افترای بیشتر بازتر نکنید؟؟
هریک از ما ،چه من و شما و سایر طرفداران آقای زمانی ،چه حتی دوستانی که مخالف آقای زمانی،ولی موافق با اصول اساسی نظام و رهبری اند،همه و همه نماینده ی یک تفکریم.آیا نباید حواسمان باشد که خود واقعی مان را بهتر معرفی کنیم، مبادا هر آنکس که به بهانه ی مخالفت با آقای زمانی مخالفتش با نظام را در سایت علنی می کند،نه تنها به ما و تفکرمان پی نبرد،بلکه بدتر،ما را هم از خود بداند و ناخواسته باعث شویم یک یار به یارهای قشر مخالف اضافه شود؟؟
اشتباه نکنید آقای ناشری،بنده به هیچ عنوان منظورم این نیست که شما حق انتقاد از آقای زمانی را ندارید.
کاملا منطقی و قابل پذیرش است که آن برداشت مثبتی را که من و سایر دوستان نسبت به آن جمله داشتیم ،شما نداشته باشید و نسبت به آن جمله ی آقای زمانی انتقاد و اعتراض داشته باشید –چه بسا ایراد هم در من بوده که نتوانستم دفاعیه ی بحقی داشته باشم که شما را قانع کند و در رساندن منظور خود،ناموفق عمل کرده ام.شما کاملا حق دارید برخلاف ما،نسبت به این اظهار نظر آقای زمانی دید مثبتی نداشته باشید و به این جمله ی ایشان نسبت به سامی یوسف،انتقاد کنید .بنده این را حق طبیعی شما می دانم که با قسمتی از جملات آقای زمانی موافق باشید و با قسمتی مخالف.دلیلی هم ندارد صرف اینکه طرفدار هستید،لزوما در تعرف و تمجید سخن بگویید و انتقادی نداشته باشید.این انتقاد و مخالفت،حق مسلم شماست.ولی تاکید بنده بر این است که این مخالفت ،تا آنجایی حق شماست که از موضع "اعتدال"خارج نشود و تصویر نادرستی از شما به عنوان یک مخالف،در حالیکه بنا به گفته ی خودتان،در غالب مسائل موافق آقای زمانی هستید،به دست ندهد.
این مساله را انکار نمی کنم که یکی دوجا،برخی از دوستان در حق شما کمی کم لطفی کرده اند،ولی شما هم باور بفرمایید که انتقاد شما،در مواردی از "انتقاد صرف"خارج شده و حمایت شما از سامی یوسف،برخی مواقع از چاشنی "تندروی"بی نصیب نبوده است.به همین دلیل است که برخی دوستان ادعا کردند که شما عملا دارید با حمایت بیش از حد از سامی یوسف،آن هم در فضایی که همه و همه بسیج شده اند که علیه آقای زمانی بتازند،ناخودآگاه شان آقای زمانی را پایین می آورید.باور بفرمایید بنده بر حسن نیت شما یقین دارم،هم چنان که بر ادب و نزاکت شما گواهی دادم و برای منطق و حقیقت جویی تان احترام قائلم .بحث من این است که شما"ناخواسته "به این جو دامن زدید.
اگر دقت کنید متوجه می شوید بسیاری از مخالفینی که اینجا نظر داده اند اساسا مشکلشان با این حرف آقای زمانی درمورد سامی یوسف نیست؛بسیاری از آنها اختلافشان با آقای زمانی، ریشه ای تر از این چیزهاست.غالبا با آرمان ها و ایدئولوژی و گفتمان آقای زمانی مشکل دارند و برخی شان هم-کلی عرض می کنم و اشاره ی خاص ندارم- که اساسا با نظام و رهبری مشکل دارند و شخص حامد زمانی برایشان بهانه ای است برای تاختن به نظام.این مساله چیز تازه ای هم نیست و در پست امام رضا هم شاهدش بودیم.
بهتر نیست وقتی کسانی می آیند و انتقاداتشان از آقای زمانی،سر از "ستاد آقای جلیلی و قالیباف"،"حمایت شجریان از مردم"" زیر سوال بردن حکم ارتداد مراجع در اسلام""اعتراض از عدم آزادی بیان در جامعه "یا بدتر و بی اخلاق تر از آن،"هتاکی و عدم رعایت بدیهی ترین اصول اخلاقی در ادبیات ،حتی در صحبت با یک خانم"سر در می آورد،شما به جای مانور دادن بر انتقادی نه چندان حاد،بیشتر انرژی تان را صرف هم سویی با ما و پاسخ گویی به نظرات مخالف این چنینی کنید؟(بار دیگر تاکید می کنم اشاره ام کلی بود،منظورم این نیست که دوستانی که این نظرات را داشته اند،همگی مخالف رهبری و نظام بوده اند!!)
برادر بزرگوار،آقای ناشری،در میان خانم های هم سو با عقاید بنده ،خانمی بود که لحن صحبتش کمی از حالت متعارف خارج شده بود و شما به او تذکر دادید که این لحن صحبت کردن درست نیست.بنده هم ادبیات ایشان را تایید نمی کنم، ولی حداقل انتظار بنده این بود که شما ،همان اندازه که نسبت به ادبیات نوشتاری آن خانم حساسیت نشان دادید،نسبت به سیل عظیم هتاکی ها و بی حرمتی ها و تهمت ها و تمسخرهای قشر مخالف ما هم حساسیت و واکنش نشان میدادید.مسلما خود شما هم اقرار می کنید که حرفهای آن خواهر،اگر هم نسنجیده،در برابر موج عظیم تمسخرهای بی ادبانه ی دوستان ،مثل قطره در برابر دریاست!!بهتر نبود شما به آن دریا هم توجه کافی می کردید و واکنش نشان میدادید؟
یا مثال دیگرش درباب واکنشی که داشتید به کسی که گفته بود چرا سنگ کسی را به سینه می زنیدکه اهل سنت است؟
قبلا هم عرض کردم مجددا عرض می کنم چون مساله ی مهمی است،بنده هم در زمینه ی لزوم اتحاد شیعه و سنی کاملا با شما هم عقیده ام و هرگونه اظهار نظر منفی دوستان را نسبت به برادران هم وطن اهل سنت،به شدت نفی می کنم .عمیقا معتقدم برادران اهل سنت ما،قابل احترام هستند و نه تن دلیلی برای خصومت با آنها ندارم،که بنا به فرمایش مقام معظم رهبری از هر عامل برهم زننده ی تفرقه بینمان هم به شدت اجتناب می کنم.ولی برادر من،همین صحبت خواهرمان را ،گرچه نادرست،کمی بالاتر،یک فرد دیگری هم دوباره مطرح کرده بود.آن هم در ابعاد بسیار وسیع تر و با نمودی به مراتب بدتر.کمی بالاتر آقایی کل مساله ی فلسطین را زیر سوال برده بود،تنها به این دلیل که مردمش سنی اند!!!!!!آنجا هم،نه تنها به برادران اهل سنت توهین شده بود،که به همین بهانه، دفاع از فلسطین هم متهم شده بود!!!بنده انتظار داشتم همان گونه و با همان شدت که از این خواهرمان انتقاد کردید –که صد البته انتقادتان در مورد شیعه و سنی،کاملا بحا بود-از فردی که این مساله را با آب و تاب بیشتری،چند خط بالاتر مجددا مطرح کرده بود هم انتقاد می کردید که متاسفانه محقق نشد.
باور بفرمایید برادر گرامی،مجددا تاکید می کنم :خوب می دانم که شما،کاملا ناخواسته این عمل را انجام داده اید.ایراد من ،تنها به "ظاهر و نمود و نتیجه ی سو" عمل شماست،نه خدای نکرده زیر سوال بردن نیت شخصی شما که برای من بسیار قابل احترام است.
یا در جای دیگری ،آقای امین دفاعیه ای را در مورد سامی یوسف نوشته و شما آن را تمام و کمال تایید کرده اید.از سیر کلی فرمایش آقای امین،این چنین بر می آید که ایشان هم مثل شما،علی رغم مخالفت، فرد منطقی و ماخوذ به ادبی باشند و سعی شان بر حقیقت جویی باشد.اما در نقد حرفهای ایشان به حد کافی صحبت کرده ام که "آقای زمانی منکر ارزش های کارهای سامی یوسف نشد،بلکه بحثش"عدم الگو برداری از سامی یوسف"به سبب "تفاوت جنس کاری "بود و بس..."
در این مورد، سابق بر این، در حد مثنوی هفتاد من کاغذ قلم فرسایی کرده ام و قصدم از پیش کشیدن موضوع این جا ،چیز دیگری است.اگر دقت کنید سیر حرفهای آقای امین در دفاع از سامی یوسف،گرچه در ابتدا منطقی است ولی نهایتا رنگ و بوی تعصب می گیرد.عرض کردم که به نظرم ایشان هم مثل شما منطقی می آیند ،ولی متاسفانه در آخر کامنت شان ،شاهد اظهار نظری هستم که با چاشنی تعصب همراه است،نگاه کنید:
"براي غزه که به فرموده آقا مهم ترين مسئله ي جهان اسلام است هيچ اثري از هيچ خواننده اي در ايران توليد نشد، اما سامي يوسف برايشان خواند و همه دنيا شنيدند...
براي حرکت بيداري اسلامي در خاورميانه و شمال افريقا که به فرموده ي آقا امتداد حرکت انقلاب اسلامي و مقدمه ي حکومت عزتمند جهاني اسلام است هيچ اثري از هيچ خواننده اي در ايران توليد نشد...
اما سامي يوسف برايشان خواند و همه دنيا شنيدن"
این،از نظر شما متعصبانه نیست؟؟احترام آقای امین محفوظ ،ولی آیا ایشان واقعا آثار بیشماری که در ایران ،درمورد مساله ی غزه و فلسطین تولید شد، نشنیده اند؟اتفاقا در مورد مساله ی فلسطین،جالب است که نه تنها آقای زمانی ترانه ی "قدس"را خواند،بلکه شاهد آثاری فاخر چون "فلسطین" چاوشی،"امیر تاجیک،"کشتی صلح"فرزاد فرزین و ...از سایر خواننده ها هم بودیم.حتی تا آنجایی که بنده اطلاع دارم خوانندگان زیر زمینی ما هم در این زمینه اثر دارند و مثلا یاس،آهنگی در این ارتباط خوانده است.
آقای امین تلاششان بر انصاف و دور نشدن از حقیقت بود،ولی ناخودآگاه، خود به تعصب دچار شده اند.چطور است که –نه فقط کار آقای زمانی-بلکه این همه اثر تولید داخلی را درمورد مساله ی فلسطین نمی بینند و با صراحت اعلام می کنند: هيچ اثري از هيچ خواننده اي در ايران توليد نشد؟؟؟؟
یا در مورد مساله ی بیداری اسلامی،آقای زمانی، آهنگ دوزبانه ی "حماسه ی بی تاب"را دقیقا برای بیداری اسلامی و زنان مقاومت خوانده اند.حتی اگر آقای امین این آهنگ را نشنیده باشند،انتظار می رفت جانب انصاف را رعایت کنند و بدون اطلاع کافی ،حکم صادر نکنند که :هيچ اثري از هيچ خواننده اي در ايران توليد نشد...
برای من هم به عنوان یک طرفدار،کاری ندارد که دست بگذارم روی مسائل جهانی که آقای زمانی،به گمانم تنها خواننده ای باشد که از آنها خوانده است.مسائلی مثل یازده سپتامبر که ترانه ی "مکر شیطان"به آن تعلق دارد ،یا مساله ای مثل "حجاب و عفاف"که در ترانه ی "زیبایی عشق"به آن پرداخته شده .برای من هم کاری ندارد بر این مسائل زوم کنم و با صراحت بگویم که مثلا "در حادثه ی مهم یازده سپتامبر فقط آقای زمانی واکنش نشان داد و نه هیچ خواننده ی دیگری"ولی این کار را نمی کنم،چرا که اولا علم قطعی ندارم .ثانیا تلاشم بر این است که هدف وسیله ام را توجیه نکند و چون برای هر دو شخص سامی یوسف و حامد زمانی احترام وافری قائلم،ان شالله حواسم هست که تحسین یکی ،به قیمت تخرب دیگری تمام نشود...
ولی متاسفانه شما،این چند جمله ی متعصبانه ی آقای امین را نادیده گرفید و از کل متن ایشان ،به عنوان دقیق و شفاف یاد کردید.اگرچه به نظر، مواضع کلی آقای امین هم، هم جهت با من و سایر دوستان است.ولی اشتباه واضح ایشان در این چند جمله ی آخر ،امری انکار نشدنی است و بنده انتظار داشتم که شما،نادرستی این جملات را هم در کنار سایر حرفهای آقا امین ،در نظر داشته باشید.انتظاری که متاسفانه برآورده نشد.
بحث را ببندم برادر من،به اندازه ی کافی سرتان را به درد آورده ام!مختصر گلایه ی بنده را صمیمانه و خواهرانه بپذیرید.نه خدایی نکرده،از موضع بالا.مجددا تاکید میکنم برای شخص شما و اعتقاداتتان،هم چنین ادب و نزاکت فراوان و منطق تان،احترام زیادی قائلم و قصدم به هیچ عنوان ناراحتی شخص شریف شما نیست.یقین هم دارم که نیت شما جز خیر نبوده و تنها گلایه ام در مصداق و ظاهر عمل بود.والله قسم آنقدر خودم را گناه کار و روسیاه میدانم که اگر بنا به شماردن کارنامه ی اعمال باشد ،احتمالا خود از همه سیاه جامه تر باشم.هرگز خود را نه بالاتر از شما می دانم و نه هیچ کدام از حاضرین ،چه برسد به اینکه در جایگاه قضاوت بنشینم و بخواهم خدایی نکرده از موضع بالا و با لحن تند و دستوری،به دوستان امر و نهی کنم.فلذا انتقاد بنده را فقط در جایگاه یک خواهر کوچک تر پذیرا باشید،نه خدای نکرده بیانیه ای برای اثبات برتری و حقانیت خودم.
با تمالم اینها و با تمام سعی ای که داشتم،محتمل است به خطا رفته باشم و در مورد شما،جانب انصاف را آن چنان که باید رعایت نکرده باشم.اگر جایی ناخواسته توهینی صورت گرفت و بی احترامی شد ،باور کنید که تعمدی نبوده و بر من ببخشید.
در این ایام و لیالی عزیز،ما را هم از دعای خیر خود محروم نکنید
بسیار ممنون و سپاسگزار از اینکه تا به اینجای کامنت ملال آور بنده را مطالعه کردید!!!!
التماس دعا،موفق باشید...

