سلام
متاسف شدم و متاثر برای آینده ی ترانه ایران برای آینده ی خودم برای آینده ی موسیقی بی پناه کشورم.....
روزی که شروع به نوشتن کردم عاشقانه آثار یغما را می پرستیدم در راه ترانه که افتادم روزبه چراغ روشن و امید بخشی بود که مدام این عبارت را تداعی می کرد*موج جدیدی در ترانه پدید آمده*
امروز وقتی به این بیانیه های رنگارنگ و غرض ورزی و خنجر کشیدن ها نگاه می کنم دلم میلرزد. هر کس این اتفاق را طوفان بنامد اشتباه کرده این آرامشی ست قبل از سونامی بزرگی که همه چیز را با خود خواهد برد وقتی کسی مثل یغما در اولین نقد(بیانیه) این طور در جلدی پدرانه و استاد نمایانه غرض ورزی می کند و گوشه و کنایه حواله ی روزبه می کند
وقتی روزبه بیانیه می دهد و کار بالا می گیرد وقتی می شوند نقل دهان حاشه ساز ها و معرکه بگیران .... آنوقت است که صدای خرد شدن استخوان های نحیف ترانه را می شنوی آنوقت است که تمام بت هایی که از هنرمندانت(!) در سر ساخته ای فرو میریزد .....یغما جان حالا فهمیدم چرا در یکی از کتابهایت نوشته بودی از هنرمندان برای خود بت نسازید....شاید از عاقبت خودت می ترسیدی
روزبه جوان است جویای نام و قابل تصحیح و پیشرفت از شما که سابقه ی کاریتان را به رخ هم نسلی های او می کشید این رفتار بچه گانه بعید بود شما نباید آب به آسیاب این ماجرا می ریختید و بازچه ی دست عده ای می شدید
ترانه ی کشورم این اتفاق را هم از سر می گذارند اما نمی دانم تکلیف کوه هایی که در ذهنمان خاکستر شد چه می شود؟!!!!