آقای جعفرزاده، شما خودتان چه موقعیتی دارید که چنین از بالا نشسته اید به حرف؟ چه کسی گفته که جنابعالی منتقد هستید؟ دقیقاً شما چه کاره هستید و این رسالت نقد را چه کسی بر عهده جنابعالی گذاشته؟ کارنامه نقد هنری شما دقیقاً کجاست؟ مدرک تحصیلی شما دقیقاً چیست؟ در کدام ژورنال ها نقد حرفه ای نوشته اید؟ آیا جولانگه جنابعالی جایی جز فضای مجازی بوده است؟ آیا شما خودتان از آن دسته سلبریتی های فیس بوکی نیستید که به مدد لایک دسته جمعی برای خودتان موقعیتی (؟) دست و پا کرده اید، قربان؟ تحصیلات شما -چه آکادمیک و چه غیرآکادمیک- دقیقاً چیست؟ یک دو دفعه مهمان محفلی بودن، اعتبار است؟ پای صحبت عدّه ای "استاد" "استاد" (که خودشان در بهترین حالت در زمینه کاری اصلی شان حرفی برای گفتن دارند و در سایر حوزه ها خیر) نشستن، به شما احساس بزرگی داده است؟ باور بفرمایید شما خودتان بخشی از ابتذال فضای فرهنگی این روزهای آن کشور عزیز هستید؛ در واقع، فضای فرهنگی اگر مبتذل نبود، امثال شما توان بروز -در همین حد که می فرمایید- نداشتید. شما چه کاره هستید دقیقاً که فرموده اید هرچند وقت یکبار باید برای حافظه ی معیوب ما مخاطبان تکرار بدیهیات فرمایید؟ جناب جعفرزاده، این فضای دون پرور "فن"بازی (طرفدار بازی و نوچه پروری) و "فن"پروری است که به شما فرصت ابراز وجود می دهد. جناب آهنگساز! باور بفرمایید ما که درس موسیقی خوانده ایم این طرف آب، کیفیت موسیقی نوشته شما را هم نمی توانیم به حدّ قابل قبول بدانیم که بتوانیم آهنگساز بدانیمتان و اگر افسوسی به حال وضعیت موسیقی و فضای فرهنگی آن کشور عزیز می خوریم، بخشی از ابتذال حاکم را به دلیل حضور چون شمایانی می دانیم که متأسفانه با دروغ و دغل خود را آن چه نیستید و هرگز نبوده اید، معرفی فرموده اید و جنایت می کنید به حق جوانانی که اطرافتان را می گیرند و برایتان "استاد" "استاد" می کنند و ما دلمان می گیرد که آن کشور عزیز، حالاحالاها از ابتذال این فرهنگی نماها خلاصی نخواهد یافت.
این نوشته تان را هم چون نوشته های پیشینتان بارها خواندم و زیر و رو کردم که نکته ای درش بیابم و باز، ناکام ماندم. جناب جعفرزاده، دست بردارید از فریب. باور بفرمایید شما هم عیناً شبیه همان ها هستید که به سخره می گیریدشان و حقیرشان می پندارید. باور بفرمایید ابتذالی اگر به فضای فرهنگی ایران است، شما بخش تفکیک ناپذیرش هستید... مشکل این روزهای هنر آن کشور عزیز، بی سوادی مفرط است و شما، بی هیچ شکی، یکی از نمادهایش هستید.