سال 87 صدایی شنیدم.برایم عجیب بود.این صدا توی مغزم می رفت.نمی دانم ولی ناخود آگاه ترانه هایش رو گوش می دادم وقت و بی وقت.یه بغض و احساسی توی صدایش بود.وقتی منو رها کن رو گوش دادم دیدم این مرد موسیقی ایران رو دگرگون می کنه.این بغض و این احساس و این ملودی و این حس مشترک بین ما طرفداراش و خودش واقعا عالیه.تا اینکه هوای تو و هر جای دنیایی و سازش و بالخره شاهکارش بغض تو اومد با خودم گفتم دیگه شک ندارم این مرد تکرار نشدنیه.اول ماه رمضون همه می گفتن بدترین تیتراژ امسال بود ولی الان یک نگاهی به نظرسنجی بندازیم می فهمیم جریان از چه قراره.سر کار سازش و هر جای دنیایی و هوای تو هم همین اتفاق افتاده مخصوصا به اون کسایی میگم که زود قضاوت می کنن.

هميشه بغض تو دنيامو لرزوند هواي گريه هامو داري يا نه
يه عمره که فراموشت نکردم منو به خاطرت مياري يا نه
کسي جاتو نمي گيره تو قلبم پناهي غير آغوشت ندارم
صدامو مي شنوي اين التماسه تو تنهايي ولي تنها نذارم
با روياي تو بيدارم هميشه شبايي رو که غرق اضطرابم
من انقدر خواب بد ديدم که ميخوام ديگه هيچ وقت تو اين دنيا نخوابم
ببين دنياي من مي لرزه بي تو چجوري بايد از اين غم رها شم
بايد پايان کابوسم تو باشي شايد تعبير روياي تو باشم

هواِی گریه هامو.....