آلبوم &laquo;مضراب در مضراب&raquo; شامل تکنوازی تار توسط &laquo;حامد جوکار&raquo; بر اساس قطعاتِ استادان آقاحسینقلی و علی اکبر شهنازی است.<br />داریوش پیرنیاکان در خصوص این اثر چنین نگاشته است: &laquo;برداشتن قدم های بنیادین در زمینه های فرهنگی مستلزم تداوم و ایجاد ارتباط بین حلقه های ایجاد شده در مسیر فعالیت های ادبی و هنری است.<br />بدون توجه به گذشته و بدون در نظر گرفتن دستاوردِ گذشتگان و کند و کاو نکردن در آثار آنان، راه نوینی فراروی دانشجویان و هنرجویان گشوده نخواهد شد. نگاه ژرف اندیشانه و نقادانه همراه با اجرای دقیق آثار استادان گذشته می تواند هنرجوی راستین موسیقی را در مسیری متعالی، فارغ از جار و جنجال های شهرت طلبی و روزمرگی به پیش ببرد و بر تارَک فرهنگ موسیقی بنشاند.<br />هنرمند راستین کسی است که بتواند گذشته را به حال پیوند دهد و برای مردمان زمان خود کاری نو و ارزنده، و برای آینده میراث ارزشمندی بر جای گذارد.<br />مجموعه ی پیش روی تلاشی است از سوی هنرمندی جوان که ارزش کار گذشتگان را پیش چشم دارد و به بازنوازی آن ها همت گماشته است. ارزش و ارجمندی کارِ حامد جوکار از دو جهت قابل تأمل است: نخست بازنوازی دو مکتب متفاوت در تارنوازی موسیقی دستگاهی ـ ردیف، یعنی مکتب آقاحسینقلی و مکتب علی اکبر شهنازی؛ و دیگر پرهیز از شهرت کاذب و مرعوبِ شیوه های غالب و رایج نشدن.<br />امید آنکه در آینده این نوازنده ی نوجو خود یکی از رهروان و برجستگان تارنوازی به شمار رود&raquo;.<br />...