بیا که ژاله‌ی اشکام
تو حرفام پاکی آبه
تو رز سفید عشقی
که از من غرق حبابه
 
از هجوم عطر نازت
تو هوا عاجز می‌مونم
حس یک دایره رو باز
وقت لمس گل می‌دونم
 
شوق از غزل شکفتن
همه پای گل شدن مرد
تا رز سفید احساس
روحو به ترانه‌ها برد
 
منم اون شاپرک شور
نذا شاپرک بمیره
تا دم به گل نشستن
شهد عشق از تو بگیره
 
رو تن کوچه و خونه
بوی عشق آروم نشسته
نفسای خیس و نابت
همه‌ی دنیا رو شسته
 
مژه، مژه جای اشکام
از چشام گلاب گرفتی
مثل یک مژده به غنچه
توی قلب من شکفتی