نگام کردی و برف اومد چشام از بی‌کسی خون شد
بهم گفتی خداحافظ همه دنیا زمستون شد
 
تو رفتی و نفهمیدی با چه طوفانى درگیرم
مث درختای کوچه هنوز ایستاده می‌میرم
 
نگا کن با کی توو جنگی؟ یه دشمن نه یه دلداده
یه مرد خسته با ته ریش که چشماش گود افتاده

مسیرم سمت رگباره هنوز با آدما قهرم
مث برگى به دنبال بهار دور از این شهرم
 
همش دستم به گیتار و نگام به عمق دیواره
تا که عکست رو می‌بوسم تو خونه برف می‌باره
 
ازت می‌خونم و شهرو مه سردی می‌پوشونه
از اون وقتی که تو رفتی همش اینجا زمستونه