موسیقی ما - سه برادر از خانواده‌ی فالوویل – کالب٬ ناتان و جارد – پایه‌‌گذاران اصلی گروه سرشناس و محبوب موسیقی راک این روزهای آمریکا یعنی کینگز آو لئون / King of Leon هستند. سه برادر که برای رسیدن به این مرحله دردسرهای فراوانی کشیده‌اند و کمک‌های پسرعمویشان ناتان هم در این موفقیت بی‌تاثیر نبوده است.

پدر خانواده مُبلّغ مذهبی بوده و همیشه خانواده را از این شهر به آن شهرِ جنوب آمریکا می‌برده تا در موعد مقرر به خطبه‌های روز یکشنبه‌اش برسد. در خانواده خبری از موسیقی نبوده و به همین خاطر وقتی پدر در سال 1997 از مادرِ سه پسر موسیقی‌دوست جدا شد٬ آن‌ها به زندگی خاصی روی آوردند که همیشه آرزویش را داشتند و از آن محروم بودند.

وقتی سه برادر و پسرعمویشان گروه را تشکیل دادند٬ نام پدرشان و عموی ناتان و پدربزرگشان – لئون – را روی گروه خود گذاشتند. بعد به سرعت شروع به کار کردند. دو آلبوم ابتدایی درآمد اما موفقیت‌ اصلی آن‌ها در انگلستان رقم خورد. (به قول کالب٬ انگلیسی‌ها بودند که این احساس را در ما به وجود آوردند که می‌توانیم به قله‌های موسیقی راک صعود کنیم.) با گروه‌هایی مثل U2 و استروکز تور گذاشتند و آلبوم‌هایشان پرفروش شد. بعد طی سال‌های 2005 و 2006 همراه با باب دیلن و پرل جم تور برگزار کردند و الویس کاستلو زبان به تحسین آن‌ها گشود.

کینگز آو لئون کمی دیر و با آلبوم چهارم‌شان به نام فقط در شب / Only by the Night تمامی نظرها را به خود جلب کرد. آلبوم گروه در آمریکا و انگلستان بسیار پرفروش شد، بعد اعضای گروه در برنامه‌ی ستردی نایت لایو ظاهر شدند٬ کنسرت‌های عظیمی اجرا کردند و برنده‌ی جایزه‌ی گرمی شدند. دست آخر وقتی که مجله‌ی دوران‌ساز و معتبر رولینگ استون عکس روی جلد خود را به آن‌ها اختصاص داد٬ رسما عضوی از خانواده‌ی بزرگان موسیقی راک شدند.

به همین خاطر وقتی آلبوم تازه‌شان دم غروب بیا / Come Around Sundown درآمد، در کانادا و بیشتر کشورهای اروپایی – از جمله انگلستان – آلبومِ شماره یک شد. دم غروب بیا حتی در انگلستان ظرف یک هفته 183 هزار نسخه فروخت و تا این لحظه رکوردار فروش 2010 موسیقی انگلستان است.

واکنش‌های منتقدان تا این اندازه‌ یک دست نبود؛ گاردین بیش‌تر به نقص‌های آلبوم اشاره کرد و شیکاگو تریبون نوشت «انگار بروبچه‌های کینگز آو لئون موسیقی راک از یادشان رفته!» اما رولینگ استون ریویوی چهار ستاره‌ی مثبتی بر آلبوم منتشر کرد. با این همه، نکته‌ی کنایی ماجرا این است که آلبوم تازه گروه در انگلستان شماره یک شد و در آمریکا شماره دو. انگار هنوز هم که هنوز است کینگز آو لئون با ذائقه‌ی انگلیسی‌ها بیشتر جور است تا هم‌وطنان خودشان!

