موسیقی ما - به دنبال انتشار گفتگویی در سایت «موسیقی ما» با استاد «احمد پژمان» با عنوان جشنواره‌ موسیقی قصر كریشتین با اثری از احمد پژمان و رهبری هومن خلعتبری افتتاح می‌شود، سرپرست ارکستر پارسیان با ارسال یادداشتی به برخی مسائل مطرح شده در این گفتگو پاسخ داد. در ادامه یادداشت آیدین احمدی‌نژاد را عیناً می‌خوانید:
   
استاد «احمد پژمان» بعد از اجرای کنسرت «نینوا»ی ارکستر پارسیان در سرسرای کاخ نیاوران در سال ۱۳۸۵ -که یکی از برنامه‌های بی‌نظیر این ارکستر در اجرای حرفه‌ای آثار آهنگسازان ایرانی بود و آثار چندین «نسل» و همچنین «سبک» از آهنگسازان ایرانی را در کنار هم ارائه می‌کرد- این افتخار را به اعضای «پارسیان» دادند که برای این ارکستر، اثری تازه تصنیف کنند.
 
این تصمیم منجر به آفریده شدن «دیورتیمنتو برای ارکستر زهی»، شد که بی‌شک یکی از قوی‌ترین آثار آهنگسازی ایرانی برای ارکستر زهی است و برای «پارسیان» همین کافی است که وجود و اجراهایش سبب به وجود آمدن چنین اثری شد؛ ولی نشر خبری در مورد ضبط این اثر و توضیحات «استاد پژمان» عزیزمان، من را بر آن داشت تا توضیحاتی را برای شفافیت در مسائل مطروحه ارائه کنم:
 
1- در خبر از قول ایشان آمده که ارکستر پارسیان از هم پاشیده است. ارکستر پارسیان از هم نپاشیده و به دلیل مسائل مالی و فرهنگی فعلاً فعالیت خود را تعلیق کرده است. نوازندگان و سرپرست گروه در طی این مدتِ فترت در تلاش بوده‌اند تا با به وجود آوردن شرایط مناسب، فعالیت ارکستر را از سر بگیرند.
 
2- پارسیان در سال ۱۳۹۲ کنسرتی را طراحی کرده بود و در نظر داشت در این کنسرت «دیورتیمنتو»ی استاد پژمان را در کنار «دیورتیمنتو برای ارکستر زهی اثر بِلا بارتوک» اجرا و سپس این قطعات را ضبط کند. چندین جلسه تمرینِ رضایت‌بخش روی کار آقای پژمان انجام شد و نگاه درستِ اجرایی که «پارسیان» روی تمام آثار اجرایی اعمال می‌کرد، روی این اثر نیز انجام شد. ما همواره تلاش کرده‌ایم تا نگاه تفسیری و جامع به قطعه با تکیه بر توانایی نوازندگان زبده پارسیان داشته باشیم و این اتفاق درباره‌ی اثر استاد پژمان نیز انجام شد؛‌ اما استاد پژمان گرامی بدون اینکه حتی در یک جلسه از تمرینات حضور داشته باشند، به صورت ناگهانی، تمایل نشان دادند که هنرمند دیگری هدایت اجرای این قطعه را با ارکستر پارسیان بر عهده بگیرد.

از آنجا که تصمیم‌گیری برای ارکستر پارسیان بر عهده ایشان و هیچ‌کس دیگری جز شورای هنری ارکستر پارسیان نبود، این قطعه موقتاً از دستور کار ارکستر خارج شد و پروگرام برنامه‌ریزی شده بعدی جایگزین برنامه این کنسرت شد. صد البته که آهنگسازان محترم در مورد چگونگی اجرای قطعه خود حق تمام و کمال دارند تا تمام نظرات خود را ابراز و بر اجرای درست آنها پافشاری کنند، مخصوصاً برای پریمیِر (اولین اجرا و در حقیقت تولد یک قطعه روی صحنه)؛ ولی بدیهی است که در مورد سازوکار مدیریت یک ارکستر و تصمیمات داخلی آن مجاز به دخالت نیستند؛ به‌خصوص در تعامل با ارکستری سابقه‌دار مانند پارسیان که همه می‌دانند رمز ماندگاری آن داشتن سیستم درست تصمیم‌گیری و نگاه حرفه‌ای به اجرا و روابط درست حرفه‌ای در درون و با بیرون ارکستر بوده است.

