از سایت موسیقی ما بسیار سپاسگذارم
خبر اول و درد اول موسیقایی ما یک سال است که فقدان مشکاتیان است هرچند در اواخر بودنش نبود اما در اوایل نبودنش ترانه بودنی را سروده است که زیبا و بس دل انگیز است ترانه ای که از" آستان جانان" برخواسته و چون نوای "دستان" بیداد زمانه را حکایت می کند.
آری در نبودنش چند مضرابها و تصنیفهایش به هم آمیخته اند و در "گنبد مینا" جان عشاق را به نظاره نشسته! و دراین همه تصاویر خیالی غافل از داغ" وطن من" نیست وقتی که "لاله بهار" را به نظم می کشید.
و چه روح بلندی که تنها با کاغذ و قلم در دامنه دماوند "چکاد" را می نویسد و "خزان" را نه چون گذشتگان به غم و مرگ که به طرب و رقص بر روی کاغذ می آورد.
چه جاودانه نغمه پردازی کردی و چه مظلومانه کوچ کردی!
تورا چه بنامم: آهنگساز، نوازنده، شاعر نه... تو اسطوره موسیقی ایران زمین بودی که چون ققنوس زبام ما پریدی و درآن درنگ هم کسی تورا نفهمید.