یه کار کاملا دلی از محسن به عشق هوادارای قدیمیش، کاری که شعر و ملودیش واسه دوره قبل از نفسای بی هدفه! تنظیم کار خیلی ساده بود ولی گیتارش آدمو میبره قدیما و یاد کارایی مثل وقتی نیستی و فاصله ها میندازه
به نظرم نکته مهم این آهنگ علاوه بر اون حس نوستالژیک واسه هوادارای قدیمیش احساس فوق العاده ایه که تو صدای محسن حس میشه. با اینکه واسه خود من تنظیم کار خیلی مهمه ولی این قطعه به دلم نشست. "آنچه از دل بر آید لاجرم بر دل نشیند"
دمت گرم محسن جان