بسیار متاسف شدم بعد از شنیدن این آلبوم. به عنوان کارشناس موسیقی وبه عنوان کسی که دکتر اصفهانی را از دوران استاد ارجمند شهبازیان میشناسد و به عنوان کسی که با شنیدن ترانه های آلبوم حسرت به موسیقی پاپ این کشور امید وارشدم . وقتی چنین شخصیتی رو به چنین سبک وسیاقی میاورد ، وای به حال جوانان تازه کار و ...
ردیف کردن اصواتی ناموزون (سمپل) به کمک نرم افزار های 5000 تومانی در میان انبوهی از افکت های صدابرداری ومیکس که اصلا معلوم نیست چه تفکری پشت آنهاست، نشان از سردرگمی خواننده و صد البته تیم آهنگسازی و تنظیم کننده وی دارد.
خوب میدانم که تهیه کنندگان آلبوم خوانندگان را تحت فشار میگذارند تا کارهائی به اصطلاح بفروش بسازند ولی این برای اسطورهای موسیقی یک کشور سقوطی مرگبار و برای طرفداران وی بسیار نا امید کننده است . از جناب دکتر اصفهانی انتظار میرود به عنوان سمبل موسیقی پاپ ایران از شاعران ، آهنگسازان و به خصوص تنظیم کنندگان خود بخواهند و بخواهند و بخواهند در مسیر بزرگان این هنر قدم بردارند چرا که هر چیزی جای خود را دارد و جای موسیقی در ساز شناسی ، هارمونی ، کنتر پوان و... است نه در نرم افزارها و سینتی سایزرها ، بخصوص وقتی که ناشیانه از آنها استفاده شود. با کمی تامل میتوان به تفاوت فاحش در موسیقی الکترونیک روز دنیا با آنچه در داخل میشنویم پی برد. پس لااقل بهتر است آنچه را که بهتر میدانیم ودر آن تجربه لازم را داریم انجام دهیم.
نکته دیگر که جناب دکتر بهتر میدانند اینست که در تمام استودیوهای صدابرداری حرفه ای دنیا مهندسان خبره و با تجربه مسئول امور صدا برداری و میکس و مستر هستند. ضبط آثاری در جایگاه و شان ایشان در چنین استودیوهای است نه در
ددروم های 3 در 4.