دانستن این سازوکار و چگونگی تعامل با یک گروه حرفه‌ای از سوی آهنگسازان محترم، برای مدیریت پارسیان فرض بوده و هست و در تمامی تعاملات پارسیان با رهبران و تک‌نوازان میهمان و آهنگسازان ایرانی عزیزمان شاهد آنها بوده‌ایم. لازم به ذکر است، استقلال در تصمیم‌گیری بند اول اساس‌نامه ارکستر پارسیان را تشکیل می‌دهد و برای هیچ‌کدام از اعضای پارسیان یک شعار نبوده و شاید مهم‌ترین دلیل تعلیق فعالیت ارکستر پارسیان، امکان ادامه‌ی کار به بهای به خطر افتادن استقلال پارسیان بود.
 
3- اهدای قطعات به گروه‌های موسیقی هم داستان جدایی است که بد نیست بدانیم در دنیای امروز بیشتر از معنای عاطفی، متضمن تعبیرات حقوقی هم هست. برنامه پارسیان در اجرای اثر استاد پژمان می‌توانست یکی از خاطرات بی‌بدیل همه باشد، ولی ظاهراً حتی همان بار عاطفی هم پاس داشته نشد و عجیب که استاد محترم رضایت به این‌گونه ارائه غیراصیل اثر خود داده‌اند؛ البته منظور زیر سوال بردن توانایی هنرمندان خوب‌مان -که همه از اعضای قدیمی و برجسته پارسیان هم هستند- در انجام ضبط این اثر به شکل تک‌تک و تک‌ساز نیست؛ بلکه منظور ضبطی این‌گونه از اثری است که می‌توانست با اجرای درست و حرفه‌ای به شکل آنسامبل و ارکستری، شاهدی بر شاهکاری در موسیقی ایران باشد.

از نظر من این مهم تنها از ارکستری ایرانی مانند پارسیان برمی‌آمد؛ چرا که این ارکستر همواره سعی داشت تا در اجرای آثار ایرانی دقت نظر و هنرمندی والایی به خرج دهد و بسیار مسئولانه انجام وظیفه کند و به دلیل ایرانی بودن، ظرایف تنیده شده در اثر را بهتر می‌توانست متجلی کند. چیزی که در اجرای این آثار توسط ارکسترهایی مثل اوکراین و... یک گمشده و شاید یک نقیصه است. ارکسترهای موسمی داخلی نیز به علت نداشتن تجربه هم‌نوازی و سیستم مدیریت درست، طبق تعریف عاجز از دست‌یابی به آن هستند.
 
ای کاش آهنگسازان محترم و برجسته ما به حد و حدود کار با یک ارکستر حرفه‌ای بیشتر توجه نشان بدهند و در مورد خاص پارسیان، بدانند که این گروه شیوه اجرای جهانی قطعات را در اجرا و تفسیر هرگونه اثر ارزشمندی به کار خواهد برد. اگر اجراهای این گروه از قطعات کلاسیک، سال‌ها از باکیفیت‌ترین اجراهای مملکت بوده، اجرای آثار هموطنان خود را نیز در امتداد همین نگاه انجام می‌دهد. نمونه‌اش هم اجرای کنسرت آهنگسازان ایرانی با عنوان «نی‌نوا»، با نگاهی هنرمندانه و مفسرانه که اتفاقاً همین نگاه متفاوت پارسیان باعث استقبال مضاعف خود آهنگسازان محترم و مخاطبان از این برنامه شد.
 
و در آخر اینکه، به عنوان سرپرست ارکستر پارسیان اعلام می‌کنم در صورت همراهی استاد پژمان با سازوکار ارکستر پارسیان، و البته بعد از شروع به کار دوباره ارکستر پارسیان، پریمیِر «دیورتیمنتو» را با همان عشق و انرژی به روی صحنه خواهیم برد و تا حدودی خود را برای کسب این افتخار محق می‌دانیم.