موسیقی ما- لی لا رضایی: شاعر خیابان خواب‌ها گفت: خوب است که الان بسیاری از ترانه‌ها، ضعف تالیف را دارا هستند. حداقل می‌توان به خوب شدن آن‌ها امید داشت.

خلیل جوادی در گفتگو با موسیقی ما با بیان این جمله گفت: متاسفانه باید بگویم خوشحال باشید که بر این باورید که برخی از ترانه‌ها ضعف تالیف دارند چرا که من نظری غیر از این دارم و معتقدم که اکثر ترانه‌ها هیچ چیز ندارند که بخواهند به واسطه آن ضعف تالیف هم داشته باشند.

وی اضافه کرد: راجع به هیچ چیز ترانه‌های امروزی نمی‌توان حرفی زد. چرا که هیچ یک از آن‌ها سروته ندارند. ترانه سرا‌ها هم بویی از ادبیات نبرده اندو اصلا اشرافی به وزن و قافیه ندارند. یعنی با حداقل دانسته‌های اولیه در سرودن ترانه هیچ آشنایی ندارند آن وقت دست به سوردن می‌زنند و هر چیزی را به اسم ترانه به خورد مردم می‌دهند.

جوادی در ادامه خاطرنشان کرد: موسیقی و ترانهٔ کشور بی‌متولی است. کسانی هم که آهنگ می‌سازند، ترانه می‌گویند و می‌خوانند، اکثرا هوس این کار را دارند و نه عشق این کار را و این به صلاح موسیقی و ترانه کشور نیست. چون خیلی زود فروکش می‌کند و مانند تبی، به زودی سرد می‌شود.

وی ادامه داد: مطمئن باشید تا زمانی که مطبوعاتچی‌ها برای پر کردن صفحات خود مجبورند آدمهای بی‌هنر و غیر حرفه‌ای را جدی بگیرند، ترانه ما راه به هیچ جایی نمی‌برد. اینهایی که این روز‌ها می‌شنوید اصلا ترانه نیستند. انگشت شمار است چیزهایی که بتوان روی آن‌ها نام ترانه گذاشت.

خالق محکمه الهی همچنین گفت: هر وقت دیدید یک محصول ذلیل شده و مشتری ندارد، بدون بنجل است و جایی در این میان ندارد. نا‌گفته نماند که در این میان نیز از این دست ترانه‌های بنجل و سر دستی زیاد است که اتفاقا خیلی هم شنیده می‌شود. خیلی‌ها نمی‌خواهند باور کنند که این‌ها همه حرف حساب است. قرار هم نیست به کسی حتی به شما نان قرض بدهم. چرا که شما مجله چی‌ها از یک بد بخت مفلوک که دوست دارد معروف بشود پول می‌گیرید و عکسش را تو مجله و نشریه اتان چاپ می‌کنید. قصدم توهین نیست بلکه این یک واقعیت است که نمی‌توان منکر آن شد.

وی افزود: با این کار به طرف مشتبه می‌شود که طرف واقعا باورش می‌شود که برای خودش کسی است و از آنجایی که ذائقه مردم نیز عوض شده است این ترانه‌های سطحی و سرسری را گوش می‌کنند. ذائقه مردم تخریب شده است با این ترانه‌های دم دستی و پیش پا افتاده، ولی نمی‌توان کاری برای آن کرد. این یکی از خلصت‌های انسان است که با زخم‌هایش خو می‌گیرد. تعداد ترانه سراهای خوب و خواننده و آهنگساز خوب از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی‌کند.

وی در پاسخ به اینکه چرا او امثال او فکری به حال این بازار خراب نمی‌کنند، گفت: من غزل سرا و طنز پردازم با این حال اشعارم را به خواننده‌ها واگذار می‌کنم ولی آیا واقعا می‌توانند حق مطلب را ادا کنند؟ خیلی از این‌ها ترانه‌های ما را می‌گیرند و آن را خراب می‌کنند. من اگر شعر‌هایم را بدهم خواننده بخواند شاید دو هزار نفرآن را بشنوند

ولی خودم بدون موسیقی آن‌ها را دکلمه می‌کنم وبا احتساب سایر فارسی زبانهای دنیا ۱۰۰ میلیون نفر آن‌ها را می‌شنوند. شعر من و امثال من نیاز به خواننده و آهنگساز ندارد. آن تعداد انگشت شمار هم استثنا هستند.

جوادی در پایان گفت: ترانه سرا‌ها برای شنیده شدن ترانه‌هایشان به یک صدای خوب احتیاج دارند، هم برای شنیده شدن و هم برای نان! این در حالی است که من هیچ وقت به یک خواننده نگفتم بیا شعر من را بخوان. آنهایی هم که شعر خواسته‌اند پشت گوش انداخته‌ام و فقط به یکی دوتا از آن‌ها شعر داده‌ام.

کتاب محکمهٔ الهی این شاعر و ترانه سرا، در ۵۰۰۰ نسخه چاپ شد که ظرف ۲۰ روز به پایان رسید. در تیراژ دوم نیز۵۰ هزارنسخه از آن منتشر شده و هم اکنون در دسترس علاقه مندان است.