تو فضای موسیقی اینچنینی کار محسن چاوشی کار خوبیه.اما در اینجا همان بحث بنیادین پیش میاد که با این ابزار(این نوع موسیقی )آیا می توان به بهترین شکل مضمون اینگونه اشعار را منتقل کرد یا نه؟من به شخصه ترجیح میدم شعری مثل قراضه چین رو از گروه شمس بشنوم،چون انگار ابزار اونا بهتر مفهوم رو حداقل به من منتقل میکنه .ولی همانطور که گفتم کار محسن چاوشی تو فضای خودش کار خوبیه و اون آن مورد نظر رو در بیشتر موارد بوجود آورده.بحث مهمتری هم که هست اینه که هر کاری که یک هنرمند انجام میده یک حرکت فرهنگی محسوب میشه،به عقیده ی من آلبوم من خود آن سیزدهم حرکت فرهنگی بسیار مثبتی از محسن چاوشی عزیز هست.این در مورد فضای کلی، حالا میخوام راجع به بعضی ترک ها صحبت کنم:(شیرمردا که تنظیم خود محسن چاوشی بود از همه بهتر بود)(نگار هم از همه بدتر بود.مخصوصا با اون تمی که داره آدمو یاد کارای ترکیه ای میندازه، یه چیزی تو مایه های ترک خرابه ی متروکه که از اونم به همین دلیل خوشم نمیاد).(تنظیم ترک 1 هم اذیتم میکنه،به نظرم زیاده روی کردند تو فضای الکترونیک.البته مسلما تعمدیه و به نظرم دلیلش اینه که براشون جالب بوده که بتونن برای یه شعر کلاسیک از تنظیم الکترونیک اون هم به این شکل(اینقدر اغراق شده)استفاده کنن ،اما نکته اینه که استفاده از صداهای عجیب وغریب الزاما اثر رو جذاب نمیکنه و جذابیتش برای همون چند ثانیه ی اولیه که کارو گوش میدی و بعدش شنیدنش سخت میشه چون مخاطب وقتی اثر رو گوش میده دیگه شعرش رو پذیرفته و براش مهم نیست که حالا این شعر کلاسیکه با مثلا مال ترانه سراهای امروزه فقط میخواد کارو گوش بده و ازش لذت ببره).(بقیه ی ترک ها هم متوسط و بعضی هم خوبند مثل ترک 7و8 اما فوق العاده نیستند).در نهایت برای محسن چاوشی عزیز آرزوی موفقیت روز افزون دارم و یه چیز میخواستم بگم:من همیشه کارای محسن چاوشی و یا بقیه ی خواننده های عزیزمون رو سعی کردم اورجینال تهیه کنم تا از کسایی که برای فکر و روح ما محصولی رو آماده میکنن،حمایت کنم.و این از همه چیز مهم تره که هنرمند بتونه باشه و به کارش ادامه بده و ما هم از کارش لذت ببریم.