موسیقی ما - جواد رهبر: در همین قدم اول میخواهم اعترافی بکنم؛ همیشه یکی از سختترین کارها برای من این بوده که بتوانم آلبومی را از سر تا ته دوست بدارم٬ حتی وقتی این آلبوم ساختهٔ یکی از گروههای محبوبام باشد. نکته این است که خیلی کم پیش آمده بتوانم تمامی ترانههای آلبومی را به طور کامل به یک اندازه دوست داشته باشم.
محض نمونه٬ اولین آلبوم گروه سوپرترمپ (Supertramp)، که همنام خود گروه است٬ یکی از معدود آلبومهای تمام دوران زندگیامست که حتی فاصلهٔ بین ترانههایش را هم دوست دارم٬ یا آلبوم «نوای قایقران» (The Boatman's Call) از گروه استرالیایی نیک کیو اند دِ بد سیدز هم کم و بیش همین حالت را برایم دارد.
مجموعههای بهترین ترانههای گروههایی مثل کلش (The Clash) و بارکلی جیمز هاروست (Barclay James Harvest) هم جزو این دستهاند. اما این کار هر روز برایم سختتر از دیروز میشود؛ همیشهٔ خدا چند ترانه از آلبوم بیشتر به دلم مینشیند و در گوش دادنهای متوالی به آلبوم مجبور میشوم ترانههایی را رد کنم.
تازگیها آلبومهای گروه اینترپل را از سر تا ته دوست داشتهام و ساندترک فیلم «جزیرهٔ شاتر» را٬ که هر دو در فهرست آلبومهای محبوب 2010 من جای دارند. از فردا هر روز یکی از پنج آلبوم پیشنهادیام برای نوروز 90 را معرفی خواهم کرد.
عکس: گروه اینترپل
منبع: رونا
دیدگاهها
واقعاخسته نباشی جواد جان مطلبات ادمو مشتاق میکنه و امیدوار که اینقدر شیرین تلاش میکنی
خسته نباشی اقا
افزودن یک دیدگاه جدید