آقای درخشانی متاسفانه در اکثر نظرات شون توی مصاحبه، قسمتی از حقیقت رو گفتن. از سویی در این گفتگو بیشتر از پیش مشخص شد که اساسا ارادت ایشون به استاد شجریان به خانواده شجریان تسری پیدا کرده، و در حمایت از همایون این رو به خوبی نشون داد.
درباره چاووش و لطفی و شرایط انقلاب ایشون کم لطفی می کنن. چونکه اون کارها صرفا از روی شعار و احساسات نبود بلکه شرایط زمانه مستوجب چنین اثاری و خروجی هایی شد که از قضا از اکثر کارهای اقای درخشانی ارزش بیشتری دارن. ایشون نمونه های زیادی کار دارن که در کمتر از ۱۲ ساعت ساخته شده و اساسا سالهاست ایشون با شابلون اهنگ می سازه نمونه بارزش البوم آسمانه.
متاسفانه در بلبشوی فصای موسیقی اقای درخشانی نقد نشدن هیچوقت. ایشون حتی فهم درستی از صدای ساز و سونوریته و ترکیب سازها ندارن. نمونه اش صدای ساز ایشون و نوشته هاشون برای کارهای ارکسترال و در نهایت کار با سازهای بدوی (صدا) و ناقص (شکل و معماری) استاد شجریان.
کاش کمی منصف باشیم و در دعوای لطفی و شجریان سمت و سویی نگیریم. و کاش درخشانی ایران نمی اومد.