روزبه بمانی پیامبر شاعران عصر جدیده ، ترانه ها با ساده ترین کلمات شنونده رو به فستیوالی از آرایه ها و نوگرایی ها دعوت می کنند؛ تنظیم های علیرضا افکاری هم که همیشه خوب بودن ،صدای احسان هم عالی
این آلبوم هم به نظرم عالی بود ، اما به نظرم هر خواننده اییه جایی به اوج خودش میرسه و احسان خواجه امیری توی عاشقانه ها این اوج رو تجربه کرد ، این آلبوم هم مشابه بقیه آثارشه و نه بیشتر ، این اتفاق برای بنیامین تو آلبوم 92 افتاد برای خشایار اعتمادی تو (( تو محکومی به برگشتن )) برای فرزاد فرزین تو (( شخصی-شانس)) و برای یراحی تو (( امپراطور))
کلا به نظرم از یه جایی به بعد توقع شنونده خیلی بالا میره و برآورده کردن انتظارش و در واقع انجام دادن کاری بهتر از کارهای قبل خیلی سخت میشه،

در هر حال ممنون از تیم سازنده آلبوم که توی هجوم این همه آهنگ های سخیف و ساده انگارانه با ملودی های الکترونیک و ساده، حرمت ساز و ترانه و صدا رو نگه داشتند.