Shahyar Ghanbari
پنجشنبه 18 تیر 1394 - 22:17
با درود و سپاس. وقتی که سخن گفتن از ترانه ی هوشیار (بی دشمنی و کینه و حسادتِ کور!)رسم نیست- خواندن نوشته یی از این دست در یک صبحِ خوشِ تابستانی- دور از خانه ی آن همه خاطره- دور از مزارِ پدر و دیدارِ مادر که چند دهه است دست نداده است ) حادثه ی شیرینی ست .یک خسته نباشیدِ بلند برای " حامد احمدی‌ِ عزیز" که این گفت و گو را به دنیا آورد و نیما حسنی نسب به خاطر این نوشته ی زیبا و خواندنی.و سرانجام این سایتِ هوشیارِ خانگی که خوابِ سنگینِ " بی خودی"ها و " حسودانِ بد کارنامه " را آشفته می‌‌کنند تا فردای ترانه ی ایران- یا فردای ترانه ی نوین ایران- آفتابی تر و زیبا تر از همیشه باشد.
- پاسخ
 |
|||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