موسیقی ما بنده در انتها 3 کامنت به کامنت هام اضافه کردم،.ولی متاسفانه شاهد این هستم که دوتاش تایید نشده و فقط سومیش روتایید کردید.یک کامنتی رو هم که ذیل یکی نظر یکی از دوستان گذاشته بودم نمایش داده نشده.این که شما سایر کامنت های بنده رو تایید نکردید و فقط سومین کامنت رو تایید کردید،نظم منطقی حرفام رو از بین می بره.کلام من تو اون کامنت های تایید نشده هم مثل کلام همیشگی ام و از کوچک ترین توهین ها هم خالی بود.واقعا درک نمی کنم چرا سایر نظرات بنده تایید نشده ،لطفا برای اثبات بی طرفی تون،سایر کامنت های بنده رو هم تایید کنید.

سلامی دوباره آقای ناشری
ممنون که وقت گذاشتید
جواب من به شما در سه کامنت خلاصه شده که در صورت تایید، در ادامه می بینید و هرکدام به موضوع مجزایی می پردازد.برای دوستانی که ارجاعشان دادم به این کامنت ها،در نقد حرفهای شما و آقای امین نسبت به آقای زمانی،و البته وقت یا حوصله ی خواندن کامنت های طولانی را ندارند،خواندن کامنت دوم هم تقریبا کفایت می کند و اصل دلایل من در پافشاری بر دفاع از آقای زمانی،در کامنت دوم ذکر شده.می توانند فقط کامنت دوم را بخوانند.
این هم اولین کامنت از این سه کامنت است:
اول اینکه بابت تاخیردرپاسخ گویی ،عذرخواهی می کنم.مشغله ی درسی بنده حقیقتا کمرشکن است و همین الان هم که دارم این را می نویسم،در فرجه ی امتحان هستم!!خیلی فرصت ندارم مانند سایر دوستان، به سایت سر بزنم و تا بحال همه ی کامنت ها را با دقت نخوانده ام.اگر هم در این شرایط، برای پاسخ دهی به شما وقت می گذارم،برای این است که،با توجه به شخصیت شخیص شما، به نتیجه امید دارم.والا بارها و بارها در همین صفحه، اظهار فضل ها و افاضاتی از برخی دوستان دیده ام که تا بحدی سطحی است و بی اثر،که بیش از آنکه شان مخالفان را اثبات کند،پایین می آورد.کامنت هایبی که اگر بیکار هم بودم،پاسخ دهی به آنها ،مضحک بود!
چقدر دوست داشتم بیش از این با شما به بحث می نشستم و با توجه به اشتراک اساسی گفتمان مان،حداقل در اصول،سعی در قانع کردنتان می داشتم.ولی متاسفانه ضیق وقت خیلی به من اجازه ی مانور نمی دهد.احتمالا نتوانم بیش از این ،دنباله رو بحث باشم.ان شاالله بتوانم نظر شما را بعد از کامنتم بخوانم .ولی اگر هم فرصت نکردم مجددا به سایت بیایم و نظر شما را –دال بر ثبوت یا تغییر عقیده پس از خواندن کامنتم -متوجه شوم،پیشاپیش عذرخواهی می کنم.
بنده در کامنت قبلی ام هم ذکر کردم که از سیرغالب کامنت های شما این طور برداشت می شود که تمام سعی تان بر خارج نشدن از محدوده ی ادب و وقار است.هم چنان هم بر حرف خود هستم،چرا که سیر کلی کامنت های شما،گرچه بعضا حاوی نظراتی بوده که با نظر بنده تفاوت آشکاری دارد،ولی از لحاظ "ادبیات نوشتاری" و انتخاب کلمات،حالت استهزا و تمسخر به خود نگرفته و گرچه در مواردی مخالف بنده نظر داده اید،ولی در همان نظردهی هم، تا حد زیادی شان قلم را حفظ کرده اید و این،به نوبه ی خود قابل احترام است.
ولی برادر بزرگوار،خواهش بنده بر این است که از حرفهای بنده سوبرداشت نشود،درست است که بنده عمیقا معتقدم که شما انسان به غایت مودب و آشنا به اصول نزاکت هستید و از طرفی ،گوشتان را بر کلام حق بنسته اید و"سعی تان" بر این است که" لجاجتی "بر ناحق نداشته باشید و از روی انصاف قضاوت کنید.بنده تاکید دارم که "سعی تان"بر این است.این موضوع –"تلاش و تکاپوی" شما را می رساند در یافتن سخن حق-که خود به غایت ارزشمند است،ولی "همه چیز"نیست...
بنده معتقدم شما "تلاشتان" بر پیروی از حق است،ولی ابدا نگفته ام که از نظرم،این تلاش صد درصد محقق شده است. از نظر من، شما علاوه بر رعایت ادب نوشتاری،اصراری بر باطل و عدم تبعیت از حق،ندارید و دلیلتان برای اصرار برموضعی ،این است که گمان می کنید این موضع حق است.مانند برخی دوستان به غایت بی اخلاق سایت نیستید که با علم به ناحق بودن موضوعی ،هم چنان غرضمند از آن دفاع کنند،تنها به این دلیل که اساسا جرئت ابراز حقیقت را ندارند و می ترسند بهشان انگ"کم آوردن" زده شود."تلاش"شما برای "بی غرض بودن و از روی حق سخن گفتن"برای بنده مسجل است.
ولی برادر من ،منظور من این نبود که معتقدم شما در تلاش برای حق گویی،صد درصد درست عمل کرده اید.منظور من ،تایید روحیه ی ادب و احترام و از طرفی حقیقت جویی شما بود.ولی این را هم نگفتم که لزوما هر آنچه که گفته اید،حق است و منصفانه؛این را هم نگفتم که از نظرم،حرف شما کاملا منطقی است و ایرادی در آن نمی بینم.تحسین من ،برای "باز بودن ذهن شما برای پذیرفتن حق "بود،نه تاییدی بر همه ی حرفها و جهت گیری هایتان.کما اینکه احتمال دارد خود بنده در جایی،تمام تلاشم بر این بوده که از صرف"حق"دفاع کنم و به بیراهه نروم،ولی بعدها که نتایج کارم را بررسی کرده ام،متوجه شدم که ناخواسته و بدون غرض به ترویج سخن نادرست و باطلی دامن زده ام و بدون اینکه نیت بدی داشته باشم،در تقویت موج اشتباه عده ای بی تاثیر نبوده ام و راه را ناخواسته برای موج سواری عده ای سودجو و غرضمند باز کرده ام.
ابتدائا این نکته را بگویم که بنده ابدا خود را "وحی منزل"نمی دانم و محتمل است بنده هم جایی به خطا رفته باشم،ولی این حق طبیعی را هم به بنده بدهید که وقتی به نظرم آمد در سیر صحبت های شما خطایی وجود دارد،نسبت به آن بی تفاوت نباشم.اتفاقا باید بگویم که بنده نسبت به جملات شما، در مقایسه با سایر افراد مخالف،حساسیت به مراتب بیشتری دارم.چرا که شما برخلاف سایر مخالفین،در بسیاری موارد با ما مشترک هستید.
اگر حرف یا سخنی را با معیار های دینی ام بسنجم و به نظرم بیاید که اشتباه بوده است،اگر این اشتباه از جانب فردی باشد که در اصول با بنده مشترک است،به مراتب بیشتر حساسیت نشان می دهم و ناراحت می شوم ،تا وقتی که آن جمله ی غلط ، از آن کسی باشد که عقایدش زمین تا آسمان با من متفاوت است.چرا که اولا،به اصلاح آن اشتباه، در فرد اول امید بیشتری دارم.ثانیا و مهمتر از آن:تاثیری که اشتباه یک فرد هم مسلک من، در قشرمخالف می گذارد،به مراتب بیشتر است از تاثیری که هم فکر خودش می گذارد.اگر یک فرد مخالف ایدئولوژی من و شما،به دوستش مطلب اشتباهی را ترویج دهد،تاثیرش خیلی کمتر است از اینکه شما،این اشتباه را بکنید و آن خطا را به فرد مخالف بگویید.چرا که من و شما،علی رغم اختلافاتمان ،زیر یک پرچمیم و فرد مخالف ،خواه ناخواه هردو ما را در یک مسلک می بیندد و هرجمله ی مخالفی که از شما،به گوش قشر مخالف می رسد،تنها پیامش فروپاشی ما به عنوان یک ایدئولوژی واحد است.اشتباه شما به عنوان کسی که در بسیاری موارد با من و هم فکرانم مشترک هستید،تاثیری که بر حزب مخالف می گذارد،به مراتب بیشتر است از تاثیری که اعضای قشر مخالف بر خود می گذارند.از طرفی امیدی هم که به اصلاح اشتباه یک فرد موافق می رود،طبعا به مراتب بیشتر است از تغییر ایدئولوژی یک مخالف.
به همین دلیل بنده تاکید دارم: اینکه شما برخلاف سایر مخالفان ،با ما اشتراکات زیادی دارید،نه تنها موجب نمی شود بنده مخالفت و اختلاف نظر شما را نادیده بگیرم ،بلکه اتفاقا نسبت به آن حساسیت بیشتری دارم و این مخالفت ،برایم پررنگ تر است تا مخالفت یک مخالف بذات!بنابراین،اگر گمان کنم مخالفت شما در موردی چندان منطقی نیست،اگر جایی ناهمسویی بین نظر شما و خودم ببینم،تلاشم برای قانع کردن و برگرداندن نظر شما به مراتب بیشتر است.دقیقا به همین دلیل است که در این ایام پرمشغله ی زندگی،برای تغییر دیدگاه شما ،قلم فرسایی می کنم.چرا که اساسا،از نظرم، شما ارزش این بحث را دارید.
پس ازاین مقدمه ی طولانی،اصل عرایض بنده:
اول از همه یک توضیح کوتاه را خدمتتان عرض کنم من باب این جمله ی شما: "بيني و بين الله قسم شما بعد صحبتهاي زيبا و بدون نقص امين عزيز ديگه چيزي نداشتيد بگيد چز بازي با کلمات و متلک و سفسطه کاري و توهين همين حتي با احاديث ائمه و پيامبر !!!!"
در ارتباط با حرفهای آقای امین و آن قسمتی از حرفهایشان که مورد نقد بنده است،بعدا صحبت می کنم.عجالتا در ارتباط با جمله ی شما:
رشته ی تحصیلی بنده،اساسا ارتباط چندانی با دین ندارد.ولی بنده به سبب نزدیکی ذهن خود،سابقه ی خانوادگی و همچنین علاقه وافر،در کنار مطالعات دینی،مطالعات فلسفی هم داشته ام.در مورد اصول منطق و فلسفه و نحوه ی بیان و استدلال ،بی اطلاع نیستم و نسبت به تکنیک های سفسطه و مغلطه و بازی با کلمات و به حاشیه کشاندن بحث،بیگانه نیستم. اتفاقا چون قبل از ورودم به وادی بحث های اعتقادی به طور حجدی،کاملا از این موضوع مطلع بودم که :بسیارند کسانی که با مغلطه کردن،سعی دارند نظر خود را به زور به کرسی بنشانند!!!و چون از خطر این سفسطه ها اطلاع داشتم ،خوب می دانستم قبل از ورود جدی به عرصه ی نقد،باید با این فنون و تکنیک هایی که سفسطه را استدلال منطقی جا می زنند،به خوبی آشنا بود تا با آنها مقابله کرد.همه ی اینها را گفتم برای باور اینکه اگر اینجا کامنتی می گذارم و نظر مخالفی می دهم،هم در نقد آقای امین و هم نقد شما و سایر دوستان ،از روی سفسطه و تلاش برای به کرسی نشاندن نظرم،به هر قیمتی نیست.چرا که آن قدر بی سواد نیستم که اصول مغلطه و بازی با کلمات را نشناسم، و طببیعتا پس از آشنایی با اصول سفسطه،آن قدر برایم بی ارزش،غیر منطقی ،تنفربرانگیز و غیر اخلاقی جلوه می کنند که اخلاق حکم می کند از آنها دوری کنم.
واضحا،متلک و توهینی هم در کلام بنده نبوده و ان شاالله از این پس هم نخواهد بود.
فلذا انتظار دارم بعد از اتمام توضیحات بنده،اگر هم نظرتتان موافق من نشده و کماکان مخالف هستید،لااقل واژه ی بهتری نسبت به "بازی با کلمات و سفسطه "برای توصیف نوشته ام انتخاب کنید.
و اما دلایل بنده در نقد شما:
اول از همه،این نکته را متذکر شوم که بنده به شدت به سیر مصاحبه و ترتیب و چیدمان سوالات و روح کلی که در روند طراحی سوالات مصاحبه وجود دارد،اعتراض دارم.قصدم زیر سوال بردن نیت مصاحبه کننده نیست.چه بسا نیت بدی نداشته باشد یا اساسا،مسئول این چیدمان کس دیگری باشد.ولی آنچه مشخص است این است که،خواسته یا ناخواسته، واضحا در روند مصاحبه جهت دار عمل کرده و سیر سوالاتش،به جای اینکه بیشتر به اصول موسیقیایی حرفه ی آقای زمانی بپردازد،کاملا برنامه ریزی شده مسیر مصاحبه را به حاشیه کشانده.سوای عقبه ی آقای زمانی،این روزها ایشان بیشتربه به خاطر دو تیتراژی که برای ماه رمضان خوانده اند بر سر زبان ها هستند و منطقا این مصاحبه هم، طبق تیتر اصلی اش قرار بود به اثر امام رضا بپردازد ولاغیر.ولی به جای چیدمان سوال موسیقیایی یا حداقل مرتبط با فضای کاری این روزهای آقای زمانی،شاهد این هستیم که سیر سوالات مصاحبه از جای دیگری سر در می آورد و به واکاوی و کالبدشکافی حرکت یکی دوسال پیش ایشان می پردازد و بخش زیادی از مصاحبه، بجای اینکه ،طبق وعده ی تیتر آن، توضیح درباره ی اثر امام رضا باشد،به مسائلی بعضا بی ربط پرداخته و با شیوه های ظریف ژورنالیستی سعی در برجسته تر کردن آنها هم داشته!!!
