با درود وسلام خدمت همه طرفداران فهیم موسیقی سنتی ابران. اینجانب چندیست که شاهد دعواهای بیهوده اینترنتی بین علاقمندان هریک از اساتید پرآوازه کشورمان هستم که هر طرف میکوشد با دلایل خاص خود (درست یا نادرست) استاد مورد علاقه اش را به رخ دیگری بکشد و مثلا بگوید فلانی به این علت از فلانی سرتر است و یا خدای ناخواسته دیگری را تخطیه کند و بکوبد ولی بدانید اینگونه مقایسات در عالم موسیقی از اساس اشتباه است و هر کسی کوچکترین آشنایی ای با موسیقی سنتی داشته باشد دست به چنین مقابساتی نمیزند مگر آنکه یا از موسیقی سنتی سر در نمی اورد یا با جب و بغض به مسایل نگاه میکند.
مشخص است که یک استاد به یک یا چند دستگاه و استاد دیگر به دستگاههای دیگر مسلط است و یا مثلا یکی دارای صدای ممتاز و نفس بالا و گیرا و دیگری از بعد فنی بررسی میشود. مثال دیگر ارزیابی تاریخی ازخواننده و میزان اثرگذاری و روح بخشی و همه گیر کردن موسیقی و ...میباشد(بعنوان مثال در یک مقطع قبل از انقلاب استاد گلپایگانی و در یک مقطع بعد از انقلاب استاد شجربان و استاد ناظری عامل جلوگیری از نابودی کامل موسیقی سنتی شدند و هر سه نفر دست به ایفای نقش تاریخی خود زدند)
مسیله دیگر به شخضیت خارج از حوزه فعالیت تخصصی اساتید موسیقی سنتی اعم از ورود خوانندگان به حوزه های دیگر هنری و موسیقی، اخلاق، نوع ارتباط با مخاطب، مقبولیت سیاسی و حاکمیتی خواننده، فعالیت در جشنواره ها ی داخلی و خارجی و نشان ها و عناوین داخلی و خارجی و ... میباشد که هر کدام از آنها به طور نا خواسته در قسمت ناخداگاه مغز مخاطب اثر گذاشته و خواننده مورد هدف( و نه الزاما مورد علاقه) مخاطب را به شکل کاذب کوچکتر و یا بزرگتر از آنچه وی در ذهن خود میپندارد جلوه میدهد.
مسیله مهمتر اثرات متقابل خواننده و گروه همکاری کننده وی اعم از شاعر، آهنگساز، گوینده و نوارندگان بر روی کیفیت کار یکدیگر و در نهایت اثر نهایی هر دو عنصر مذکور روی ذهن مخاطب میباشد که این خود گویای این نکته است که پروسه ساخت و پرداخت یک موسیقی حاصل یک کار دسته جمعی است. پس اگر قرار است مقایسه ای صورت پذیرد ( که من شخصا مخالف صد در صد مقایسه هستم) بهتر است مقایسه بین دو یا چند اثر صورت گیرد و نه دو یا چند فرد