اعضای «کینگز آو لئون»

آنتونی کالب فالوویل (خواننده٬ گیتار)
ایوان ناتان فالوویل (درام٬ پرکاشن)
مایکل جارد فالوویل (بیس)
کامرون متیو فالوویل (لید گیتار)


آلبوم‌های «کینگز آو لئون»

جوانی و مردانگی جوان / Youth and Young Manhood -2003
آهای تکان بخور دلشکسته / Aha Shake Heartbreak -2004
به خاطر زمان‌ها / Because of the Times -2007
فقط در شب / Only by the Night -2008
دم غروب بیا / Come Around Sundown -2010

گفته‌های اعضای گروه «کینگز آو لئون»

» آنتونی کالب فالوویل: به نظرم نام آلبوم تازه‌مان دم غروب بیا / Come Around Sundown را چند جور می‌شود معنی کرد. مثلا «بیا٬ غروب» به این معنی که منتظر پایین رفتن خورشید پشت کوه‌ها هستی یا اینکه «طرفای غروب بیا پیش من.»

» متیو فالوویل: به نظرم خیلی‌ها حواس‌شان به ترتیب‌بندی ترانه‌های آلبوم‌ها نیست. من خودم هیچ وقت به این موضوع توجه نکرده بودم تا این‌که خودمان شروع کردیم به ترتیب‌بندی نهایی ترانه‌هایمان. گاهی وقت‌ها عوض کردن جای یک ترانه در آلبوم می‌تواند معنی و مفهوم آن را عوض کند.

» جارد فالوویل: ما همیشه شیفته‌ی شیوه‌ی زندگی مردان جنوب آمریکا بوده‌ایم؛ آن‌ها سوار وانت می‌شوند٬ در دل جنگل آتش درست می‌کنند و بیشتر اوقات هم با هم دست به یقه می‌شوند. اگر این گروه را تشکیل نداده بودیم٬ زندگی‌ ما هم همین روال را داشت.

» ناتان فالوویل: نمی‌دانم چطور شد که آلبوم فقط در شب این طور مثل بمب صدا کرد و از آلبوم‌های دیگر ما موفق‌تر شد. به نظرم بخشی از ماجرا به اجرای ما در گلستونبری مربوط می‌شود؛ در آن‌جا در کنار کُلدپلی، جی‌-زی و اواِیسیس برنامه اجرا کردیم و همین توجه آمریکایی‌ها را به ما جلب کرد. پخش مداوم ترانه‌هایمان از رادیو هم کارساز بود. انگار که آمریکایی‌ها دست آخر بگویند «آهان، حالا متوجه شدیم حرف حساب‌تان چیه!»

این‌ها بر «کینگز آو لئون» مُهر تایید زده‌اند

» بروس اسپرینگستین: «خوشحالم که می‌بینم کارشان را خوب انجام می‌دهند. به نظرم خوبی‌شان در این است که سرشان به کار خودشان گرم است. امیدوارم همین طور ادامه بدهند و هیچ وقت یادشان نرود که کی بوده‌اند و حالا کی هستند. در دنیای موسیقی راک تا وقتی که روی صحنه هستی٬ انگار که در حال انجام کارت هستی. بعد که از صحنه پایین آمدی٬ دیگر کار تمام شده و خواننده هم می‌شود یک آدم معمولی مثل بقیه‌ی مردم.»

» پل مک‌کارتنی: «این‌که مدام می‌گویند این روزها دیگر خبری از موسیقی درست و درمان نیست٬‌ اشتباه است. همین حالا هم گروه‌های خوبی مشغول کار هستند؛‌ مثلا گروه کینگز آو لئون٬ که به نظرم کارشان واقعا محشر است.»

» میک جاگر (مرد اول گروه رولینگ استونز): «اعضای گروه هنوز هم روی صحنه کمی خجالت‌زده رفتار می‌کنند اما روز به روز بهتر می‌شوند. حالا به جرات می‌توانم بگویم که روی صحنه خوب کارشان را اجرا می‌کنند و می‌توانند با مخاطبانشان ارتباط قوی برقرار کنند. با این روند به طور حتم روزهای بهتری در انتظارشان است.»