قصد اتهام، آن هم در این ماه عزیز را ندارم.ولی به نظر بنده،هر نگاه بی طرفی سریع این را متوجه می شود که گویا خود مصاحبه کننده،بیش از اینکه به آثار این روزهای آقای زمانی،علی الخصوص اثر امام رضا توجه کند،چندان بی علاقه به جنجالی و حاشیه ای کردن فضا نبوده و سیر کلی سوالات و توالی مصاحبه،به خوبی نشان می دهد بیش از اینکه به پاسخ خواننده و مداح توجه شود،تلاش برای تولید یک مصاحبه ی "جنجالی و مخاطب محور" است.متاسفانه شاهد این فنون نه چندان جالب ژورنالیستی و حرکات نه چندان بی طرف،حتی در تیتر بندی مصاحبه هم هستیم.بنده واقعا متوجه نمی شوم چطور وقتی سوال مصاحبه کننده درمورد سامی یوسف اساسا چیز دیگری بوده-تقلید یا عدم تقلید آقای زمانی از سامی یوسف،و نه نظر آقای زمانی درباره ی آثار سامی یوسف-و آن همه صحبتی که آقای زمانی درباره ی ابعاد مختلف آثار سامی یوسف کردند،باید شاهد این تیتر جنجالی باشیم که"آثار سامی یوسف سطحی است"!!!
اصل صحبت آقای زمانی و فوکوس ایشان تنها بر این بود که الگویشان در ورود به این وادی سامی یوسف نبوده ،چرا که کار هر دو ،گرچه ارزشمند،ولی در دو حیطه ی متفاوت است.ایشان حتی کار سامی یوسف را از لحاظ تکنیکی تحسین هم کردند و صریحا اعلام کردند آثار سامی یوسف در جامعه ی غربی مفید و مثمر ثمر است و معارف دینی را بیدار می کند.پس چرا باید شاهد تیتری باشیم که بجای جامعیت داشتن ودربرداشتن روح کلی حرف های آقای زمانی،فقط به یک جمله پرداخته و آن را bold کرده باشد؟؟طراحان صفحه ی مصاحبه، در خوش بینانه ترین حالت ممکن،حتی زحمت این را به خود نداده اند که تیتری بزنند که"کلیت" حرفهای آقای زمانی را درباره ی "محتوای آثار سامی یوسف"پوشش دهد.اینکه آقلای زمانی اشاره داشتند،کارهای سامی یوسف"از دیدگاه بچه مسلمان پای منبر رفته"سطحی است،نه اینکه ذاتا سطح پایین است.
طبیعی است که با این تیتر نه چندان بی طرفانه و سیر کلی صحبت ها،باید هم انتظار داشته باشیم دوستانی بیایند و صرف خواند تیتر ،بدون توجه به متن اصلی مصاحبه و حرفهای آقای زمانی قضاوت کنند و فقط با خواندن تیتر آن هم به صورت سطحی،به آقای زمانی بتازند و ایشان را بی انصافانه بکوبند.ولی برادر گرامی،با شناختی که بنده از منطق و حق جویی شما دارم،واقعا انتظار ندارم ناخواسته به این جرگه ی بیگانه بپیوندید و بدون خواندن دقیق متن مصاحبه،در مورد این حرف آقای زمانی اظهار نظر کنید، و بدتر از آن ،به ایشان اتهام خودبزرگ بینی بزنید.
اول اینکه برخلاف نظر شما،بنده شدیدا اصرار دارم که آنچه در توضیح دلایل آقای زمانی آوردم،حداقل در کامنت اولم،به هیچ عنوان"بسط و تفضیل بیش از حد"،"تفسیر به رای" یا "برداشت خود از حرفهای آقای زمانی "نبود.بلکه دقیقا"عین جملات آقای زمانی"بود.اتفاقا انتقادم هم به دوستان مخالف این نیست که چرا "برداشت"اشتباه می کنند،بکه این است که چرا"عین متن مصاحبه"را درست نمی خوانند یا چرا به "تک تک حرفهای آقای زمانی"توجه کافی ندارند.راستش را بخواهید بنده فکر می کردم حرفهای آقای زمانی آن قدر واضح بیان شده که صرف"دقیق خواندن"آن برای فهم منظور ایشان اکتفا می کند و حرفهای آقای زمانی را آنقدر شفاف می دانستم که نیازی به تفسیر آن چنانی نباشد و شاید با وجود مصاحبه ی واضح ایشان، انتظار نظر مخالف را ،حداقل در این بعد زیاد ،نداشتم.ولی پس از خواندن نظرات مخالف،متوجه شدم که گویا دوستان از همین جملات هم منظور اشتباهی را برداشت کرده اند و به همین دلیل بود که مجبور به تفسیر شدم؛ والا همین الان هم تاکیدم بر این است که مرجع تفاسیر من،فقط و فقط"متن صریح آقای زمانی بود"،نه ذره ای کمتر و نه ذره ای بیشتر.هنوز هم معتقدم ،تنها و تنها با مراجعه به "متن صریح مصاحبه و عین صحبت های آقای زمانی "می توان پی برد که ایشان به هیچ عنوان در مصاحبه سامی یوسف را تخریب نکردند.از نظر من،همان متن صریح چند خطی برای ارجاع کفایت می کند و توضیح من،صرفا برای روشن شدن مو ضوع بود،آن هم بعد از آنکه متوجه شدم برخی دوستان سوبرداشت کرده اند؛ و البته توضیح بنده هم فقط براساس همان متن اصلی مصاحبه بود،نه برداشت شخصی خودم با توجه به عقبه ی آقای زمانی یا نیت خوانی منظور ایشان یا تفسیر به احسن.
علی رغم سیر بد سوالات مطرح شده،واقعا فکر می کنم سیر پاسخ های آقای زمانی به حد کافی واضح است که انتقاد ایشان در مصاحبه ،نه انتقاد به ذات کارهای سامی یوسف است و نه حتی ذره ای کم کردن ارزش معنوی کارهای او،چه برسد به تخریب.
فلذا ابدا توصیه نمی کنم توضیحات و تفسیرهای بنده را مجددا مطالعه کنید تا شاید تصمیمتان عوض شود،تنها خواهشم از شما و توصیه ی خواهرانه ام این است که"عین متن"آقای زمانی و "متن صریح مصاحبه ی ایشان"را ،این بار کمی با دقت بیشتر مطالعه بفرمایید و بعد تصمیم گیری کنید.همین و بس.
اینها را که گفتم ،در ارتباط با این جملات شما بود:" حرفهاي اقاي زماني در خصوص سامي يوسف کاملا مشخص بود ..
يک بچه 5 ساله هم متوجه ميشد ..من دوستم اقا امين عزيز و بقيه دوستان کاملا موضوع رو شفاف سازي کردند که نيازي به صحبت دوباره نيست .."
"خواهر بزرگوار مردم چشم و گوششون باز شده دفعه قبل هم گفتم شماها با اين دفاعيات بي اساس فقط داريد خودتون و حامد زماني رو زير سوال ميبريد
پس به خاطر خودتون هم که شده تمومش کنيد"
"اين حرف حامد زماني کاملا اشتباه بود که فقط و فقط چون از هنرمند محبوبتون بت درست کرديد و بت پرستش شديد نخواستيد اين حرفو قبول کنيد"
و همچنین پاسخی که به اولین کامنت بنده دادید:"کاملا مشخص بود منظور زمانی چی بود...لطفا احساسی نظر ندید..."
کاملا متوجه هستم که این جملات شما غرضمند نیست و آن را به هیچ عنوان توهین و هتاکی تلقی نمی کنم.ولی تمایل دارم این را هم متوجه باشید که اگر جملات آقای زمانی برای من که حقیقتا سعی می کنم دور از انصاف نظر ندهم،واقعا"توهین مشخص" بود،در دفاع از آن، سیاهه تنظیم نمی کردم.
اتفاقا از نظر بنده و سایر دوستان هم حرف های آقای زمانی "کاملا مشخص "بود،ولی نه در توهین به سامی یوسف،بلکه در توضیح برای الگو برنداشتن از سامی یوسف ، و اتفاقا ما هم درست مثل شما اعتقاد داریم که متن مصاحبه کاملا واضح و خود گویای همه چیز است،ولی نه در حمایت از حرف شما،بلکه برعکس.کاملا مشخص و مبرهن است که انتقاد آقای زمانی در مصاحبه،فقط و فقط به "میزان تاثیراشعار سامی یوسف در جامعه ی اسلامی "تعلق گرفته،نه هیچ کدام از نیات بد و انتقادهای غیر منصفانه از سامی یوسف یا خودبزرگ بینی.
این که از یک مطلب واحد،من و شما به نتیجه ای تا به این حد متفاوت می رسیم و هردو هم برهان خود را "مشخص و واضح" می دانیم،خود بحث دیگری است.گرچه میل قلبی من با توجه به استدلالاتی که در دفاع از آقای زمانی ارائه دادم، بر این بود که شما مجاب شوید.گرچه عمیقا احساس می کردم آنقدر درارتباط با دلیل آقای زمانی از به کار بردن کلمه ی "سطحی " توضیح داده ام که دوستان واقعا قانع شوند،با این وجود باز هم دور از انتظار نبود که در رساندن منظور خود موفق عمل نکرده باشم و شما ،همچنان بر نظر قبلی خود پافشاری کنید که :آقای زمانی در حق سامی یوسف کم لطفی کرده اند.ولی حقیقتا انتظارنداشتم با آن همه شرح و تفصیل بنده،باز هم شما دلایل خود را، دال بر کم لطفی آقای زمانی ،تا بحدی "واضح و مشخص"بدانید که هرکه با این نظر مخالف باشد،دفاعیه اش را بی اساس ،متعصبانه،دال بر بت ساختن و نظر احساسی بخوانید.صد البته شاید کوتاهی از من بوده که نتوانسته ام دفاعیه ی خوبی ارائه بدهم و منظورم را بدرستی و تمام و کمال منتقل کنم؛ولی حقیقتا انتظار داشتم،بعد از آنهمه بحث،حداقل در صحت دیدگاه خود "شک "کنید،نه اینکه آن را آنقدر قاطع و یقینی بدانید که اعلام کنید"حتی بچه ی 5 ساله هم می فهمد که نظر ما درست است "یا اینکه تلویحا با جمله ی "مردم چشم و گوششون باز شده"،ما را چشم و گوش بسته بخوانید.
برادر بزرگوار،بنده برای شما،به سبب منشتان احترام زیادی قائلم.منظورم ازبیان این جمله ها،این نبود که چیزی به دل گرفتم.ابدا.صرفا بر این نکته تاکید دارم که اگر به زعم شما،نظرات و دلایلتان مستدل است،از نظر من هم دلایلم برای نفی حرف شما،کاملا منطقی و مستدل است.اگر شما مدعی هستید که 1000 علامت سوال دیگر هم گذاشته شود باز هم حرفتان منطقی است،بنده هم معتقدم هزاربار دیگر هم حرف هایتان را تکرار کنید بنده نظرم منطقی است.اگر شما معتقدید شفاف سازی کردید،بنده هم به زعم خودم، تا توانستم شفاف سازی کردم که نشان دهم حرف شما درست نیست. پس دلیلی ندارد اینجا کسی حرف خود را آنقدر قاطع بداند که حکم کند حتی بچه ی 5 ساله هم می فهمد که او درست می گوید.همین...
ضمن اینکه در جایی هم، از ادامه ی بحث و اصرار بر دفاع از آقای زمانی و به درازا کشیدن مطلب،از جانب ما، اعتراض کردید.برادر گرامی،از بسیاری از دوستان مخالف انتظار چندانی ندارم،ولی از شما،چون بی نصیب از نعمت انصافتان نمی دانم،می خواهم با وجدانی بیدار قضاوت کنید:
از نظر شما اگر سایر دوستان به غایت با اخلاق،تا به این حد بحث را به حاشیه نمی کشاندند و به بهانه ی یک مصاحبه ی معمولی،از هر دری ابراز فضل نمی کردند و به بهانه ی بالا بردن سامی یوسف،آقای زمانی را مورد هجمه های این چنینی قرار نمی دادند،باز هم شما شاهد این حجم کثیر کامنت ها و دفاعیه ها از ما بودید؟؟جالب است که برخی دوستان ادعا می کنند ما اینجا هیئت مذهبی راه انداخته ایم ،ولی این خودشان هستند که به بهانه ی یک مصاحبه ی موسیقیایی،اسم آقای جلیلی را وسط می کشند و پشت پرده ی دفاع از نتیجه ی انتخابات، اختلافات انتخاباتی شان را با تخریب ایدئولوژی ما، روی دایره می ریزند!!!بنده به هیچ وجه لحن تندی را که یکی از دوستان نسبت به آقای شریف داشتند،تایید نمی کنم (آخه تو چی میدونی موسیقی ارزشی یعنی چی؟)و آن را امری ناپسند می دانم.ولی بهتر است امثال آقای شریفی هم به جای ژست مظلوم نمایی گرفتن،کمی هم به فکر عواقب تهمت خود باشند.بهتر است امثال ایشان،به جای مانور مظلوم واقع شدن،کمی هم به این فکر باشند که: همان طور که خودشان صرف گوینده ی یک نظر تند و غیر منصفانه را به صاحب همین روزها می سپارند،آقای زمانی هم می تواند ایشان را با آن همه تهمت و افترایی که در کمال ناجوانمردی به خص آقای زمانی زدند،؛به صاحب همین روزها بسپارد.
اگر کلاه انصافتان را قاضی کنید بدون شک خواهید فهمید مقصربه درازا کشیده شدن بحث،دوستانی هستند که حنجره های بی تابشان ،عقده های سیاسی شان را در یک سایت موسیقیایی خالی می کند،نه من و امثال من،که در یک سایت با رسالت موسیقی،از موسیقی ارزشی حرف می زنیم ولاغیر؛ و تا مجبور به پاسخ گویی نشده ایم،سکوت اختیار می کنیم.

