نباید بذاری عذابت بده
یه مشت خاطره از یه بی معرفت
یکی که حضورت براش بس نبود
تو قلبت یه احساسو بی‌خونه کرد
 
نباید بذاری بگیره دلت
تو روزای برفی این شهر سرد
دلش سنگ بود ندید حالتو
چه راحت دلش رو از این خونه کَند
 
دوباره با چشم گریون عکساشو می‌بینی
دوباره با یاد حرفاش آروم نمی‌گیری
چشات همش به ساعته تا برگرده کنارت
می‌دونم دلت طاقت نداره

اونی که ادعاش می‌شه هوای قلبتو داره
می‌دونی دیگه خاطرات تو یادش نمیاره
احساست دیگه هر چی که باشه براش فرقی نداره
باور کن توی عمق نگاهش می‌گه دوسِت نداره
 
نباید بذاری شکستت بده
یه آدم که از جنس سنگه دلش
می‌ذاشت پای ضعفت همه عشقتو
دوسِت دارمایی که گفتی بهش
 
نباید که افسرده شی بعد اون
مقصر نبودی واسه رفتنش
یه جور بدی رفت و تنهات گذاشت
بفهمی‌دروغ بود دل بستنش
بفهمی‌دروغ بود دل بستنش
 
دوباره باز تنهایی قدم می‌زنی تو خیابون
دیوونه می‌شی اگه ببینی یکی دیگه رو با اون
نمی‌تونی باور کنی یکی داره کنارش
می‌دونم دلت طاقت نداره
 
اونی که ادعاش می‌شه هوای قلبتو داره
می‌دونی دیگه خاطرات تو یادش نمیاره
احساست دیگه هر چی که باشه براش فرقی نداره
باور کن توی عمق نگاهش میگه دوسِت نداره
می‌دونم دلت طاقت نمیاره
می‌دونم دلت طاقت نمیاره