به نقل از سایتی معتبر: آلبوم «یه شاخه نیلوفر» محسن چاووشی آمد و خیلیها هیجان زده شدند و برخی نیز آب سردی روی سرشان ریخت. متاسفانه از همان هفته‌های قبل که تک آهنگ تاپ این آلبوم روی اینترنت سایت به سایت چرخید و من هم شنیدم، کمی «ناقص» به ذهنم رسید. ترانه‌ی بسیار ضعیف و بی‌معنی آقای حسین صفا؛ بزرگترین ضعف این تک آهنگ بود و به عنوان یک شنونده معمولی به من ربطی نداشت. چرا که من انتخابگر هستم و محسن تولید کننده. حق انتخاب با من است، یا خوشم میاد یا نمیاد. دلیلی نداره هنرمند محبوب رو زیر سئوال ببرم. ولی آلبوم کاملش که اومد به نظرم رسید نباید نشست و واقعا جا دارد از هنر شعر و «ترانه» این مملکت یادی بشود. چرا که شنونده از کسی که با زحمت و خون دل لقب هنرمند میگیرد انتظاری فراتر از تولید صرف دارد. هنرمند همیشه باید رو به ترقی باشد. به نظر حقیر که یک شنونده هستم و به هنر این مملکت علاقه دارم و دنبالش میکنم این آلبوم موسیقی از محسن چاووشی بعید بود و چند ضعف عمده به آن وارد میدانم: یک)‌ تیغ برنده «خودسانسوری» که بالای سر موسیقی و فراز و فرودهای تند آن است، مانع شده‌است که سازهای محسن چاووشی به سبک همیشگی خودش و با فراغ بال به رقص موسیقیایی خود بیایند و با فراز و فرودهای به جای خود عمق درون آدم را تکان بدهند. تکان نمیدهد. (ساندترک سنتوری، روح رو تکون میداد)دو) ضعف مطلق ترانه‌ها. تک آهنگ تاپ این آلبوم صاحب ترانه‌ای کاملا بی‌معنی است. جمله خبری «تو ناز میکنی / من ناز میکشم» چه ارزش شعری دارد؟ چه هنری یا چه ویژگی توش هست؟ چی رو میخواد بگه؟ یک میلیون ساله که معشوق ناز کرده و عاشق ناز کشیده. خوب که چی؟ متن کامل این ترانه اینه: تو ناز میکنی / من ناز میکشم این منطق کیه؟ / انگار پیش تو فرقی نمیکنه کی عاشق کیه؟ روح تو مریمه / چشم تو نرگسه / دست تو نسترن / روح تو / دست تو / چشم تو / عشق من / گلخونه منه / گلخونه منه وقتی که خاطره / غمگینه تا هنوز / تو خونه منه یعنی که بارغم / بی تو شبانه روز / رو شونه منه غم بار عشقتو / رو دوش می کشم / پا پس نمی کشم با این خیال پوچ / که چشمهای تو / دیونه‌ی منه آیا شما این متن «بی معنی» را به عنوان ترانه قبول میکنید؟ سه) غرق شدن در غم و شاید هم خدای نکرده چیزهای دیگر، صدای محسن را به شدت پایین آورده و در آهنگ شماره یک آلبوم کاملا داره خارج میزنه. مثلا این یک تکه «یه شاخه نیلوفر» را گوش کنید. کجاست آن صدای برنده‌ی محسن چاووشی؟ نکته :مجوز و مجوز کشی برای هنر؛ هنر ما را به قهقرا برد. آنها بیدار نیستند. و تنها نقطه قابل توجه این آلبوم که دور از انصاف است که نگویم طراحی روی کاور آن است. کار خوبی شده. ولی متاسفانه اون هم مرتبط به موضوع نیست. شاخه نیلوفر اسم آلبوم هست و یک آهنگ هم به این اسم هست ولی کاور، مردی رو به آسمان آبی متلاطمی است که بالهایی در حال زایش به روی کمرش می‌بینیم. این کاور برای آلبوم فرضی «مردی برای پرواز» بهتر نبود؟