(این دومین کامنت از 3 کامنت است و در واقع نقد اصلی من به حرفهای شما و آقای امین،در کامنت هایم در نظرات پایینی هم دوستان را به همین کامنت ارجاع دادم.امیدوارم بتوانم در حد سواد ناقص خود،در رفع این شبهه کمکی کرده باشم)
و اما جواب اصلی شما و دلیل تاکیدم بر اینکه حرفهای آقای زمانی ،کم لطفی به سامی یوسف نیست.خواهشمندم این قسمت را با دقتی مضاعف مطالعه بفرمایید چون جان مایه ی انتقاد من به شما و سایر دوستان مخالف همین قسمت است:
شما فرمودید برهان های زیادی آوردید و دلایل زیادی را متذکر شدید.ولی بنده تمامی کامنت های شما را که به دقت خواندم،همه اش شرح و تفصیل یک جمله بود و خلاصه می شد در این کلام که"ارزش کارهای آقای سامی یوسف زیاد است".تمام کارهایی را هم که آقای "امین"گفتند،بنده اگر هم نشنیده باشم ،متنشان را خوانده ام -اساسا تا درباره ی موضوعی اطلاع نداشته باشم،قضاوت نمی کنم- و همه ی حرفهای ایشان هم خلاصه در "ارزشمند بودن کار آقای سامی یوسف"بود و بس.خود شما هم متذکر شدید که دلایل شما و آقای امین،هرچقدر هم که طولانی و بسیط باشد ،همه خلاصه در "ارزش کارهای سامی یوسف"است ولاغیر.
شما دلیلی برای رد حرف بنده، دال بر "جامع نبودن کارهای سامی یوسف در جامعه ی اسلامی"، و "متفاوت بودن عرصه ی کاری ایشان با آقای زمانی"نیاوردید که هیچ،بعضا این حرفهای بنده را تایید هم کردید. فلذا گمان می کنم در این زمینه ها با بنده موافق باشید و اصل فرمایشتان ،تنها در این خلاصه شود که" کارهای سامی یوسف به غایت ارزشمند است".حرف آقای امین هم در همین خلاصه می شد.فکر نمی کنم ،نه شما و نه آقای امین،به مطلبی ورای این موضوع پرداخته باشید و اصل تاکیدنتان ،تنها بر "ارزش آثار سامی یوسف"بود.غیر از این است؟
بنده در متن قبلی ام هم به طور کامل ثابت کردم که این صحبت شما،نه تنها منافاتی با مصاحبه ی آقای زمانی ندارد،بلکه عملا مهر تاییدی هم بر حرفهای ایشان هست.بحث آقای زمانی و انتقادش از آثار سامی یوسف،اساسا مربوط به "ارزش کارهای سامی یوسف"نمی شود،بلکه اصولا آقای زمانی به مبحثی کاملا متفاوت پرداخته اند که گویا شما تمام و کمال متوجه نشدید و متاسفانه،من و هم فکرانم هم در رساندن آن به شما،چندان موفق نبوده ایم.همین مساله باعث شده که شما،نسبت به اصل صحبت آقای زمانی –که اتفاقا بسیار هم منطقی است-بی تفاوت باشید و به راحتی از آن گذر کنید،و صرف برداشت خود را نسبت به حرفهای ایشان،تا به این حد بسط و گسترش دهید.غافل از اینکه آنچه شما به آن می پردازید،نه تنها نقدی بر مصاحبه نیست،که تاییدی هم بر آن هست.
ان شاالله که بتوانم در این کامنت این مطلب را به شما اثبات کنم:
برای دور نشدن بحث از روند منطقی ،اجازه بدهید قدم به قدم پیش برویم.بگذارید از اینجا شروع کنیم:یک بار دیگر سوال خبرنگار از آقای زمانی را مرور کنید:
"عده ای معتقدند که کارهای سامی یوسف را به نوعی باید تاثیر پذیری از سامی یوسف دانست. حامد،خودت چه فکر می کنی؟آیا الگوی تو سامی یوسف بوده است؟"
از خود شما می پرسم.مگر غیر از این بود که سوال خبرنگار"الگوپذیری یا عدم الگوپذیری"آقای زمانی از سامی یوسف بود؟آیا خبرنگار چیز بیشتری را پرسید و نظر آقای زمانی را درباره ی "شخص سامی یوسف"،"ذات کارهای او"،"ارزش آثارش" و"نقد سامی یوسف"جویا شد؟؟یا صرفا سوال درباره ی این بودکه "شخص حامد زمانی از سامی یوسف تقلید و الگوبرداری می کند یا خیر"؟؟
می بینید که سوال اول خبرنگار صرفا خلاصه در "الگوبرداری آقای زمانی از سامی یوسف"بود ولاغیر.نه ذره ای بیشتر از این.پس منطقا باید در نظر بگیریم،هر جوابی هم که به این سوال داده می شود،فقط و فقط در راستای توضیح"الگو برداری یا عدم الگوبرداری"است،نه "توصیف ذات و شخصیت سامی یوسف و نقد کلی آثار ایشان و یا زیر سوال بردن ارزش کار ایشان".آقای زمانی هم دقیقا "فقط به سوال"پاسخ دادند که "الگو برداری نکرده اند"(روی اصل سوال که "الگوبرداشتن یا برنداشتن" است ،تاکید دارم.اصل صحبت من حول این کلمه است و خواهشا به آن توجه کنید).طبیعی است که وقتی ایشان می گویند از سامی یوسف الگو نگرفته اند،باید دلیلش را هم توضیح بدهند.هر آنچه هم که در ادامه گفتند،"دلایلشان برای عدم الگو برداری" بود،نه کم لطفی یا انتقاد شدید اللحن از سامی یوسف.ایشان گفتند که الگوی کارشان سامی یوسف نبود و دلیلشان را هم در ادامه گفتند:)به این قسمت از عرایض بنده هم توجه بفرمایید،اصل انتقاد من از شما،درعدم توجه به همین بخش است –که اتفاقا جان مایه ی مصاحبه هم هست)
ایشان گفتند که "من از سامی یوسف تقلید نمی کنم،چون حیطه ی کاری من و سامی یوسف متفاوت است"،همین و بس،اصل صحبت ایشان بر "تفاوت"جنس کار ایشان با سامی یوسف بود که دلیلی است بر تبعیت نکردن آقای زمانی از وی...
اساس بحث بنده و مانورم هم بر همین یک کلمه است:"تفاوت" و لاغیر...
اصلا و ابدا بحث آقای زمانی بر این نیست که "کار من ارزشمند تر است یا کار سامی یوسف"،"اجر معنوی اثر من نزد خدا بیشتر است یا سامی یوسف"،"زحمتی که من برای اسلام کشیده ام بیشتر است یا سامی یوسف"،"قدر و منزلت شخص من بالاتر است یا سامی یوسف"و موارد مشابه دیگر.شما فرمودید اینکه آقای زمانی خود را با سامی یوسف قیاس کرده اند،قیاسی مع الفارق است.بنده هم عرض می کنم اتفاقا آقای زمانی نه تنها خود را با سامی یوسف قیاس نکرده اند،بلکه دقیقا برعکس،به اصل "تفاوت "خود با سامی یوسف پرداخته اند و بر آن فوکوس داده اند.
شما و آقای امین،جملات زیادی آوردید در قدر و منزلت آثار سامی یوسف،که همگی بدون شک مورد تاکید من هم هست.ولی اصرار من بر اینکه شما متن مصاحبه را دقیق نخوانده اید و مخالفتم با شما ،به این دلیل است که: اساسا،صحبت های آقای زمانی حول تایید یا تکذیب ارزش کارهای سامی یوسف نیست.ارزش کارهای سامی یوسف و اجر معنوی آنها و زحمتی که برای اسلام کشیده،همه و همه به جای خود محفوظ ،ولی بحث این است که این مصاحبه،اساسا نقد "ارزش کارهای سامی یوسف نیست"،بلکه جان مایه ی کلام ایشان"تفاوت کارهای سامی یوسف"است.(به فرق دو کلمه ی "ارزش" و "تفاوت"توجه کنید)
کاملا واضح است که ایشان به هیچ وجه منکر ارزش و اجر معنوی کارهای سامی یوسف نشدند،نه جایی ارزش کار خود را بالاتر نشان دادند و نه جایی ارزش کار سامی یوسف را،نه جایی گفتند اجر معنوی من بالاتر است نه جایی گفتند اجر معنوی سامی یوسف،نه جایی گفتند من زحمت بیشتری برای ترویج اسلام کشیده ام،نه جایی گفتند سامی یوسف
اصل حرف ایشان،تنها خلاصه در یک جمله است"نوع کار من و سامی یوسف متفاوت است،پس من از او الگو برداری نکرده ام "همین و بس...حرف ایشان فقط "تفاوت "است و لاغیر.ایشان اتفاقا ابراز کرده اند که کارهای سامی یوسف، هم از لحاظ تکنیکی قوی است و هم در جامعه ی غربی، ارزشمند و مفید.این مساله در مصاحبه ی ایشان آمده و قابل انکار نیست.بحث ایشان تنها خلاصه دریک کلام است:"کار سامی یوسف و من،هر دو ارزشمند است،منتها کار ارزشی من،کاربردش در جامعه ی مسلمان بیشتر است و کار ارزشی سامی یوسف،کاربردش در جامعه ی غربی .به همین دلیل جنس کار و ادبیات گفتاری ما با هم متفاوت است فلذا او الگوی من نیست"
منصفانه قضاوت کنید برادر،این که نوشتم،عین جمله ی آقای زمانی نیست؟؟این تفسیر من است یا "متن صریح مصاحبه"؟؟
بار قبل هم خدمتتان عرض کردم،ما مامور به فال زنی و نیت خوانی افراد نبوده و نیستیم ،که این خود مصداق بارز تهمت است.قرار نیست من بگویم منظور قلبی و درونی و دلی و روحانی!!!آقای زمانی از این جمله چه بوده و بر اساس آن حکم صادر کنم.قرار است معیار من برای قضاوت ،خود جمله ای باشد که پیش رویم حاضر می بینم.مگر آنچه من نوشتم و در انتهای عرایضم به آن رسیدم،چیزی جز "اصل صحبت های آقای زمانی"بود؟؟آیا از روی تعصب و غرض،چیزی به آن اضافه کردم؟؟آیا حرف آقای زمانی –که تنها خلاصه می شود در "تفاوت جنس کاری "ایشان و سامی یوسف-به این معناست که ایشان،ارزش معنوی کارهای سامی یوسف را انکار کردند و خود را بالاتر دانستند؟؟آیا صرف اینکه آقای زمانی گفته حیطه ی کار من متفاوت است،یعنی اینکه می خواسته بگوید اجرکارمن بالاتر است و زحمتی که کشیده ام بیشتر؟؟؟آیا صرف تفاوت دو چیز،دلیلی می شود بر اینکه یکی ارزشمند است و دیگری از درجه ی اعتبار ساقط؟؟آیا نمی شود دو اثر،از دو جنس متفاوت باشند،ولی هردو ارزشمند باشند،لیکن یکی در جایی ارزش داشته باشد و دیگری در جای دیگر؟؟؟
مثال بنده صرفا مثال است و دنبال تعیین مصداق و تناظر یک به یک نیستم،در مثل هم که مناقشه نیست.فرض کنید یک نفر در دین،در وادی تفسیر قرآن فعالیت می کند و دیگری در وادی"تالیف رساله" که دو موضوع اساسا متفاوت اند.به نظر شما، این "تفاوت" دلیل نمی شود برای اینکه مالف رساله از مفسر قرآن تبعیت نکند؟؟آیا این به معنای این است که مالف رساله،ارزش های مفسر قرآن را انکار کرده است؟؟
یا مثلا در مورد دو بزرگی که یکی در عرصه ی علم کلام فعالیت دارد و دیگری فلسفه.به نظرشما منطقی است که دومی از اولی تبعیت کند و الگوبرداری؟؟؟آیا اگر الگوبرداری نکند،ارزش های نفر اول را زیر سوال برده؟؟

