فکر کنم خواننده بودن به، نفس نفس افتادن تو اواسط آهنگ اوله ( اجرای زنده)، به اینه که کسایی که میان کنسرت فقط آهنگای تیتراژی که خواننده خونده رو بلد باشن و تو بقیه ی آهنگا ساکت بشینن خواننده رو نگاه کنن! به اینه که حتا جرات نداشته باشن یه بار کنسرت بذارن (بعضیاشون)! به اینه که خودشون همه ترانه بگن، هم ملودی بسازن، هم تنظیم کنن و هم بخونن (هرچند سخیف)، البته نوازندگی هم که حتما! خلاصه همه ی اینا مجموعا مشخصه ی یه خواننده ی خوب و مردمیه والبته ندونستن نت!( یعنی ندونستن الفبای موسیقی)