تا عمر دارم این جمعه ی سیاه و دلگیر پاییزی رو فراموش نمیکنم. وقت اذان صبح کلی برای سلامتیش دعا خوندم و از خدا التماس کردم و متاسفانه چند ساعت بعد خبر رفتن مرتضی عزیز رو شنیدم و شوکه شدم.وقتی شهریور رفتیم کنسرتش حتی یک لحظه هم فکرشو نمیکردیم تا دو ماه دیگه از این دنیا میره.اینقدر انرژی داشت که اصلا معلوم نبود این سرطان لعنتی تو تمام بدنش پیش روی کرده.
مرتضی پاشایی هم به عنوان یک هنرمند تکرار نشدنی و هم به عنوان قهرمان مبارزه با سرطان تو ذهن و قلب همه ما ایرانی ها میمونه.