بحث آقای زمانی هم بر همین نکته است،ایشان صراحتا گفته اند:کار من و سامی یوسف،هر دو ارزشی ولی در عین حال از دو جنس متفاوت است،چرا که ارزش کار سامی یوسف،بیشتر در کشورهای غربی است و ارزش کار من،در کشورهای اسلامی.همین موضوع دلیلی است که الگوی من،او نباشد.
ببینید؛اینجا بحث آقای زمانی اصلا این نیست که ارزش کدام بالاتر است.بحث بر سر این است که هرکدام،کاربردش در یک جاست.کلام سامی یوسف ،از آنجا که کلی است و وارد جزییات نمی شود و تنها بعد "رحمت"اسلام را مورد تاکید قرار می دهد،برای جامعه ی غرب دلنشین است،اما جامعه ی اسلامی که با این مسائل به خوبی آشناست،وجود خواننده ای با آثار پرداخته به" صرف کلیات اسلام و صرف جنبه ی رحمت اسلام" و تاحدودی بی توجه به بعد"اقتدار اسلامی"،گرچه ارزشمند است ولی چندان نیازهایش را ارضا نمی کند.این جامعه نیازمند خواننده ای است که در آثارش ،از آن کلیات که بارها تکرار شده گذر کرده باشد و به سایر جنبه های دین هم بپردازد و "کل اسلام" را محوریت قرار دهد،نه فقط بعد مهربانی.کل اسلام را مبنا قرار دهد،نه فقط بعدی را که بنا به مصلحت های خوانندگی برای غرب،نیاز بیشتری برای پرداختن بهشان هست.
دلایل آقای زمانی برای تفاوت جنس کاری ایشان و سامی یوسف را،هم خودشان مطرح کردند و هم من به آن سابقا اشاره داشتم،محض باز شدن بیشتر موضوع،کلیاتی را مجددا عرض می کنم:
ببینید،کارهای خوانندگان ارزشی جوامع غربی،غالبا نسبت به خوانندگان ارزشی جوامع اسلامی،با محافظه کاری بیشتری همراه است و نیز، صرف پرداختن به کلیات و عدم ورود به خط قرمزها و "عدم عرضه ی تمامیت یک ارزش به مخاطب، از ترس پس زده شدن آن ارزش".
خواننده ی جامعه ی غربی اولا به همه ی جنبه های ارزشی اسلام نمی پردازد،چرا که برای مخاطب غربی ناآشنا با اسلام،احتمال زیادی وجود دارد که بیان کل مطلب به صورت یکجا،موجب شود آن ارزش را به کلی انکار کند .از طرفی خواننده ی جوامع غربی،همان گلچینی از ارزش ها را هم که می خواهد بیان کند،در هزار لطایف الحیل و استعاره و کنایه و ایهام می پیچد ،تا رکی کلامش ،باعث این نشود که مخاطب آن را رد کند.این عملکرد،"برای کار در آن جامعه ی غربی"نه تنها غیر مفید نیست،بلکه بسیار ارزشمند هم هست،ولی "فقط برای آن جامعه ی غربی".
جامعه ی مسلمان و آشنا به وحی،تشنه ی "کل مطالب دین و پرداختن به همه ی جنبه های دین مبین اسلام" است و نه فقط ابعادی از آن،از طرفی جامعه ی صریح اسلامی،استعاره و ایهام نمی خواهد ،و دوست دارد اگر بناست مطلبی دینی بر او عرضه شود،در بسیاری موارد رک و بی پرده باشد .حداقل جامعه ی شیعی،همین گونه است.محافظه کارانه و در نهان و لفافه صحبت کردن ،مال وقتی است که بیم آن باشد مخاطب مفاهیم را نپذیرد و در برابر آنها گارد بگیرد-و اتفاقا در این وقت ها چنین زبانی بسیار هم پسندیده است.ولی در جامعه ای که در آن همه مسلمان اند و با این مفاهیم آشنا،و در برابر آنها مقاومت نمی کنند،دیگر دلیلی ندارد آن مفاهیم در قالب پنهانی و با رویکرد لفافه گفته شوند.این جاست که اتفاقا،رک و بی پرده گفتن مفاهیم در ماندگاری آنها بیشتر موثر واقع می شود و این ،لحن حماسی و آمیخته با اقتدار است که "روح اقتدارو جلال "را در مردم بیدار می کند و حس تکلیف برای عمل به آن مفاهیم را در آنها زنده می کند.
از طرفی هم جامعه ی مسلمان نیازمند آشنایی با "تمام اسلام" است،نه فقط ابعادی از آن.بنده با دوستانی که از بیخ و بن با وجود بعد "شدت"در اسلام در کنار بعد "رحمت"مخالفند،هیچ بحثی ندارم.چرا که آنقدر دلیل و برهان در کامنت های فبلی ام آورده ام که برای گوش های شنوا،اگرواقعا شنوا باشند،کافی باشد که در اسلام،رحمت و شدت لازم و ملزوم یکدیگرند.مهربانی و اقتدار در کنار هم لازم اند،جاذبه و دافعه با هم معنا می شوند.اگر بنا باشد بگوییم در اسلام فقط و فقط مهربانی است که تعریف شده ،و خدا روحیه ی اقتدار و غیرت و واکنش و ایستادگی و شدید العمل بودن ما در مواقعی را ، بیهوده آفریده،با عرض معذرت مسلک مان" اسلام" نیست،مسلک "سیب زمینی"است.اگر بناست ما فقط و فقط مهربانی خدا را ببینیم و اقتدارش را نه،به "عدالت خداوندی"شک کرده ایم...
بنده بحثم با شماست، که با منطقی که در شخصتان سراغ دارم،بعید می دانم در این زمینه مخالف من فکر کنید که در اسلام "شدت و رحمت "،هر دو تعریف شده اند.پس روی صحبتم هم با شماست.از نظر شما کسی که بیشتر تمرکزش بر روحیه ی رحمت اسلام است و به بعد دیگرش زیاد نمی پردازد،هرچقدر هم که ارزشمند کار کرده باشد و مفید،هرچقدر هم که کارش اجر داشته باشد،آیا تصویری از "تمام دین من"را در اختیارم قرار داده؟آیا بنده نیازی به درک "اقتدار و صلابت"در اسلام ندارم؟اصلا از این هم گذشته،بنده اهمیت مسائل ارزشمندی مثل توحید،پیامبر اکرم،وحدت و بعد مهربانی -که در واقع پایه و اصول دین من را تشکیل می دهند-انکار نمی کنم ، ولی آیا وقت آن نرسیده که بنده به سایر مسائل دینم هم بپردازم؟دین من ابعاد دیگری هم دارد که مغفول مانده،ابعادی مثل ایستادگی در برابر ستم بلاد کفر،از ظلمی که در فلسطین و میانمار و بحرین جریان دارد-که از انصاف نگذریم سامی یوسف در این مورد هم واکنش نشان داد-تا تحریم هایی که به کشور خودم روانه می شود،یا مسائلی مثل شهدای 8 سال دفاع کشورم، شهدای هسته ای ما یا مسائلی مثل بیان صریح ولایت مداری و رهبری در اشعار،یا مسائلی مثل حجاب و عفاف .مسائلی که آقای زمانی به زیبایی درباره شان واکنش نشان داد.
والله قسم، ابدا قصد توهین به هیچ کدام از عزیزان اهل سنت مان را ندارم و به شدت به وحدت شیعه و سنی معتقدم و برای هم وطنان اهل سنت ،احترام زیادی قائلم.فلذا خواهشمندم از حرفم سوبرداشتی علیه عزیزان هم وطن اهل سنت صورت نگیرد:
بنده به عنوان یک شیعه ،نیازمند پرداختن به بعد عظیمی از دینم تحت عنوان امامت هستم که در ابعاد جهانی مغفول مانده،پرداختن به مسائلی مثل مظلومیت سید الشهدا،امام علی(ع) ،حضرت زهرا(س)،امام هادی(ع)،و حضرت ولی عصر(عج) و...
تمامی این مسائل در آثار آقای زمانی وجود دارد و به همین دلیل است که بنده تاکید دارم ایشان تلاششان بر این است که "بعد کامل تری "از اسلام به من ارائه دهند نسبت به سامی یوسف.نه اینکه خدایی نکرده کار سامی یوسف را بی ارزش بدانم،چه بسا همان کار در جامعه ی غرب،مناسب و اصلا الزامی باشد .ولی سوال این است که آیا در جامعه ی ایرانی هم ،به همان اندازه اثر دارد که در جامعه ی غربی؟؟
تاکید من فقط بر این"بومی سازی"است و اینکه رسالت خواننده ی غرب،اصولا با خواننده ی کشور مسلمان متفاوت است،فلذا دلیلی ندارد خواننده ی کشور مسلمان از خواننده ی کشور الگوبرداری کند.منظور آقای زمانی هم از سطحی ،همین است که این مفاهیم،به همه ی ابعاد دین و همه ی ابعاد مورد دغدغه در کشوری اسلامی نپرداخته و به همین دلیل سطحی است.آقای زمانی این سطحی بودن را در جوامع غربی انتقاد نکردند و حتی لازم هم دانستند.این را، از این جمله ی ایشان هم می توان برداشت کرد:" کارهای سامی یوسف به درد جامعه ای مثل جوامع غربی می خورد که معارفی شبیه معارف دینی ما در آنجا کمتر به چشم میخورد و به نوعی روحیه اسلام طلبی مسلمانان را ارضا می کند"
این نشان می دهد که آقای زمانی معتقدند پرداختن سطحی به دین،در جوامع غربی نه تنها نکوهیده نیست،بلکه پسندیده هم هست و به نوعی مزیت هم محسوب می شود.چرا که اساسا قرار نیست برای یک فرد ناآشنا به اسلام ،کل مطلب یک جا گفته شود و به نوعی به اسلام هراسی دامن زده شود.ولی همین بیان سطحی،در کشوری مثل ایران ،همان تاثیر غرب را ندارد .در کشور اسلامی،این پرداختن به "کل دین به عنوان یک واحد"و نیز "بیان صریح تر" است که امتیاز است . همین"تفاوت"باعث می شود که الگوی آقای زمانی،سامی یوسف نباشد.
مثالی می زنم تا مساله روشن تر شود،باز هم تاکید می کنم که قصدم ابدا تناظر یک به یک نیست:همه می دانیم که در حقیقت،چیزی به اسم"ادیان"وجود ندارد و آنچه پیامبران الهی عرضه کرده اند،حقیقت واحد و در واقع دین واحدی بوده که طی قرون و اعصار،متناسب با نیاز و ظرفیت مردم هر دوره،به صور مختلف عرضه شده.در اصل آنچه حضرت نوح آورده،نسبت به آنچه پیامبر عظیم الشان آورده،تفاوتی وجود ندارد و اصل و روح و بن مایه ی همه ی ادیان حقیقی-نه فرقه های ساختگی یا صورت تحریف شده ی ادیان-یکی است.ولی همه می دانیم که آنچه حضرت نوح(ع)از این حقیقت واحد عرضه کرد،به مراتب متفاوت بود با آنچه حضرت ابراهیم عرضه کرد یا حضرت موسی،عیسی و..وصد البته در ظاهر و فرعیات و احکام،زمین تا آسمان متفاوت با آنچه پیامبر اکرم(ص)عرضه کرد.همه ی ما می دانیم که آنچه حضرت نوح از اسلام و دین خدا بر مردمش عرضه کرد،تنها خلاصه می شد در کلیات اسلام آن هم به صورت بسیار اجمالی.دین آن زمان، تنها خلاصه در باورهایی مثل توحید و نبوت بود ولاغیر.دین زمان حضرت نوح ،از تقریبا تمامی احکام و تکالیف دینی بی بهره بود و در آن صرفا به گزیده ای بسیار مختصر از اصل دین پرداخته شده بود و بسیاری از جنبه های اسلام نادیده گرفته شده بود.در این دین اصل تکیه بر توحید است و مثلا به مسائلی مثل ظلم گریزی،امامت،حجاب و عفاف ،جزییات تکالیف دینی و نماز و روزه و جهاد و ...چندان پرداخته نمی شود. ولی به مرور زمان که پیش می رویم،شاهد دینی هستیم که پیامبر به پیامبر، کامل تر و عمیق تر می شود و به آن پر و بال داده می شود و از مسائل سطحی عبور کرده و به کنه و عمق دین می پردازد.این تکامل ادامه می یابد تا در زمان پیامبر(ص)، شاهد صورت کامل و بی نقص دین اسلام هستیم که در آن، از کلی ترین مسائل مثل توحید سخن گفته می شود تا ریز به ریز جزییات و تکالیف و احکام دینی و آداب ربوبیت و بندگی.هم چنین به مسائل عمیقی مثل امامت و ولایت پرداخته می شود که سابق بر این مطرح نبودند.بدون شک وقتی ما به عنوان یک مسلمان،به دین خود نگاه می کنیم و آن را با دین زمان حضرت نوح و ابراهیم قیاس می کنیم،به این نتیجه می رسیم که تعالیم آن زمان،در مقایسه با اسلام بسیار سطحی است.ولی آیا این ،به این معناست که دین آن زمان را جزیی از اسلام نمی دانیم؟؟؟آیا این سطحی دانستن،به این معناست که خدایی نکرده،ارزش پیامبران اولوالعزمی مثل حضرت نوح و حضرت ابراهیم را زیر سوال برده ایم؟؟آیا این به این معناست که معتقدیم نعوذ بالله کار حضرت نوح و ابراهیم -که توضیح و تشریح سطحی اسلام بوده-بی اجر و از اعتبار ساقط است؟؟؟
ابدا،ما آیین زمان حضرت نوح و ابراهیم را سطحی می دانیم.ولی اتفاقا معتقدیم که دین در آن زمان برای پذیرش،می بایست هم که سطحی بیان می شد.چرا که مردم زمان حضرت نوح ،ظرفیت پذیرش کامل دین اسلام رانداشتند. این بیان سطحی دین،در زمان حضرت نوح و ابراهیم، نه تنها ناپسند نیست بلکه مزیت هم هست .چرا که دین برای پذیرش در هر دوره ای ،نیازمند آن است که با توان و ظرفیت مردم آن دوره همخوان باشد،و چون مردم آن دوره،این ظرفیت را به طور کامل نداشتند،اتفاقا نیاز بود که دین به طور سطحی به آنها عرضه شود.
ولی سوال اینجاست که آیا مردم زمان پیامبر هم باید از همین "دین سطحی زمان نوح و ابراهیم"تبعیت کنند؟؟؟خیر ،چون ظرفیت وجودی شان در حد مردم زمان نوح و ابراهیم نیست.چون توانشان حالا در این حد شده که "کل دین با تمام جامعیت اش"به آنها عرضه شود،نه صرف"کلیات و پوسته ی دین".به همین دلیل است که مفاهیم آن زمان را سطحی و خود را لایق تبعیت از "دین کامل"میدانند،در عین حال که به هیچ عنوان هم ارزش والای "آن دین در آن زمان" و اجر معنوی وافر"پیامبران آن دین "را انکار نمی کنند.
فکر می کنم مثالم به حد کافی روشن کننده بود و بیش از این نیاز به بسط و تفسیر نمی بینم...

