تودرچشم من همچو موجی
خروشنده و سرکش و ناشکیبا
که هر لحظه ات میکشاند بسویی
نسیم هزارآرزوی فریبا
توموجی...
تو موجی و دریای حسرت مکانت
پریشان و رنگین افق‌های فردا
نگاه مه‌آلودی دیدگانت
تو دائم به خود در ستیزی
تو هرگز نداری سکونی
تو دائم ز خود می‌گریزی
تو آن ابر آشفته‌ی نیلگونی
چه می‌شد خدایا.‌..
چه می‌شد اگر ساحلی دور بودم
شبی باد و بازوی بگشوده‌ی خود
تو را می‌ربودم
تو را می‌ربودم...