گفته بودم بی تو می میرم ولی این بار ، نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار ، نه

هـــرچه گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست
خو نمی گیرم به این تکرار طوطیوار ، نه

تا که پا بندت شَوَم از خویش می رانی مرا
دوست دارم همدمت باشم ولی سر بار ، نه

قصد رفتن کرده ای تا باز هـم گویم بمان
بار دیگر می کنم خواهش ولی اصرار ، نه

گه مرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه

آسمان را ابر فراگرفت و دنيا سرد شد
من چگونه زير خاك و سنگ در درون قبر دلخوش باشم ؟

می روی اما خودت هم خوب می دانی عزیز
می کنی گاهی فراموشم ولی انکار ، نه

سخت می گیری به من با اینهمه از دست تو
می شوم دلگیر شاید نازنین، بیزار نه

گه مرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه

داد و بيداد ، من تك و تنها ماندم
مگر قيامت فرا رسد تا بارِ ديگر كنار يكديگر بنشينيم