میمونِ پشته میله ها به شبِ پر ستاره خیره شده
نگاهِ ماهِ صورت زخمی دوباره برایش غریبه شده
مادری کودکش را باز تا کنارِ خوابها بدرقه کرد
با قصه ای که پیش ازین هزار بار شنیده شده
ستاره ای که بر گوشتِ آسمانِ شب گیره شده
لبخندِ سیاهیِ بزرگیست که بر جسمِ جهان چیره شده
ماهواره ای از دور تماشا می کرد
قصه ای را که پیش ازین هزار بار شنیده شده
کودکی که به دستِ مادرش به خوابها داده شده
تویِ سبدی دست به دست مابین ستاره ها چرخیده شده
آنوقت ستاره ای درِ گوشش گفت
قصه ای را که پیش ازین هزاربار شنیده شده