یکی از آلبوم‌های خوبی که چندی پیش منتشر شد، آلبوم «رویا» اثر سینا حجازی بود. من از شنیدن این آلبوم به چند دلیل خوشحال شدم. یک مورد اینکه سینا حجازی به موسیقی مردمی به شکل مردمی نگاه کرده و به دور از بیان شعارهای بزرگ و دور از طرح جملات سنگین، سعی کرده زندگی جاری مردم را در موسیقی خود مطرح کند. این به نظر من امتیاز بزرگی است. متاسفانه این روز‌ها در موسیقی پاپ حرف‌های بیش از حد جدی و بزرگ را مطرح می‌کنیم و شاید هم به شکل نامناسب بیان می‌شوند. برخی از آثار را هم می‌بینیم که متاسفانه از آن سوی بام می‌افتند و ترانه‌های عاشقانه خیابان و دم دستی را در آنها می‌شنویم.

به نظر من در آلبوم سینا حجازی ترکیب و تعادل خوبی از این بابت پیش آمده است. موسیقی خوبی را می‌شنویم و سازبندی‌های خیلی خلاصه و فکرشده و مرتبی را برای کار در نظر گرفته است. با اینکه تنظیم کننده‌های مختلفی، قطعات را تنظیم کرده‌اند ولی از هماهنگی خوبی برخوردار هستند. در مجموع یک اثر تمیز و دوست داشتنی را به وجود آورده‌اند. این آلبوم کاملا موسیقی پاپیولار است و مخاطب هم کاملا معلوم است که چه کسانی هستند و به نظرم هدف‌گیری درستی را انجام داده‌اند. ضبط و میکس خوبی هم برای این آلبوم انجام شده و خروجی خوبی را داریم. خوشحال هستم که این آلبوم بالاخره امسال به دست مردم رسید.

چند مساله نه به عنوان انتقاد بلکه به عنوان پیشنهاد در ذهنم مطرح شد و اینکه اگر این موارد در آلبوم لحاظ شده بود، نتیجه محکم‌تر و بهتری حاصل می‌شد. سینا حجازی همیشه معروف بود و اعتقاد داشت که قرار است به سبک رِگه بپردازد و در این زمینه همیشه تاکید داشت. به نظر من شروع آلبوم با قطعه «تیک تیک» که ربطی به رگه ندارد، به این شهرت او در زمینه این سبک یک مقدار صدمه زده است. اگر آلبوم با قطعه «بادبادک» آغاز می‌شد و جای قطعه یک و دو تغییر می‌کرد به همین سادگی پایه‌های محکم‌تری برای آلبوم ساخته می‌شد. از سوی دیگر رگه انواع مختلفی دارد. رگه اصلی که می‌شناسیم کارهایی نظیر «باب مارلی» است که منشاء آفریقایی دارند و در آمریکا موفق شد. انواع رگه در ادامه معرفی شد و مورد استقبال قرار گرفت با آن رگه باب مارلی تفاوت داشت. حتی «برونو مارس» خودش سیاه‌پوست است ولی رگه‌‌هایی که ارائه می‌کند در مدل کارهای استینگ و رگه سفیدپوست‌ها است. حتی در گرمی دو سال قبل با استینگ هم اجرا کردند. در اغلب قطعات آلبوم سینا حجازی هم المان‌های رگه وجود دارد و یکی از ویژگی‌های این سبک وجود سنگ کوب و ضد ضرب‌ها است و حتی توالی آکوردها در جاهای زیادی رعایت شده است. اما مثلا در قطعه تیک تیک کمترین غلظت رگه را داریم و ای کاش آن را برای انتخاب‌های بعدی خود قرار می‌داد.

 لحن آوا در برخی از قطعات با متنی که می‌خواند همخوانی چندانی ندارد. یک لحن شوخی‌وار و شادی که اتفاق می‌پسندم در اکثر قطعات وجود دارد. اما در بعضی از قطعات هماهنگی ایجاد نمی‌شود. به عنوان مثال قطعه «قهرمان» با یک فرمت حماسی آغاز می‌شود و در طول قطعه هم این فرمت با همراهی سازهای زهی ادامه پیدا می‌کند اما در آنجا این لحن شوخی و فاصله گرفتن از لحن عادی، ضربه زده و برای آن قطعه مناسب نیست. به عنوان مثال این لحن در بادبادک عالی است و من فکر می‌کنم باید در قطعه قهرمان، لحن را تغییر می‌داد. به عنوان در قطعه «ماما» بیان «ماما آی لاو یو» یک مقدار غیرعادی است و ما معمولا به مادران خودمان اینگونه ابراز علاقه نمی‌کنیم. اما خود قطعه خوب است. حتی در قطعه بعدی به نام «هارمونی»، متن بین جدی و شوخی است و استفاده کردن از عبارتی نظیر «اوه یه» به کار صدمه زده است.

خلوت بودن سازبندی آلبوم را هم همانطور که ذکر کردم به عنوان یک نقطه ضعف نمی‌بینم. این یک مدل فرمت تنظیم‌ می‌تواند باشد و خیلی از آرتیست‌های بین المللی برای خودشان تعیین می‌کنند که در فلان آلبوم فقط با یک سازبندی مشخص کارهایی را داشته باشند. این یک روال معمول است و سازبندی‌های نزدیک به هم یا فرم نزدیک به هم آهنگ‌ها را نمی‌توانیم به عنوان یک نقطه ضعف در نظر داشته باشیم. این موضوع را هم باید مدنظر بگیرید که این روزها خیلی کم پیش می‌آید که مخاطبان یک آلبوم کامل را گوش کنند. معمولا یک یا دو قطعه از آلبوم معروف و شنیده می‌شود. شنونده‌های حرفه‌ای معمولا تمامی قطعات را گوش می‌کنند و آنها هم با این مساله که ذکر کردم مشکلی ندارند. ببینید ایشان در عین خلوتی از سازهای بادی مختلف استفاده کرده ولی تنظیم‌ها به گونه‌ای انجام نداده که همه سازها در همه قطعات حضور داشته باشند. اما به هرحال این بحث تنظیم و سازبندی کاملا سلیقه‌ای است و من از دیدگاه خودم صحبت می‌کنم.

نکته مثبت دیگر این آلبوم در طراحی کاور آن است. یک طراحی نو و ساده و جذاب را شاهد هستیم. طرح‌هایی که آقای «بزرگمهر حسین‌پور» کشیده‌اند بسیار خوب است.

آرزو می‌کنم آدم‌های سرحالی نظیر ایشان وجود داشته باشند و با انرژی، آلبوم‌های خوب منتشر کنند و یک مقدار از روزمرگی ها دور شوند تا شاهد فرم‌ها و متن‌ها و لحن‌های جدید در موسیقی باشیم.