با تشکر از دوست خوش سخن و گرامیمان..
جناب آقای شایان بنده به هیچ وجه سطح و میزان دانش خویش را در حدی نمیبینم که به خود اجازه نقد بر کاری داده و اثر هنرمندان بزرگی چون همایون و حافظ و یا پدرانشان را به چالش بکشم. اما از دنبال کردن و یا گاهی اظهار نظر کردن نسبت به بعضی مواضع نیز لذت میبرم چرا که دوستانی مثل شما و یا جناب زمانی هستند که میشود از دانش و مصاحبت با ایشان بهره برد.
لذا در خصوص امر موسیقی متاسفانه و یا خوشبختانه باید بگویم که در کشور ما دو قطب به وجود آمده که بخشی سنتی و بخشی کلاسیک کار هستند (البته گذشته از بقیه سبکهای شاید غیر قابل بحث) و در این بین جدال نا محسوس و حتی گاهی محسوس بین این دو سبک بوجود آمده و حداقل به نظر بنده به عنوان عضوی از قشر بی طرف، تعصب و شاید گاهی غرور سایه ای بزرگ بر سر اینان انداخته.
این حقیر به عنوان بخش کوچکی از جامعه میتوانم به وضوح ببینم که موسیقی سنتی ایران به شدت در نسلهای جدید و نیمه جدید از محبوبیت رنگ باخته که شاید و فقط شاید یکی از دلایلش ساختار گرایی بیش از اندازه باشد که چه بسی به وضوح میبینم که اینگونه حرکات نو آورانه به شدت قابل قبول جامعه بوده و امیدوارم بتوانیم گوش شنوندگانمان را ولو با چیزی که حتی شاید به مزاج عده ای خوش نیاید کوک کنیم.
البته فرمایشات شما بسیار متین و بجا است اما بنده به شخصه از شنیدن و پیگیری این سبک نو آوری که نتیجه آن خوب از آب درآمده باشد (که البته نتیجه خیلی مهم است) لذت میبرم و استقبال میکنم حتی اگر در البوم چندتا کار با این تم در کنار دیگر کارهای سنتی قرار بگیرد به نظرم میتواند نتیجه بخش باشد حتی در سطح جهانی.
با تشکر از اوقاتی که با ما به اشتراک گذاشتید.
بدرود