موسیقی ما - خدایار قاقانی: «ساعت 25 شب» رضا یزدانی نمونه‌ای از موسیقی ترقی‌یافته این روزهای جامعه شهری ایرانی است؛ موسیقی‌ای که داشته‌های خود را هم در گذشته خود و هم در شرایط فعلی به دست آورده و در عین حال از آنها به شیوه‌ای درست و به جا استفاده می‌کند.

با این تعبیر که شخصیت هویت‌یافته امروز صدای خواننده در گذری 10 ساله با تعریف وجوه شخصیتی‌اش، برای مخاطب علاقمند به این نوع موسیقی دیگر بیگانه یا شبیه شده به صدایی دیگر در گذشته نیست و توانسته در این دالان زمانی تمایزهای تکنیکی و فهم خود را عرضه کند.

شاید بتوان گفت مهم‌ترین شاخصه آلبوم «ساعت 25 شب» صدا و نوع گویش رضا یزدانی به عنوان خواننده است چرا که او با فهم دادن به صدا و نوع گویش‌اش در بخش‌های مختلف، وجوه آهنگسازی - یا به تعبیری ملودی‌سازی - و حتی تنظیم را در بخش صدای خود - نه به عنوان یک اجراکننده صرف بلکه به عنوان امری که در دو بخش مورد اشاره تأثیر مستقیم دارد - تحت‌تأثیر مستقیم و تعریف و تعبیر جدید می‌کند، البته می‌توان علت این موضوع را در این نکته نیز جست‌وجو کرد که یزدانی آهنگساز اکثر قطعات نیز است.

اما نکته مهم آنجایی رخ می‌دهد که خواننده با تغییر لحن، آکسان‌گذاری‌های مناسب، تأکیدها و در مجموع بازی با صدای خود، سعی نمی‌کند تنها اداکننده کلمات و واژه‌های ترانه‌ها باشد، بلکه در بخش‌های مختلف می‌توان تصویری از واژه‌ها را از طریق صدای او به دست آورد؛ به عنوان مثال به نوع ادای واژه «یخ» در قطعه «اتاق یخ‌زده» کمی دقت کنید، او با ایجاد ویبراسیون متفاوت در صدا سرمای این واژه را سعی می‌کند به مخاطب منتقل کند.

در ایران استاد مسلم اعمال تصویرها از طریق موسیقی مرحوم «واروژان» بود که به عنوان مثال می‌توان به قطعه «اسکله» به آهنگسازی مرحوم پرویز اتابکی اشاره کرد. او در این قطعه از طریق تغییراتی در صدابرداری از سازهای بادی، صدای سوت‌ کشتی‌های لنگر گرفته در اسکله را به خوبی تصویر می‌کند و تفاوت رضا یزدانی با این ماجرا این‌گونه است که او با صدای خود معنای جدیدی به تنظیم و قطعه می‌دهد، تجربه‌ای که پیش از این کمتر سراغ داریم.

به نظر می‌رسد قضاوت‌ها نه در صدای پر خش یا نا متعارف او بلکه در همین تغییرات ریز و کوچک شکل می‌گیرد و در ادامه به نوع انتخاب ترانه‌ها و دیگر بخش‌ها ختم می‌شود، چرا که او با این شیوه برخلاف جریان‌های دیگر موسیقایی که سعی می‌کند با ایهام و اشاره‌های غیرمستقیم و یا تحریک احساسات بر مخاطب تأثیر بگذارند، عمل می‌کند و با انتخاب ضمیر شخص دوم و سوم در ترانه‌ها، لحن و بازی با صدای مخاطب را درباره موضوع مطرح شده به فکر وامی‌دارد و در عین حال از گرایش‌های احساسی اتفاقاً پرهیز می‌کند.

در مجموع «ساعت 25 شب» نقطه اثبات و اوج فعلی رضا یزدانی بعد از آلبوم‌های «شهر دل»، «پرنده بی‌پرنده» و «هیس» به حساب می‌آید و به نظر می‌رسد برای اوج و ترقی آثار او می‌توان باز انتظار آثاری بهتر از او داشت.

«ساعت 25 شب» شامل 11 قطعه «میعادگاه»، «اتاق یخ‌زده»، «کوچه ملی»، «ساعت 25 شب»، «حس تاریخ»، «کی فکرشو می‌کرد؟»، «پیکان»، «ترسوترین مسافر»، «7 شنبه‌های بیمار»، «مشق خواستن» و «داغ» است که این ترانه‌ها را پدیده نیشابوری، مرتضی امیری، آرمین ابراهیمی، سیاوش میرزایی، علی کمارجی‌نژاد و حمید زاهدزاده سروده‌اند.

آهنگساز و تنظیم‌کننده قطعات پیکان و کوچه ملی فرزین قره‌گوزلو است و آهنگسازی دیگر قطعات برعهده رضا یزدانی بوده است. همچنین حامد بهداد که این روزها با گروه دارکوب‌ فعالیت موسیقی‌اش را ادامه می‌دهد در قطعه «میعادگاه» به عنوان خواننده مهمان حاضر بوده است.