تصمیمتو گرفتیو پاهات راهی نمی بینن بجز رفتن
تو که همه دنیای من بودی یه نقطه می شی تو نگاه من
این راه بی مقصد تموم میشه تو کار دست هر دومون میدی
من که خودم همرنگ چشماتم داری شبو به کی نشون میدی
بعد از من آهسته قدمهاتو
با کی کجای تجریش میزنی
از کافه های خواب بیا بیرون
با این غرور زندگیتو آتیش میزنی
بغض داری و بزور می خندی این خنده ها چقدر می ارزه
یه زلزله توی گلوم دارم که بشکنه دنیات میلرزه
هر جای تابستون هم باشی دستای تو بدون من سردن
پروانه های روی شال تو میخوان با من به خونه برگردن
بعد از تو من با من نمی مونه با کی کجا فکر میکنی خوشی
از این غرور لعنتی کم کن داری عشقو توی دنیات میکشی