موسیقی ما - رسول یونان از شاعران شناخته شده فضای شعر معاصرامروز است که همیشه اشعارش مورد توجه بوده‌اند. او که یکی از مهمانان غرفه «موسیقی ما» در نمایشگاه مطبوعات بود، نظرات جالبی درباره ترانه‌های امروز دارد: «در حال حاضر ترانه-های موسیقی پاپ به نوعی شده‌اند که گاهی آدم احساس می‌کند همه آن‌ها را یک نفر سروده است. البته در بین آن‌ها، ترانه-سراهای منحصربه فرد و مولف هم وجود دارد که اگر موسیقی بیشتر به سمت آن‌ها برود، خیلی بهتر می‌شود. همیشه تعریفی که از ترانه ارائه می‌شده، این بوده که گاهی ترانه‌ها تحت تاثیر اساتید قبل بود و در همین راستا ترکیب‌هایی مثل هم‌بغض، هم‌نفس، هم گریه و.... استفاده می‌شد و همینطور نحو کلام. ولی با بست یافتن این ژانر، ترانه سراهای خوبی آمدند که صدای خاص داشتند و امیدوارم که به فعالیتشان ادامه دهند؛ من هم در ترانه‌سرایی صدای خودم را دارم.»
 

• ترانه‌های خوب گاهی اوقات دیده نمی‌شوند

او در پاسخ به این پرسش که آیا بازار ترانه یک‌صدا شده و به تکرار رسیده است می‌گوید: «این را من نمی‌گویم. این‌ها را از صحبت‌هایی که با اهل کمپانی‌های موسیقی داشتم، دریافت کردم. حرف من به این معنا نیست که ترانه یکصدا شده، صداهای خوبی داخل این ترانه‌ها هست اما گاهی اوقات دیده نمی‌شوند.»
 

• کنار هم قرار گرفتن ژانرهای مختلف در جشن «موسیقی ما» اتفاقی مهمی است

ترانه «قهوه خونه‌ها» با ترانه‌ای از رسول یونان که پیش از این با صدای فریدون آسرایی در آلبوم «عشق یعنی...» منتشر شد، در سومین جشن سالانه «موسیقی ما» توانست جایزه بهترین ترانه موسیقی پاپ را از آن خود کند. یونان درباره حضورش در جشن مهر ماه موسیقی ما می‌گوید: «اینکه انواع ژانرهای مختلف موسیقی که معمولا یکدیگر را قبول نداشتند، در این جشن در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، اتفاق بسیار خوب و مهمی است. من از نتیجه ترانه «قهوه خونه‌ها» راضی بودم و از فریدون آسرایی و آهنگساز آن اثر خیلی تشکر می‌کنم. این یکی از ترانه‌هایی بود که آن را خیلی دوست داشتم و می‌خواستم خواننده خوبی آن را بخواند.»
 

• «موسیقی ما» صداهای مختلف را کنار هم قرار داد

این شاعر در ادامه باز هم بر حضور ژانرهای متنوع موسیقی در کنارهم تاکید می‌کند و ادامه می‌دهد: «من فستیوال‌های خارجی و ایرانی را دیده‌ام اما این فستیوال برای من خیلی جالب بود و اینکه بنیان‌گذار و پشتوانه آن یک سایت موسیقایی باشد، برایم خیلی جالب بود و خیلی از آن لذت بردم. برای من فقط برگزار شدن این فستیوال ارزشمند بود. همه نامزدهای این جشن، دارای اعتبار بودند و این به این معنی نیست که کسانی که انتخاب نشدند، دارای اعتبار نیستند. ویژگی خاص این فستیوال این بود که صدا‌ها کنار هم قرار گرفته بودند؛ هم موسیقی سنتی، هم پاپ، هم کلاسیک و هم دیگر ژانر‌ها.»
 

• گاهی در موسیقی نوعی نژادپرستی حکم فرما می‌شود

رسول یونان معتقد است که این تفکیک ژانر‌ها بین موسیقی سنتی و دیگر موسیقی‌ها گاهی باعث نوعی نژادپرستی در موسیقی می‌شود که اهالی موسیقی را هر چه بیشتر از یکدیگر دور می‌کند: «من هنوز نتوانسته‌ام برای خودم به یک تعریف برسم که موسیقی سنتی چیست و موسیقی پاپ چیست؟ مگر همه آن‌ها در دستگاه‌های موسیقی نواخته نمی‌شوند؟ من فکر می‌کنم گاهی اوقات یک نوع نژادپرستی حکم‌فرما می‌شود؛ ما یک نوع موسیقی را بالا می‌بریم و‌نژاد یک نوع موسیقی را پایین می‌آوریم. در حالیکه‌‌ همان موسیقی سنتی که ما الان به آن سنتی می‌گوییم یک زمان پاپ بوده و گذشت زمان باعث شده که به آن موسیقی بگوییم موسیقی سنتی. وقتی نام سنتی می‌آید آدم ممکن است به معنای دیگری از سنتی بودن دست پیدا کند؛ یعنی قدیمی بودن که این اتفاق نه علمی است و نه معنوی.»
 

• باید اجازه داد تا صداهای جدید ظهور کنند

این شاعر در پایان گپ و گفتش در غرفه «موسیقی ما» تفسیرش از موسیقی ایران را ارایه می‌دهد: «موسیقی کلاسیک یک زمان موسیقی پاپ بوده و طی گذشت زمان شد موسیقی کلاسیک. حالا در اروپا مثلا این موسیقی کلاسیک را دارای اعتبار می‌دانند و موسیقی ژانرهای موسیقی را فاقد اعتبار می‌دانند. زمانی برج ایفل در حال ساختن بود، خیلی‌ها از جمله نویسنده معروف امیل زولا، به ساختن آن اعتراض کردند و زمانی که ساختند و می‌خواستند خرابش کنند همه اعتراض کردند که آقای امیل زولا هم باز در بین معترضین بود! می‌خواهم بگویم که موسیقی کلاسیک وقتی به وجود آمد خیلی‌ها آن را دوست نداشتند، الان علاوه بر اینکه آن را دوست دارند، به یک بت واره‌گی هم در مورد موسیقی کلاسیک رسیده‌اند. حالا موسیقی سنتی هم همین است. همیشه این سوال برای من وجود دارد که آیا مشمول زمان بودن می‌تواند به یک چیز اعتبار ببخشد و آن را قدرتمند کند؟ ما باید اجازه دهیم که صدا‌ها و تنظیم‌های تازه و جدید ظهور کنند. این‌ها باعث پیشرفت می‌شود.»