برادر ارجمند آقای ناشری،لازم می دانم مطلبی را خدمتتان عرض کنم که هم برای شما و هم آقای "امین"روشن شود که آقای زمانی ،اصولا فردی نیستند که به دلایل شخصی حتی اختلاف سیاسی و ایدئولوژیکی با یک نفر،کلیت اثر او را زیر سوال ببرند .
ایشان در مورد نقد یک اثر،با انصاف درباره ی "خود آن اثر"نظر می دهند و اگر هم اختلاف نظری با خواننده ی اثر دارند،آن را در قضاوت اثر دخالت نمی دهند.این را عرض می کنم که باور کنید دلیل این صحبت آقای زمانی،کم لطفی نسبت به سامی یوسف نیست:
چند وقت پیش ،در مورد خواندن ربنا و ربنایی که خوانده بودند،از ایشان سوال شد.جواب ایشان هم این بود:"ربنای استاد شجریان ماندگار است و بنده قصد ندارم جایگزینی بر آن ارائه دهم"
در پست امام رضا هم ذیل همین جواب،مطالبی را عرض کردم،اینجا تقریبا عین جملاتم را کپی می کنم!!:
با توجه به اینکه گفتمان آقاتی زمانی به گفتمان من و امثال من نزدیک است،میتوانم تقریبا با اطمینان بگویم که ایشان هم دل خوشی از شجریان ندارند؛ولی با این وجود، ایشان گفته اند"ربنای استاد شجریان ماندگار است"
این موضوع ،به خوبی گواه این است که ایشان برای نظر درباب کیفیت یک اثر ،منصفانه قضاوت می کنند و به صاحب اثر و شخصیت و منش و باطن و...او کاری ندارند و اگر بنا به نظردادن باب یک اثر هنری باشد،ایشان منصف تر از آنند که به جای نقد اثر،عقده گشایی سیاسی کنند و مشکلات خود با صاحب اثر را در تصمیم گیری دخیل نمایند.
ایشان علی رغم اینکه دل خوشی از شجریان ندارند،آن قدر جرئت و جسارت و انصاف دارند که پای نقد اثر که می رسد ،فقط "اثر"را نقد کنند ،نه "پدیدآورنده ی آن"، فقط درباره ی "کیفیت اثر"نظر بدهند ولاغیر،اگر اثری به زعمشان "ماندگار"است،ابایی ندارند که به "ماندگاری "آن اقرار کنند،حتی اگر خواننده ی آن اثر ،کسی باشد که علیه اعتقادات و خط قرمزهایشان حرف زده باشد و به همین سبب،دید مثبتی به او نداشته باشند .
و این، مصداق حقیقی این حدیث زیبای امیر المومنین است که خودشان هم در مصاحبه گفته اند:"انظر الی ماقال،ولاتنظر الی من قال" مهم نیست چه کسی حرفی را می گوید،تو توجه کن "چی" می گوید،به خود حرف توجه کن،حرف حساب برایت حرف حساب باشد از دهان هرکس که می خواهد دربیاید.جرئت داشته باش اگر اثری" خوب" است،"خوب "بخوانیش ،ولو خواننده اش منفور و دشمن تو باشد.به جای نقد یک اثر،خصومت هایت را با خواننده ی آن اثر،عقده گشایی نکن و...
آیا وقتی ایشان ،درباره ی اثری از خواننده ای که مخالف خط قرمزهایشان حرف زده،تا به این حد منصفانه نظر می دهند،می توان باور کرد که درباره ی سامی یوسف،که اساسا خصومتی با او ندارند و اصطکاکی نیست،بی انصاف و مغرضانه نظردهند؟؟؟؟

