کامنت ها را خوندم . جواب من به کسانی که میگویند مرتضی را کسی نمی شناخت . یکدفعه بعد مردنش عاشقش شدند .
خوب. حرفت منطق نداره. جوابت را خودت میدی. مهم اینه که بعد از شناختن دوست داشته باشی. کسی را اگه حتی اسمش را هم نشنیدی چطور امکانش هست که دوست داشته باشی یا بدت بیاد.
من از بس که موزیک خارجی و ایرانی مزخرف شنیدم چند سال بود که گوش نمیدادم به موزیک پاپ. وقتی شنیدم هنرمند جوانی در ایران فوت کرده و مردم عزادار شدند. کنجکاو شدم و گوش کردم به موزیک آقای پاشایی و بسیار ناراحت و متاسف شدم که نابغه ای را ایران از دست داده است . اومرا دومرتبه علاقمند موسیقی پاپ کرده است. موسیقی وی بچه، نوجوان، میانسال، پیر ، زن، مرد.... همه را اینجا جذب میکنه. حتی خارجیان را با اینکه شعر را نمیفهمند.
مرتضی پاشایی یک هنرمند بزرگ ، آهنگسازی توانا، با صدایی غیر قابل توصیف زیبا و مخصوص، با ظاهری خوش تیپ و متفاوت ، با درونی مهربان و افتاده ولی پر غرور و متین، در اوج جوانی و خلاقیت با وحشتناکترین نوع بیماری سرطان روبرو و مبارزه میکنه و سرانجام ایستاده و سرا پا با عشق به مردم در نهایت شجاعت جسم خود را میبازد.
اما برای کسانی که به ارزش این هنرمند هننوز پی نبرده اند: چه دوست داشته یا نداشته باشند پاشایی برای همیشه قسمتی از تاریخ آن مرز و بوم شد. دوستدارانش هم به مرور زمان افزون تر خواهند شد. کلمه مرده پرست به تازگی مد شده ولی با کاربرد غلط ! دوستداران عاشق لاشه مرده نیستند بلکه علاقمند صفات نادر و هنر کمیاب و صدای ایشان هستند. پاشایی زنده است چون هنرش زنده است. ولی اگر راز محبوبیت زیاد او را در مردنش میبینید، حتی پروازش هم هنرمندانه بود.
یاد بگیرید.