آلبوم خوبیه تو ژانر خودش.مخصوصا چند تا شعرش خیلی خوب بود.من خودم به شخصه فکر میکردم شعرای محسن یگانه ته کشیده ولی این آلبوم نشون داد اینطوری نیست و خیلی هم ترانه سراست.فقط من با این صدای تپ تپ که معلومه کامپیوتریه و مثلا تو ترک 2 هست مشکل دارم دیگه خیلی اذیت میکنه من چون چیزی از علم موسیقی نمیدونم نمیتونم نظر بدم اما به نظرم ریتم آهنگو قشنگ تر هم میشه نگه داشت تا اینکه مخاطب دائم یه صدای تپ تپ رو بشنوه.در ضمن الکی حرف نزنین مسلما این آلبوم از رگ خواب بهتره،نیمه ی دوم رگ خواب اصلا قابل گوش دادن نبود و ایراداتش پشت سکوت پنهان شد اما این آلبوم یه دست تره.اما این آلبوم رو با نفس های بی هدف قیاس نمیکنم چون به نظرم با هم از لحاظ بینشی که پشت اثر بوده تفاوت دارن.به نظرم حس خود محسن یگانه اون موقع به کاراش نزدیک تر بوده اما الان کارش حرفه ای تر شده البته منظورم این نیست که احساس تو این کار کمتره اما منظورم اینه که شاید اون احساس واقعی تر بود اما اون احساس الان هم هست اما تبدیل به یک تکنیک شده البته اینم به نظرم ایرادی نداره خیلیم خوبه.نمیشه که آدم تا هر سنی تو احساسای تینیجری بمونه که.