یک مطلب دیگر هم در مورد کار سامی یوسف عرض می کنم و این بحث تا ثریا را به پایان می برم،ضمن اینکه مطمئن هستم آنقدر منطقی هستید که مثل برخی دوستان معاند،با این حرف ها بنده را متهم به "اسلام فاشیستی" و زورگویی نکنید!!:
کارهای سامی یوسف و لحن مهربانانه و کلا دیدی که از دین به عنوان منبع رحمت و مهربانی ارائه می دهد،گرچه به نوبه ی خود بسیار ارزشمند است.ولی باید بپذیریم که در شرایط کنونی جامعه ی جهانی –که به غایت پیچیده است و ضد اسلامی-کافی نیست.
همه می دانیم که اصل اسلام،نه بر یکسان عمل کردن در همه ی شرایط ،بلکه بر تشخیص وظیفه درهر موقعیت بخصوص و عمل بر طبق آن است.یک زمان این عمل،با عطوفت ممکن می شود یک زمان با خشونت.یک موقع است که حداقل روزنه ی امید ،هنوز در انسان زنده است که رقیب و دشمنش جای بازگشت دارد و رفتارش از روی غرض نبوده ،اینجاست که هم چنان توصیه به مهربانی و نرمش می شود.ولی یک جای دیگر هم هست که نباید آن را نادیده بگیریم،جایی که دشمن ما،شمشیر از رو بسته و قرار نیست عوض شود و تمام تلاشش بر کوباندن و نابودی و له کردن و سر بریدن آرمان و مقدسات ماست.آیا اینجا هم ما باید همان رویه ی سابق-نرمش-را بر عهده بگیریم؟؟؟آیا این جا هم باید با مهربانی دست بر سر دشمن بکشیم و از او خواهش کنیم دست از دشمنی بردارد؟؟؟آیا دین ما،اینجا هم به ما اجازه نمی دهد که سکوت خود را بشکنیم ؟؟آیا اصراردین ،هم چنان بر مهربانی سابق است؟؟؟
خیر برادر گرانقدر،اینجاست که این شعر مصداق پیدا می کند:
" اشک کباب موجب طغیان آتش است"
این جاست که سکوت من،عرضه را بر مخالف معاند باز می گذارد که با قوای بیشتر بر من بتازد.اینجاست که سازش من،دست و پای مرا بیش از پیش در برابر او می بندد و مرا حقیرتر می کند.اینجاست که مهربانی کردن من،این تصور را در چشم دشمن پدید می آورد که ازآرمان هایم کوتاه آمده ام و حاضر به عقب نشینی هستم ،پس چه بهتر که دفعه ی بعد،نیرومندتر بر من بتازد و آرمان هایم را به تاراج ببرد.این جاست که عطوفت من،به دشمن چراغ سبز می دهد که"ای دشمن ،من خط قرمزی ندارم،بیا و به هر آنچه من دارم توهین کن و برو،من هم چنان به تو لبخند می زنم".این جاست که روی خوش نشان دادن من،مژده است به دشمن برای اینکه اعتقادات من،منطقه ی امن اوست و به راحتی می تواند در آن ویراژ بدهد.نتیجه این می شود که تا چشم باز کرده ام،دشمن تا یک قدمی من آمده و همسایه ی دیوار به دیوار من شده و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارم.دریغ از آرمان و عقاید و دفاعی...
این ها را گفتم که روشن شود هرهنری،مبنی بر نرم گفتن و رد شدن نیست.هر نحله و تفکری،"حرف گوش کن نیست"که با بحث مهربانانه و لبخند و هنر من و شما اصلاح شود،هر گروهی پای مذاکره بیا نیست.چرا که مذاکره با عده ای، همان قدر مضحک است که مذاکره با شیطان!!!،اینها را گفتم که هر اشتباهی قرار نیست با دست روی سر کشیدن و نوازش حل شود.اینها را گفتم تا روشن شود وقتی امام عزیز ،حکم ارتداد سلمان رشدی را صادر می کند،از روی "دید خشن به دین"نیست،بلکه اگر بنا باشد با مرگ یک نفر،یک جامعه نجات یابد،منطقا ،نجات سعادت آن جامعه مقدم است.
والله بنده و سایر هم فکرانم همگی خوب می دانیم که جایگاه رحمت و عطوفت و موضع نرم در اسلام، تا چه حد بالاست.والله ما هم می دانیم که اسلام ،تا جایی که ممکن است دستور خشونت نمی دهد و یک مسلمان هم در صحبت ها و بحث هایش ،در ابتدا فرض را بر اصلاح پذیری فرد مقابل می گذارد و سعی در بحث احسن و نیکو دارد.والله من هم،چه در این سایت و چه در جامعه ،هروقت با فرد مخالفی بحث می کنم،تا آنجایی که ممکن است از موضع مهربانی و عطوفت وارد می شوم و اگر ببینم کسی با دین و نظام من سر دشمنی دارد،آن را از جهالت می دانم نه غرض.والله من هم دین اسلام را بیشتر دین رحمت می بینم تا دین شدت.ولی هیچ یک ازاینها مانع این نمی شود که از بعد دیگر دینم –که اقتدار و ایستادگی است- غافل شوم.
متاسفانه ما مدام از فواید مهربانی و نرمش و سازش می گوییم و معتقدیم حرف صریح،لحن قاطع و بیان شفاف،مقتدر و حماسی، جایی در هنر ندارد.چرا که اساسا از فواید این لحن و آثار آن بی اطلاعیم.
واقعیت این است که حرکات نرم و قدم به قدم و محافظه کارانه،شاید برای تثبیت یک ایدئولوژی طی زمان،یا شناساندن یک ارزش به مردمی که با آن بیگانه اند،موفق تر از سبک تند و بی پرده باشد.ولی در پیشبرد حرکات مقطعی و ضربتی یک جامعه ،ناموفق است.سبک نرم و محافظه کارانه نمی تواند در تشویق مردم برای"انقلاب علیه ظلم"،"جنبش ضد ستمکاران" و سایر حرکات این چنینی که اتفاقا برای جامعه لازم هم هستند ،موفق عمل کند.
احیای روحیه ی حماسی و بیدار کردن غرور،اقتدار و عزت خفته ی مسلمانان ،نیازمند لحنی است که از این صلابت و قاطعیت بهره مند باشد،نه زبان عطوفت و مهربانی.بسیج کردن عده ای برای شوریدن علیه ظلم و استکبار و کفر،نیازمند احیای روحیه ی مبارزه طلبی است که تنها در آثار صریح و بی پرده ی هنری نمود دارد.من نوعی، تا شور انقلاب را در خود زنده نکنم و روحیه ی اقتدار و ظلم ستیزی ام بیدار نشود،نخواهم توانست علیه حاکم ستمگری مثل مبارک یا آل سعود یا رژیم منحوس صهیونیستی بایستم.من نیاز به آهنگی دارم که رکی و بی پردگی و صراحت بیانش ،تا بحدی باشد که در من هم حس مبارزه طلبی را القا کند.شاید هم فلسفه ی آهنگ رپ اساسا همین است و چه بسا در مواردی،حرکت های قاطع ،بیشتر از سایر آهنگ ها در پیشبرد انقلاب های مسلمانان و حرکت های این چنینی موثر بوده اند.
والله قسم برای "آثار سامی یوسف "ارزش و احترام زیادی قائلم و قصدم انکار کارهای ارزشمندی که در این زمینه کرده نیست.چه بسا زحمتی که او برای پیشبرد اسلام کشیده،یک هزارمش را هم من و امثال من نکشیده ایم.منکر تاثیر این همه زحمت هم نیستم.چه بسا ایشان در بهبود دید جامعه ی غرب نسبت به اسلام بسیار تاثیر گذار بوده باشند و اگر کارهای این چنینی ارائه نمی شد،دید جامعه ی غرب نسبت به اسلام،به مراتب بدتر وخشن تر بود. از آنجا که همه ی آهنگ های او را هم نشنیده ام نمی توانم ادعا کنم که تمامی آهنگ هایش از این حس بی پروایی و اقتدار و مبارزه طلبی خالی است.ولی آنچه که واضح است ،این است که روح کلی آثار او،دال بر نشان دادن "چهره ی مهربانانه ی اسلام"است و این"همه ی اسلام"نیست.
با تمام تاثیر مثبتی که او بر جامعه ی غرب گذاشته ،ولی بنده معتقدم نتیجه ی کارش،اصلاح صد در صدی نبوده.برای حرفم هم دلیل دارم:
اگر سبک سامی یوسف در غرب صد در صد موفق می بود و بالاترین تاثیر را می گذاشت،شاهد این همه موج اسلام ستیزی و قرآن سوزی و هتاکی به پیامبر اکرم و ائمه ی بزرگوار و ظلمی که جای جای جهان علیه مسلمانان می شود ،نبودیم.اگر قرار بود این سبک،تمامی دیدگاه ها و حرکات را اصلاح کند،دیگر در گوشه ای از جهان،اسلامی به تمسخر گرفته نمی شد،قرآنی به آتش زده نمی شد ،کاریکاتوری کشیده نمی شد،اهانتی به ناموس شیعیان انجام نمی شد،مادری در برابر چشم کودکش گلوله باران نمی شد،کسی به جرم برگزاری مراسم نیمه ی شعبان،وحشیانه به شهادت نمی رسید،مسلمانی به جرم"اسلام"سر بریده نمی شد،روسری از سر کسی کشیده نمی شد،فردی به سبب حجاب،مجبور به ترک تحصیل نمی شد،یا بدتر ازآن در برابر چشم همسرش ،با وجود بارداری قطعه قطعه نمی شد...
اگر بنا بود فقط و فقط مهربانی و نرمش اسلام جواب دهد-همان مهربانی که در آثار سامی یوسف متجلی است- این همه بلا سر مسلمانان نمی آمد.ایراد هم اصلا و ابدا از سامی یوسف نیست.ایراد از "نقص ایدئولوژی تماما سازش "است.اتفاقا کار سامی یوسف شایسته ی تقدیر هم هست که قدمی در راستای رفع اسلام هراسی برداشته .ولی بحث این است که مساله پیچیده تر از این هاست که با خنده ی همیشگی ما حل شود.این گره محکم تر از آنست که همیشه با دست باز شود.دشمن، گاهی دشمن تر از این چیزهاست...گره اش را فقط با دندان می شود باز کرد...
اینجاست که وجود حنجره ای با صلابت تر از سامی یوسف احساس می شود،نه برای اینکه کار سامی یوسف بی ارزش است،بلکه چون رسالت سامی یوسف،پرداختن به "شور انقلابی " نیست.رسالتش،"شناساندن رحمت اسلامی به غرب" است و برای "زنده کردن روح انقلاب"،حنجره ی دوم کارسازتر است...

