حصارآهنين،سر به آسمون كشيد
همه جاى اين زمين كه فكرها رسيد
بى هدف،بى پناه،محصور اين حصار
هر كس كه از آب اين سراب چشيد

نور روز افسانه ايى مبهم تو گردو دود
آدمهاعادت مى كنن چه زود
به تنهايى درخت،به دلهاى سوت و كور 
به گره خوردن هر تار كه صاف و ساده بود

حصار دور دشت،حصار دور باد
حصار چون كسى به ابر دل نداد
بپرس از آينه ها ،بپرس از آب پاك
تااين حصار دور روح مانياد

آزاد از حراج ايدهاى بكر
آزاد از حريق هيزم ها تر 
آزاد از هراسى حرف كلاغ
آزاد از فرار از مرزها بپر
آزاد از لباس تنگ سر نوشت
آزاد از فريب شهر هاى دور 
آزاد از صداى پتك بايد ها
آزاد از نگان قلب هاى كور