دوستانی که تا قبل از این آلبوم طرفدار چاوشی نبودند خیلی سخت می تونند با این اثر کنار بیان و البته اون رو درک کنند. چرا؟ چون که اونها با پروسه کاری و بخصوص فکری محسن آشنا نیستند. این عزیزان برای قضاوت کردن اول باید از آلبوم های ابتدایی محسن شروع کنند تا با فضا سازی و حس گیری محسن در کارهاش آشنا بشن. اونوقته که خواهند دید که چقدر جملات و زیر و بمی صدای محسن اونها رو به وجد میاره.

اون دسته از دوستانی هم که از اواسط راه به دسته هواداران محسن پیوستند باید تا حالا فهمیده باشند که کارهایی که در نگاه اول به دلشون نمی شینه ازقضا کارهای فوق العاده قوی ای بوده که تنها راه فهمیدنش گوش کردن زیاد البته با کمی نگاه تحلیل گرانه است که واقعا چرا محسن اینگونه خونده. اونوقته که این عزیزان هم خواهند فهمید که این اثر چه حرفی هایی برای گفتن داشته.

اما دسته آخر از هواداران
نیاز به هیچ گونه توصیه ای به این عزیزان نیست.
این افراد کسانی هستند که از همون ابتدا کار ها را گوش می دادند. با فراز و نشیب های صدای او آشنا هستند. با روند فکری او، حس گیری ها و القای عواطف او به مخاطبینش و البته با درک و فهم او از زاعقه هوادارانش کاملا آگاهی دارند.
این افراد کسانی هستند که وقتی به صدای او گوش می دهند به چنان لذتی می رسند که هیچ چیز دیگری نمی تواند آنها را ارضا کند. اشک در چشمانشان حلقه می زند و هر آنچه که از یک اثر موسیقی انتظار دارند را دریافت می کنند.

پس چه بهتر است که وقتی می بینیم کسانی هستند که بدون اغراق با صدای محسن چاوشی زندگی می کنند کمی با خود فکر کنیم که چرا می شود تا این حد پیش رفت، تا اینکه بخواهیم عواطف هواداران رو بکوبیم.
امیدوارم همه ی موسیقی دوستان بتوانند یک همچین فردی رو برای خود پیدا کنند.