چندی است که فضای اکثر آلبوم های جدید منتشر شذه غمگین هستند. نمی دانم چرا اما اگر این روال ادامه پیدا کند کم کم رنگهای گرم و شاد زندگی بی معنی خواهند شد و همه چیز سرد و خاکستری می شود. آلبوم مثل مجسمه و آثاری از این دست بدون شک شنیدنی هستند اما امروز باید ترانه هایی را خواند و موسیقی هایی را گوش کرد که به انسان امید دهند ! دوستی می گفت دیگر موسیقی ایرانی گوش نمی کنم چون انگار همه ی خواننده ها شکست عشقی خورده اند. از همه ی هنرمندان عرصه ی موسیقی تقاضا دارم آثاری را منتشر کنند که بوی زندگی را بتوان از لا به لای ترانه ها و آهنگ ها حس کرد. ترانه هایی که به جای افسردگی و انزوا مخاظب را به سوی یک دریچه ی نور هدایت کنند. به امید روزهایی خوش ...