یه نکته ی ریز و جالب همیشه بین کامنت ها هست.هرکسی که اول از یه خواننده رو خراب میکنه بعد اخر جملش میگه بهترین خواننده مثلا محسن چاوشیه خب همه این نظرها از رو تعصب رو یه خواننده ی دیگس و هیچ ارزشی نداره.اگر کسی از شادمهر انتقاد میکنه باید با دلیل باشه که من هرگز ندیدم کسی با دلیل بگه شادمهر خوب نیست پس همه اینا بخاطر تعصب رو یه خواننده ی دیگست که میخوان شادمهرو خراب کنن.
وقتی همه ی بزرگان موسیقی یا تهیه کننده های موسیقی مثل همین اقای غلام علمشاهی اینقدر از شادمهر تعریف میکنه در حالی که شادمهر دیگه هیچ سودی به ایشون نمیرسونه معلومه شادمهر مرد بزرگیه.
الان 6ساله شادمهر سکوت کرده و هیچ مصاحبه ای انجام نداده شادمهر حرفشو با موسیقیش میزنه.
هر سال یه اهنگ میده بیرون و همون اهنگ تو همه نظرسنجی های بزرگ اول میشه.
هنر یعنی نو اوری یعنی ابداع یه حس تازه نه تکرار مکررات و این خاصیت شادمهره
بهترین جمله که درمورد شادمهر میتونم بگم اینه :
این همه خواننده داخلی شادمهرو تکرار میکنن ولی شادمهر حتی خودشم تکرار نمیکنه.