بهترین و قشنگترین آلبوم حمید عسکری، کمای 1 بود. البته همین کمای یک دارای دو ورژن بود. ورژن اولیه خیلی بهتر از ورژن دوم بود! تو کمای 2 باز هم شاهد تغییرات مثبتی بودیم. مخصوصاً تو قطعه "خسته شدم" که عالی بود. کمای 3 نسبت به دو آلبوم قبلی ضعیف تر بود اما حداقل آهنگ های احساسی خوبی اجرا شده بود که این هم میشد یک فاز جدید از حمید عسکری.

اما آلبوم خوشبختی هیچ چیز خوبی برای ارائه نداشت. بجز قطعه اول و هفتم، باقی قطعات بشدت ضعف ترانه و تنظیم داشتن. به قول دوستمون آلبومی یکنواخت بود. حمید عسکری وقتی اسمش میاد، آدم دوست داره کاری در سبک " قسمت نمیشه" رو ازش بشنویم نه کارهای ضعیفی چون "هوای گریه، تقاص(یا ترانه ای فاجعه)، روزگار، بگو دوسم داری و سوء ظن" . در عوض ترانه آهنگی که دوست داشتنی فوق العاده ست! ولی این برای آلبومی با 11 قطعه خیلی کمه! هنرمندای ما فکر می کنن اگه از 12 تا 3 تاش خوب باشه بسه و می تونن با همون سه تا 30 تا کنسرت بدن! حمید عزیز پس چی شد کمای 1؟ امیدوارم زودتر تمرکزت روی کارهای خودت بیشتر بشه و وقت بیشتری برای کارهات بگذاری.