ممنون موسیقی ما،ولی طوری سه تا کامنت آخرم رو تایید کردی که ترتیبشون بهم خورده!!!کامنت سومم رو اول گذاشتی!!!ترتیب 3 کامنت من به این ترتیبه:کامنتی رو که دوم تایید کردید(سلامی دوباره آقای ناشری)در واقع اولین کامنت منه!!کامنت پایینی اش ،دومین کامنت من و اصل جواب من ،و اون کامنتی رو هم که اول تایید کردید،در واقع سومین و آخرین کامنت بنده است!!!ابتدای هر کامنت هم گفتم که چندمین کامنته!!!ترتیبشون که بهم خورد،نظمشون رو هم بهم ریخت!!!در هر صورت ممنون

مریم خانوم مشخصه که شما اصلا کارهای سامی یوسف رو نشنیدید.وگرنه نمیگفتید مضامین تکسهایی که ایشون استفاده میکنند سطحیه.توصیه میکنم اگه زبانتون خوب نیست حتما موزیکهای سامی یوسف رو با زیرنویس ملاحضه کنید.اونوقت حتما نظرتون تغییر خواهد کرد.در ضمن اقای حامد زمانی اصلا در حد و اندازه ای نیستن که بخواهند درباره ی پدر موسیقی راک مقدس فکر کنند!چه رسد به اینکه بخواهند اظهار نظر کنند

شما علم غیب داری راجع به نیت افراد نظر میدی؟
یا خیلی باهوشی؟
شایدم........

اونوقت این انسانیته که به ارزشهای ما وبه امام شیعه توهین کنن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ تلفیق هنر وسیاست هم خودش یه هنره که هرکسی نداره و البته شجاعت هم لازم داره.خیلی از موزیسین هاوخواننده های معروف جهان کارهای سیاسی ارائه دادن ولی فقط تو ایرانه که این کارو قبیح میدونن .

تعریف بزرگی ازنظر ما کامنت زیاد نیست این فقط تعریف توئه از بزرگی
شماهم به تابیر خودت میخواستی نظر نذاری تا سلطان ما بزرگ نشه

آقای جمشیدی اگه افرادی مثه شما مته به خشخاش نذارن و حرف حق رو بپذیرن ماهم برا جواب دادن مرض نداریم هی کامنت بذاریم.ایشون هم بزرگ هستن نیازی به بزرگ کردن ما ندارن.خداست که هر کیو بخواد بزرگ وعزیز میکنه وهرکی رو هم که نخواد کله پا!پارتی آقای زمانی اهل بیت اند که قسم میخورم اگه لغزش تو کارشون باشه حمایت نمیکنن وکما اینکه تا الان ما وآقای زمانی هر چی داریم به برکت این 14 پشتوانه ی محکمیست که داریم...

آقای زمانی خودشون بزرگن نیازی نداره ما بزرگش کنیم!!!
بعدم چه ربطی به پایه ثابت بودن داره آخه...حرف که منطقی نباشه تاییدم نمیشه

اینجا سایت موسیقیه نه سیاست خاورمیانه..این اقام خواننده ی درجه بیستمم نیست

شاهین عزیز من دیگه حوصله بحث ها و حرفهای تکراری رو ندارم ..
هر کسی میتونه به اندازه خودش از صحبتهای من مفاهیم درست رو استنباط میکنه ..
اینجا رینگ خونین نیست که بخوام در برابر کسی گارد بگیرم ..
دیگه هم حوصله متلک شنیدن و بحث کردن با مذکر و مونث رو ندارم ...من نمیخوام خدای نکرده کنترل رو از دست بدم و مث بقیه اقایون جور دیگه جواب مخاطب رو بدم و بعد خودم پشیمون بشم پس دیگه ادامه نمیدم ..
چون به هیچ وجه منطقی نیستند ..
حرفهای اقای زمانی در خصوص سامی یوسف کاملا مشخص بود ..
یک بچه 5 ساله هم متوجه میشد ..من دوستم اقا امین عزیز و بقیه دوستان کاملا موضوع رو شفاف سازی کردند که نیازی به صحبت دوباره نیست ..

شما 1000 تا علامت تعجب دیگه هم بذاری مختاری هر جور خودت میخوای فکر کنی دوست عزیز..

خواهش میکنم کامنتها رو خوندم ..حرفاتون پرمایه بود ..
بله خدا رو شکر
ارزوی موفقیت سربلندی برا همه جوونهای ایرانی