یکی از کارهای متفاوت احسان خواجه امیری که قطعا میتونه بهش افتخار کنه چون آهنگسازی و تنظیم کار فوق العاده استخوندار و استاندارد هستش. حضور علی بیرنگ عزیز هم کاملا محسوس هستش. گوشه هایی از کار رنگ و بوی ارکسترال میده که این اولین تجربه ی احسان هستش و به همین خاطر هستش که بعضی از دوستان خرده میگیرن به این کار. چون تا حالا تو این فضا از احسان نشنیده بودن و گوششون عادت کرده که صدای احسان رو تو تحریرهای سنتی و پاپ بشنون. اما این خودخواهیه و باید احسان رو تو فضاهای جدید هم دید و بهش اجازه داد جسارتش بیشتر باشه تو انتخاب کارها. همون خودخواهی ای که از آلبوم اول و بعدش توی سلام آخر از طرف مخاطبا اتفاق افتاد و احسان چند سال فقط داشت دور باطل میزد و بعد از جسارتش و تغییر رویش توی عاشقانه ها جواب مثبت داد.